Re: 28th Inf 8th Div in het Hurtgenwald.
Comu schreef:
Jawel, dat is om jou te zieken. En FB keil ik er altijd in een secondetje tussendoor. Dat jij zoveel tijd nodig hebt voor FC bal op het dak.
On topic: Wie was er nu echt te verwijten dat er zo'n grote slachting plaatsvond daar bij het Hürtgenwald? Was de leiding eigenwijs? Werkten de informatiediensten niet?
Ik heb drie docu's maar het sluit niet allemaal op elkaar aan.
Die film: "When trumpets fade" is natuurlijk geen afspiegeling en het is leuk om als soldatenroman te kijken, maar een paar dingen wil ik weleens weten die daar ook in naar voren komen.
De substaf zou geprotesteerd hebben tegen het opperbevel dat men dit geen slim plan vond.
Hoe waren de weersomstandigheden en welke invloed hadden die?
Hoe sterk zat Duitsland nog in het materieel als de geallieerden al zover waren gekomen en Duitsland aan twee kanten toch tot de laatste stuiptrekking werd gedwongen.
Hallo allemaal, hier weer eens een berichtje van mij.
When Trumpets Fade is een vrij matige film. Er zitten een paar minuten in die de moeite waard zijn.
Ook jammer dat je alleen de 28e Divisie in beeld ziet, terwijl er zoveel anderen gevochten hebben.
Over "wie was er verantwoordelijk voor het Hurtgen bloedbad" valt veel te zeggen.
De meeste Duitse soldaten in het Hurtgen gebied waren oudere mannen. Dankzij het terrein was 1 oude soldaat plus een machine geweer op een goede plek genoeg om een Amerikaans patrouille een dag bezig te houden.
Hetzelfde voor de bemanning in de bunkers. Uiteraard zijn er ook goed getrainde Duitse troepen geweest, maar het geeft een goed beeld weer over hoe Hitler dacht. "Zet maar wat oude mannen in de Siegfried Linie".
Dit was ook de gedachte bij de commanders van de Geallieerden. Met goede moet werden er verkenningsmissies ingezet om de Siegfried Linie te doorbreken. Toen er vrij weinig tegenstand was, werd besloten om door het Hurtgen gebied te trekken, richting Schmidt, en zo ook de weg tussen Monschau en Duren in handen te krijgen, en hiermee een belangrijk wegen netwerk in handen te hebben. Vanaf deze posities was het mogelijk om door te stoten naar hartje Duitsland.
In eerste instantie werd er ook niet gekeken naar de dreiging van de verschillende dammen in het Hurtgen gebied.
Ook de Duitsers hebben hier niet direct aan gedacht, omdat deze in de veronderstelling waren dat de Geallieerden vooral de stad Aken in handen wilden krijgen.
En zo werd er een begin gemaakt aan een 6 maanden durende slag. De ene groep na de andere werd het bos in gestuurd. Terwijl overlevende company commanders hun ongenoegen lieten merken bij hun leidinggevende, werd er niet geluisterd. De Army Group Commanders trokken hun eigen plan. Toen het Ardennen Offensief voorbij was, hebben verschillende Divisies hun doelen kunnen bereiken in het Hurtgen gebied. Maar, het was toen al te laat. Teveel doden en gewonden in de lange Hurtgen strijd. Het Ardennen Offensief was een "mooie battle", met veel heldenmoed en veel beelden en fotos van de Generaals die trots lieten zien dat ze de Duitsers daar verslagen hadden! Opvallend is, dat in de jaren na de oorlog tot een aantal jaar geleden het Hurtgenwald Offensief in vrijwel geen enkel geschiedenis boek terug komt. Het is echt in de doofpot gestopt.
De afgelopen jaren heb ik voor mijn boek vrij veel veteranen van de 9th Infantry Division gesproken, en allemaal waren ze het er over eens, dat de hogere leidinggevende de oorzaak waren voor deze bloederige slag. Omar Bradley mag dan wel een aantal mooie overwinningen op zijn naam hebben staan, maar hij heeft ook heel veel Amerikanen de dood in gejaagd met zijn besluit om niet om het Hurtgen heen te trekken, maar gewoon zijn troepen er recht doorheen te laten gaan.
Uiteraard zijn dit niet de enigste problemen geweest.
Andere oorzaken waarom het zo moeilijk ging in het Hurtgen:
In Normandie was er een mooie samenwerking tussen de Infantry, Armored Divisions, en de Airforce.
Infantry Divisions hadden steun van de Armored Divisions, en andersom, en veel luchtsteun dmv bombardementen hielpen de snelle opmars in Frankrijk.
In het Hurtgenwald was het vrijwel onmogelijk om deze tactiek toe te passen.
Tanks die werden ingezet konden lang niet op iedere plek komen waar de infanterie moest vechten.
Het terrein had te veel heuvels en dalen, teveel bos. Ook was het daarom moeilijk om airsupport in te zetten.
Voor mijn boek heb ik overigens wel alle informatie weten te verzamelen over de samenwerking tussen de infanterie, armored divisions, luchtsteun en de Field Artillery. De Field Artillery is een grote steun geweest voor de infanterie soldaten in het Hurtgen.
Het weer was natuurlijk zeer ongunstig.
Regen en later ook sneeuw zorgde voor slechte omstandigheden. Iedereen heeft het over Easy Company in Band of Brothers, over de erge beschietingen in Bois Jaques bij Bastogne...nou, dit was dagelijkse kost voor de mannen van de infanterie divisies in het Hurtgenwald.
Dit hoorde ik zelfs nog afgelopen weekend toen ik met een veteraan belde ivm mijn research. Hij vroeg mij of ik die aflevering gezien had, en vertelde dat hij zo'n 2 maanden in die omstandigheden in het Hurtgen had doorgebracht. Kou, beschietingen, en onmogelijke opdrachten vanuit de opperbevelhebbers.
In mei ga ik weer een aantal onderzoeken doen in het Hurtgenwald. Ik heb de afgelopen maanden de Field Artillery posities onderzocht van de 9e Infanterie Divisies. Door berekeningen van hun posities en bereik, heb ik een prachtig beeld van het effect van de artillery vuursteun voor de troepen. Op het moment ben ik alle rapporten en interviews met veteranen aan het samenvoegen, en het is ongelooflijk hoe mooi alles in elkaar past. Infanterie, luchtsteun, armored division steun, en field artillery steun...tot op de datum en tijden nauwkeurig vallen al deze rapporten netjes in elkaar. Ongelooflijk hoe hard er daar gevochten is, en hoe weinig aandacht er aan gegeven wordt.
Ik kan echt uren door typen en praten over de Hurtgen slag...