Het is nu vr maart 29, 2024 2:38 am




Forum gesloten Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 3 berichten ] 
Wassenaar 10 mei 1940, Voorpublicatie De laatste huzaar 
Auteur Bericht
pauline wesselink
Bericht Wassenaar 10 mei 1940, Voorpublicatie De laatste huzaar
Uit: De laatste huzaar, hoofdstuk 8,

Tien mei

We waren net verplaatst van Breda naar Wassenaar om Den Haag te beschermen tegen een eventuele verrassingsaanval van de Duitse luchtlandingstroepen. Zo’n aanval was onlangs in Denemarken gebeurd, waar een klein aantal parachutisten bijna zonder een schot te lossen de Deense koning gevangen had genomen. Hitler had echter zijn eerdere belofte om onze Nederlandse neutraliteit te respecteren, herhaald. Nederland was sinds Napoleon niet meer in oorlog geweest en had zelfs in de Eerste Wereldoorlog zijn neutraliteit kunnen handhaven. Tijdens de eerste zeven maanden van de Tweede Wereldoorlog was er talloze keren vals alarm geslagen. Toch nam onze bevelhebber, luitenant-kolonel jonkheer J.J. Teding van Berkhout, de waarschuwingen van onze meestal uitstekend geïnformeerde Nederlandse Inlichtingendienst voor een mogelijke aanval op ons land op de tiende mei, serieus.
Ons regiment werd in de hoogste staat van paraatheid gebracht en moest vroeg en in uniform gaan slapen; er was scherpe munitie verstrekt en overal werden er die nacht autowrakken en grote cementen rioolbuizen op de autowegen en op de startbanen van Schiphol gelegd om te voorkomen dat we verrast zouden worden door landingen.
Ik was die nacht ‘officier van de dag’, wat inhield dat ik moest opblijven met de korporaal-trompetter en de huzaren die wachtdienst hadden. Ik had in een fauteuil zitten dutten, toen ongeveer om drie uur ’s morgens, in de vroege dageraad, de trompetter me wekte met de mededeling dat hij hoog in de lucht honderden vliegtuigen over Nederland zag vliegen. Volgens hem waren het Duitse vliegtuigen onderweg naar Engeland! Oorlogsvliegtuigen namen wel vaker de ongeoorloofde, maar kortere route over het neutrale Nederland, beide partijen deden dit geregeld.
We renden allebei naar buiten en keken verbaasd naar de gigantische luchtvloot. Ik had nog nooit zoveel vliegtuigen bij elkaar gezien, het waren er vele honderden. Tegenwoordig zou men hier minder van opkijken, maar de (eerste solo non-stop) vlucht van Charles Lindbergh over de Atlantische Oceaan was slechts dertien jaar eerder geweest en vliegtuigen waren toen nog steeds een nieuwigheid. De Duitse luchtarmada vloog hoog en verdween al snel boven de Noordzee. De enkele kleine Nederlandse gevechtsvliegtuigen die de taak hadden vijandige vliegtuigen weg te jagen, hadden niet eens de tijd gehad om te motoren warm te draaien en naar die hoogte op te stijgen. Pas toen de Luftwaffe neerdook en aanviel deden ze dat natuurlijk wel.
Terwijl de trompetter en ik probeerden uit te vinden wat deze luchtarmada van plan was, hoorden we plotseling het geluid van laag voorbij scherende vliegtuigen. We zagen een Duitse bommenwerper achtervolgd worden door een klein Nederlands gevechtsvliegtuig dat op zijn beurt werd aangevallen door een Messerschmitt. De Duitse luchtarmada had boven de Noordzee rechtsomkeert gemaakt en was op de Vesting Holland neergedoken. We stonden als aan de grond genageld toen we het Nederlandse vliegtuig brandend naar beneden zagen storten, terwijl de Messerschmitt door een tweede Nederlands gevechtsvliegtuig was geraakt en midden in de lucht ontplofte. Ik beval de trompetter om alarm te blazen. Ondertussen was de bommenwerper laag over Den Haag gevlogen en ik zag vaag enkele puntjes van onder zijn vleugels naar beneden komen: bommen! Bommen die een wolk stof en vuur opwierpen, precies waar ons Cavalerie Depot was… of waar het was geweest. Tegelijkertijd werd de hemel gevuld met Junker-transportvliegtuigen, Stuka-duikbommenwerpers met loeiende sirenes en meer Duitse gevechtsvliegtuigen.
Het verraderlijke aanvalsplan van Hitler had succes gehad, zijn luchtvloot was vanuit het westen gekomen en naar beneden gedoken boven de Nederlandse kust. Dit was iets heel anders dan de eerdere, kleine luchtaanvallen boven Scandinavië. Hitler had dit nauwgezet gepland als een massale luchtaanval, de allereerste ter wereld, met een hele luchtdivisie van meer dan driehonderd transportvliegtuigen plus nog eens tweehonderd verschillende soorten bommenwerpers en gevechtsvliegtuigen. Zijn plan was om de Nederlanders binnen enkele uren te overrompelen, Den Haag binnen te marcheren en de regering en koningin Wilhelmina zonder verzet te dwingen tot capitulatie. Hitler was zo ver gegaan dat hij de Duitse generaal had bevolen buitengewoon beleefd tegen de koningin te zijn, om haar zelfs een boeket rozen aan te bieden!
Het alarm van de trompetter had gewerkt en in minder dan een minuut zat ons regiment volledig uitgerust op de motoren en had zich verspreid over de aangewezen posities. In het noorden en westen zagen we honderden parachutisten landen, terwijl de laagvliegende transportvliegtuigen landingsplekken zochten. Zonder de orders van Den Haag af te wachten besloot Van Berkhout, onze regimentscommandant, geen ogenblik te verliezen. Hij splitste het regiment in afzonderlijke pelotons en zond elke eenheid naar de specifieke gebieden waar de parachutisten leken te landen. Hij gaf het bevel onmiddellijk aan te vallen en de vijand niet de gelegenheid te geven grotere eenheden te vormen.
Zo kwam het dat ik op 10 mei 1940 om 04.35 uur als twintigjarige vijftig meter voor mijn peloton uit op mijn motor richting Haagsche Schouw in Voorschoten racete. Omdat elke vijand een eenheid motorfietsen zoals de onze van kilometersver kan horen aankomen, schreef het militaire handboek voor dat een verkenner moet worden uitgezonden op honderd meter voor het eerste peloton om het vijandelijk vuur aan te trekken. Zo kan het hele peloton op tijd van de weg af zijn en verspreid de gevechtspositie innemen. Dit betekende dat ik, als hun commandant, de hartverscheurende taak had om elke drie minuten een van de drie vrijgezelle, jonge vrijwilligers aan te wijzen, terwijl ik ze een frontpositie gaf. Ik wist dat dit binnen het kwartier de zekere dood zou betekenen van een van hen.
-------------------------------------------------------------------------------------

Eind april verschijnt De laatste huzaar, geschreven door Tonny van Renterghem bij Conserve. Zie www.conserve.nl (nieuw) en (fondslijst -tweede wereldoorlog)


[/url]


ma apr 05, 2010 10:53 am
pauline wesselink
Bericht Bevrijding Amsterdam op 7 mei met Polar Bears
Op http://www.geheugenvanplanzuid.nl/tijdt ... erghem.htm kun je nog een fragment lezen uit het boek van Tonny van Renterghem.

Dit gaat over zijn ervaringen op 7 mei 1945 in Amsterdam, waar hij op de voorste van de drie pantserwagens van de Polar Bears meerijdt om de Britse/Canadese bevrijders naar het centrum te begeleiden.


ma apr 05, 2010 9:01 pm
pauline wesselink
Bericht 
Zie http://www.laatstehuzaar.com voor recensies


zo dec 05, 2010 11:41 pm
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Forum gesloten Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 3 berichten ] 


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 12 gasten


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Zoek naar:
Ga naar:  
cron
Alle rechten voorbehouden © STIWOT 2000-2012. Privacyverklaring, cookies en disclaimer.

Powered by phpBB © phpBB Group