Müller-John, Hermann
- Geboren in Helmstedt op 4 augustus 1894
- Overleden in Oostenrijk op 8 mei 1945 (zelfmoord)
- Lid van de SS sinds 21 juli 1933 (nummer 207 148)
- SS-Sturmbannführer der Reserve

Müller-John's officiële titel was Leibstandarten-Obermusikmeister. Zijn mannen noemden hem de "Obumei". Hij was 1. Musik-Inspizient der SS-VT en lid van het Reichs-Kultur-Senats. Op 8 mei 1945 pleegde hij samen met zijn vrouw en dochter zelfmoord. Volgens Rudolf Lehmann was dit zijn manier om met zichzelf in het reine te komen na zijn betrokkenheid bij de moord op vijftig Poolse burgers, waaronder een aantal joden.

Volgens Keilhaus en Ewert (beiden SS-Hauptsturmführer) gebeurde het volgende: de bus van het orkest hield stil op een plein in een Pools stadje toen er plotseling vanuit een huizenblok op ze geschoten werd. Er vielen doden en gewonden onder de muzikanten. Müller-John gaf bevel aan de leden van het orkest en soldaten van het veldziekenhuis om de huizen te doorzoeken. Er werden vervolgens wapens gevonden en de vijftig opgebrachte mannen werden doodgeschoten. Von Reichenau en von Rundstedt lieten een onderzoek instellen en een militaire rechtbank oordeelde dat Müller-John schuldig was. Maar Sepp Dietrich deed persoonlijk zijn beklag bij Hitler die daarop gratie verleende. Officieel omdat hij vond dat "misdaden begaan uit woede om de manier waarop de Polen de Volksduiters behandelden" begrijpelijk waren en niet bestraft dienden te worden.

Maar Müller-John vond zichzelf wel schuldig. Volgens James Weingartner vertelde hij Paul Hausser: "Wo das Verbrechen beginnt, hört die Kameradschaft auf!"

Een interessant geval. Hoe geloofwaardig is hij?

Is er een datum bekend van deze uitspraak ?


Hij voelde zichzelf wel schuldig. Uit het stukje meen ik op te kunnen maken dat verondersteld wordt dat hij uit schuldgevoel zelfmoord pleegde? Doel je hierop?

Ja, wat mij namelijk ongeloofwaardig voorkomt is dat hij na zes jaar wroeging zelfmoord pleegde juist op de dag dat de geallieerden voor de deur staan. Dan denk ik dat hij eerder zelfmoord als uitweg zag om berechting door de geallieerden of de Polen te ontlopen. De datum van de uitspraak "wo das Verbrechen beginnt" weet ik niet. Dat zou wel een indicatie zijn van zijn schuldgevoel natuurlijk. Maar dan nog denk ik niet dat de zelfmoord een gevolg van wroeging was.

Het feit dat hij sprak over "Verbrechen", maakt duidelijk dat hij beseft dat er een misdaad begaan was. Voor wat betreft de zelfmoord: er waren meer Nazi's die niet in een Post Nazi-tijdperk wilden leven en al helemaal niet onder geallieerd (Russisch) bestuur. Dus of die zelfmoord gerelateerd moet worden aan zijn acties in Polen, lijkt me niet heel erg waarschijnlijk, of hij moest al bang zijn geweest voor de represailles voor deze "Verbrechen".

Dat denk ik zeker niet. Waarschijnlijk wilde hij het gerecht ontvluchten. Wel heel toevallig als je vlak voor de komst van de Geallieerden zelfmoord pleegt.

Bigshot zegt:



Dat is mijn mening ook.
Geen wroeging , maar angst voor straf.

Welke straf kon hij erger vinden dan de doodstraf? Want die heeft hij nu zichzelf toch gegeven. Of was hij zo een overtuigd nazi dat hij ten allen prijze een straf van de geallieerden (die hij misschien als een vernedering zou beschouwen) wou vermijden?

Gerd

Gerd schreef:




Yep, that's the answer.