lindenboom
lindenboom
|
Re: Dikke duim of kern van waarheid?
Wederom jammer dat een op zich m.i. zinnige polemiek over de wet-en regelgeving én de uitvoeringspraktijk daarvan leidt tot persoonlijke diskwalificaties. Gezien het feit dat de discussie, alhoewel "zo maar weer actueel", zich pakweg zestig jaar geleden afspeelt, zou het toch moeten kunnen om op een cleane en niet persoonlijke manier van mening te verschillen: ook al overtuigen partijen elkaar niet. De eerder aangehaalde Geneefse Verdragen, en de toenmalige formuleringen daarvan, zijn vrees ik, "multi-interpretabel", hetgeen prettig is voor mijn beroepsgroep..... "Hoe recht ben je in de leer".... En natuurlijk levert een oorlogssituatie allerlei omstandigheden op, die de Wetgever van te voren niet of nauwelijks kon voorzien, en werd het dus improviseren. Laat ik dat toelichten aan het "mijnen-ruimen" door Duitse ( ex-) krijgsgevangenen: sorry dat het ingewikkeld en breedsprakig wordt: het is niet anders gezien de omstandigheden anno '45-'46. De Nederlandse regering zat, vanaf mei '40 in Engeland, en had dus geen mogelijkheid wetsvoorstellen, verdrags-aanpassingen, etc.etc, op formeel-legitieme ( Nederlandse) wijze door te voeren. Normaal dienen deze kwesties de goedkeuring te krijgen van de Staten-Generaal, echter die was door de bezetter opgeheven en vervangen door ( deels) het toenmalige Duitse recht. Men heeft dus een toevlucht gezocht door Regeringsmaatregelen te "verpakken" in Koninklijke Besluiten, maar menig Staatsrecht-deskundige zal over de Rechtsgeldigheid daarvan het nodige te zeggen hebben. Immers, het tekenen van een KB door de Koningin, op zich en formeel al "lid" van de Regering, is op z'n minst een nogal gekunstelde constructie. Bij KB is ook geregeld dat de totale "Macht" in Nederland werd neergelegd bij de leiding van de geallieerden, in concreto uiteindelijk bij de Presidenten Rooseveld en Truman. En deels bij Churchill, die echter in de praktijk -- gezien de machtsverhoudingen-- instemming vroeg aan de Amerikaanse presidenten, als hij er een afwijkende mening op na hield. Niet onbelangrijk is ook het misverstand te benoemen, dat Eisenhower, Monty, etc. "de Macht" hadden: de Uitvoerende Macht, óók de militaire, is altijd ondergeschikt aan de verkozen macht: in democratieën althans. Ook in de Nederlandse situatie blééf het Militaire Gezag ondergeschikt aan de Regering, zij het dat de bevelhebber van het MG verantwoording verschuldigd was aan zowel de Minister van Oorlog, én de Commandant van Sheaf, dit laatste op basis van de bevoegdhedenoverdracht in oorlogstijd in het eerder gememoreerde KB uit 1940. Bij, bijvoorbeeld het plan ( Nederland was 2e helft '44 vwbt de Geallieerden "Frontgebied") om 1.000.000 inwoners van de "bevrijdde"delen van het land te evacueren om oorlogshandelingen eenvoudiger te maken, was dit plan slechts ongedaan te maken middels de route: MG>Regering>Churchill>Rooseveld>Eisenhower. Hetgeen ook gelukt is. Nu naar de Landmijnen, waarbij het verschil tussen booby-traps en landmijnen m.i. ondergeschikt is. De geallieerden hadden natuurlijk in de inmiddels bevrijdde gebieden in Frankrijk, Italië, België etc. al méér dan genoeg slachtoffers gehad van dit soort projectielen en "dus" heeft men de inmiddels overwonnen vijand, die per slot van rekening verantwoordelijk was voor het plaatsen van deze projectielen gedwongen, hun eigen "rotzooi" op te ruimen. Dat daarbij een beroep werd gedaan op de multi-intrepretabele wijze waarop de Krijgsgevangenen van "status" veranderden doet m.i. niets af aan de legitimiteit van die praktijk. Oftewel: hadden er nog meer Geallieerde slachtoffers -- in casu-- Nederlandse Burgers moeten vallen: veroorzaakt door een bezetter, die zich middels allerlei "roof" op het laatste moment uit de voeten kon maken?? Sheaf, het MG, de Nederlandse Regering, en ook niet de Parlementaire Enquette-commissie heeft zich hier, op papier althans, enige vraag gesteld over de legitimiteit daarvan. Waarbij je je kan afvragen, of de desbetreffende Duitse militairen, uit angst om alsnog naar de Goelag oid te worden gestuurd, er niet eigener beweging voor hebben gekozen, liever mijnen te ruimen in Nederland dan te verhuizen naar Rusland...."een eigen keuze", als je begrijpt wat ik bedoel...
|