Gisteravond zag ik in op RT-NH (regiotv-Noord-Holland) een heel klein item over bovengenoemd persoon. Het ging hier om de beste vriend van Henri die boos was op diverse instanties.
Henri McAnally was namelijk onlangs overleden en is begraven op een plek waar hij helemaal niet behoorde. Ik ben het plaatsje een beetje kwijt maar volgens mij was het Hoefakker oid, het kan ook Hoevelaken zijn???
Volgens die beste vriend van hem wilde hij daar helemaal niet begraven worden maar op de Airborne begraafplaats in Oosterbeek.

Daarom mijn vraag; waarom ligt deze mensen niet gewoon begraven bij zijn strijdmakkers maar ligt hij heel ergens anders? Het is toch gewoonte dat veteranen in Oosterbeek bijgezet mogen worden?

Het is alleen mogelijk om bij de strijdmakkers te liggen als men ervoor kiest om gecremeerd te worden. Wanneer men wenst begraven te worden is dit niet mogelijk.
Meestal, één of enkele keren per jaar worden er diverse Arnhem-veteranen bijgezet op de Airborne Begraafplaats. Dit is onlangs nog gebeurd. Waarom dat in zijn geval niet gebeurd is weet ik niet, ik ken het verhaal erachter niet...

Jeroen Niels

Heb ondertussen nog meer gegevens van deze man gevonden. Ik bewaarde vroeger altijd alles, zodoende ook een oude Panorama uit 1994. Hierin staat een heel stuk over Henri McAnnaly. De naam kwam me ook zo bekend voor!

Henri McAnnaly was ingedeeld bij de S-company v/h eerste Britse parachutebattaillon. Verderop kom ik tegen dat hij bij de mortiersectie zat. Op 21 Sept. om 3 uur 's nachts raakt hij gewond; zijn linkerarm wordt afgerukt en wordt nog meer geraakt in zijn hoofd, keel, rechterarm, long, buik en dijen. Hij overleefd het allemaal.
Vanaf 1969 is hij gids opde begraafplaats in Oosterbeek.

Zo'n goede staat van dienst, meerdere malen gewond, gids op de plaats waar zijn makkers begraven liggen. Maar het is hem niet gegund om tussen zijn maten begraven te liggen, op de plaats waar hij jaren als gids heeft gewerkt.
Waarom niet?

Enkele artikelen uit het archief van de Gelderlander:

Artikel uit De Gelderlander van 16-07-2002
Geding rond graf oorlogsveteraan

Door HARRY VAN DER PLOEG

ARNHEM - De strijd rondom de plaats van het graf voor Henry McAnelly, veteraan van de Slag om Arnhem, wordt op korte termijn voortgezet bij de rechtbank in Amsterdam.

Familielid C. Carlquist heeft de Hilversumse advcocaat mr. J.M. Lambooij-Schilte opgedragen een kort geding aan te spannen om te voorkomen dat McAnelly morgen in zijn laatste woonplaats Kortenhoef begraven wordt.

Volgens Carlquist hoort de voormalige 'battleguide' een begrafenis met militaire eer in Oosterbeek te krijgen. "Hij wil nabij zijn kameraden liggen, dat heeft hij altijd gezegd."

De Britse vice-consul M. Mason en veteranen bevestigen die lezing, maar McAnelly heeft geen schriftelijk bewijs van deze laatste wens achtergelaten.

Weduwe A. McAnelly-De Thouars bevestigt dat een advocaat gisteravond met een kort geding heeft gedreigd. "Het is schandalig, ik ben helemaal overstuur. Ik zit in een rouwproces en dan krijg je dit."

Zij bevestigt dat McAnelly het liefst op het Airbornekerkhof in Oosterbeek begraven wilde worden maar voegt daaraan toe dat dit voor veteranen die de oorlog overleefd hebben alleen mogelijk is in de vorm van de as van hun stoffelijke resten. "Henry wilde dat niet. Hij vond cremeren barbaars."

Op de algemene begraafplaats van Oosterbeek tegenover het Airbornekerkhof wil de weduwe haar man niet hebben.

"Henry hoort daar niet thuis", zegt ze. "Hij wilde katholiek begraven worden en dat kan in Kortenhoef. Vlak bij mijn huis, zodat ik op hoge leeftijd bloemen op zijn graf kan leggen."
__________


Artikel uit De Gelderlander van 16-07-2002
'Desnoods herbegrafenis van Henry McAnelly'

Door HARRY VAN DER PLOEG

ARNHEM - De strijd om de plaats van het graf van Henry McAnelly, veteraan van de Slag om Arnhem, laait hoog op. Zijn weduwe voelt zich in de hoek gedrukt, haar voormalige schoonzoon dreigt met een kort geding.

Henry McAnelly, veteraan van de Slag om Arnhem, moet hoe dan ook in Oosterbeek begraven worden. Als het niet lukt om zijn begrafenis in Kortenhoef via een kort geding tegen te houden dan moet in ieder geval via de rechter een herbegrafenis in Oosterbeek afgedwongen worden.

Dat zegt C. Carlquist, voormalig schoonzoon van McAnelly. "Ik zal niet rusten voordat hij in Oosterbeek opgebaard wordt en met militaire eer begraven. Dat verdient die man, dat heeft hij ook altijd gewild. Hij hoort thuis bij zijn kameraden die tijdens de Slag gevallen zijn."

Carlquist is in een regelrechte vete verwikkeld met weduwe A. McAnelly-De Thouars; de vrouw met wie de oorlogsveteraan decennialang getrouwd was. De bemoeienis van Carlquist met de zaak typeert zij op haar beurt als 'een giller'. Ze voegt daaraan toe: "Hij is helemaal geen echte schoonzoon van Henry, hij is met m'n dochter getrouwd geweest. Dat hij zich hiermee bemoeit slaat nergens op."

De weduwe blijft bij haar standpunt dat zij bepaalt waar haar man ter aarde besteld wordt en niemand anders. "Ik doe wat mijn man mij opgedragen heeft. Hij wilde niet gecremeerd worden en op het Airbornekerkhof kan hij alleen komen als hij daar met zijn as verstrooid zou worden. Op de algemene begraafplaats in Oosterbeek hoort hij ook niet thuis, want hij is katholiek opgevoed en hij wilde een katholieke begrafenis. Die komt er, in Kortenhoef, met een mis en een koor, zoals hij het gewild heeft. Hij wordt vlak bij ons huis begraven, op tien minuten afstand lopen, zodat ik iedere week bloemen op het graf kan leggen. Ik wil zelf wel gecremeerd worden, daar heb ik geen problemen mee. Als ik dood ben komt mijn urn in het graf van mijn man."

Carlquist, McAnelly's broer en zuster en enkele van zijn oude vrienden willen dat de Brit op de algemene begraafplaats in Oosterbeek komt te liggen in de nabijheid van het graf van kapitein A.W. Lipmann-Kessel. "Dat was de arts die hem tijdens de Slag om Arnhem in het Elisabeth Gasthuis het leven gered heeft. Met die chirurg is hij destijds ook uit dezelfde Dakota met de parachute naar beneden gesprongen, naar de heidevelden ten westen van Arnhem."

De stoffelijke resten van Lipmann-Kessel zijn in 1986 bijgezet, in een hoekje nabij de graven van burgers en vliegeniers die tijdens de oorlog in Renkum zijn omgekomen. Een begrafenis op het Airbornekerkhof zat er niet in, omdat daar alleen militairen mogen worden bijgezet die tijdens de Slag om Arnhem zijn gevallen of in de weken daarna aan hun verwondingen zijn overleden.

Lipmann-Kessel wist dat en heeft voor zijn dood verzocht zo dicht mogelijk bij zijn kameraden te worden begraven. "Ook McAnelly heeft daar ook om gevraagd", stelt Carlquist. In de buurt van het graf is nog ruimte voor nieuwe graven.

Vice-consul Malcolm Mason van het Britse consulaat in Amsterdam heeft 'met droefenis' kennisgenomen van het conflict. Hij heeft McAnelly verschillende malen ontmoet, bij het Airbornekerkhof in Oosterbeek, op het consulaat in Amsterdam en bij McAnelly thuis. "Bij al die gelegenheden begon hij altijd te praten over zijn oorlogsverleden en zijn gevallen kameraden. Minstens een keer liet hij mij weten dat hij dicht bij zijn dode kameraden in Oosterbeek wilde komen te liggen."

Drie huisbezoeken aan McAnelly in Kortenhoef legde Mason af als vertegenwoordiger van de 'Soldiers, Sailors, Airman and Families Associaton Forces Help', een Britse organisatie die veteranen en hun familie ondersteunt. 'Ik heb toen een elektrische rolstoel voor hem geregeld', schrijft Mason. McAnelly was toen al getroffen door een beroerte en zwaar gehandicapt.

Van weduwe A. McAnelly-De Thouars is bekend dat zij veel moeite had met het feit dat haar man nooit meer van de oorlog los kon komen. Ze bevestigt dat volmondig. "We hebben eerst in Amstelveen gewoond, mijn man werkte toen voor de verbindingsdienst van de KLM. Toen hij daar mee op moest houden, zijn we in Westervoort komen te wonen. Daar stelde hij voor om naar Oosterbeek te verhuizen, om daar 'battleguide' te worden." Dat ze daarmee heeft ingestemd betreurt ze nu nog. "Mijn leven is daar een hel geworden, ik zat daar helemaal geïsoleerd in dat vreselijke Oosterbeek met alleen die oorlog."

De bezoeken van Carlquist en diens zoon aan McAnelly groeiden voor de weduwe in de loop der tijd uit tot een bron van ergenis. "De laatste jaren met mijn man zijn ontzettend moeilijk geweest, ik heb hem zo goed en kwaad als het kon verzorgd, met hulp van Thuiszorg. Op een gegeven moment ben ik ingestort en in het ziekenhuis terechtgekomen. In die tijd heeft Carlquist het paspoort en de medailles van mijn man gestolen. Ik heb aangifte gedaan bij de politie maar die doet niets."

Voormalig Oosterbeker J.M. Adriani heeft vergeefs geprobeerd de weduwe op haar standpunt terug te laten komen. Hij leerde McAnelly vlak na de oorlog kennen. "Ik zag hem liggen op het graf van zijn kameraden, het was een wrak. Ze hebben 45 stukken metaal in hem aangetroffen waarvan een groot deel er niet meer uitgehaald kon worden. Zoiets doet niet alleen lichamelijk iets met een mens maar ook psychisch." Dat zijn vrouw het niet makkelijk heeft gehad met McAnelly's obsessie voor de Slag om Arnhem kan hij begrijpen. "Maar ze was niet zomaar met iemand getrouwd, maar met een zwaargewonde, met iemand die eigenlijk altijd een patiënt gebleven is."

Waar de begrafenis ook gehouden wordt, Adriani zal zeker gaan. "Henry was mijn vriend, ik wil hem zijn laatste eer bewijzen. Maar als het Kortenhoef wordt ga ik in burger, niet als soldaat. Als het Oosterbeek wordt kom ik als wapenbroeder, dan komt er een militaire begrafenis. Dan zal ik met anderen zijn kist dragen."

Bij directeur W. Boersma van het Airborne Museum in Oosterbeek weerklinkt temidden van de veteranen een afwijkend geluid: hij beschouwt de kwestie als een familie-aangelegenheid waar anderen zich niet in mogen mengen. "Als er niets is vastgelegd moet de wens van de weduwe gerespecteerd worden, dat lijkt me helder."
________


Dat verduidelijkt het een en ander...

Dat hij dan gecremeerd zou worden was hem denk wel bekend na al die jaren daar rondgelopen te hebben. En die vriend van hem zei ook dat Henri meerdere keren had aangegeven dat hij graag in Oosterbeek bijgezet wilde worden.

Wat een bemoenis van buitenaf, lekker schoonzoon zeg, maar even wat anders, McAnelly was helemaak niet de held die hij altijd uithing, veel veteranen konden hem niet uitstaan omdat hij geld vroeg voor de excurisies die hij deed, hun standpunt was dat hij geld verdiende aan de dood van zijn kameraden, ik zal alsnog niet vertellen hoe hij is gewond geraakt, maar dat is zeker niet zoals het altijd verteld wordt, Peter is bezig met een boek over het 1st Bataljon, misschien dat hij dit hierin beschrijft, zoniet dan laten we het maar zo, wat ik niet snap is waarom iemand zich bemoeit met de wens van de weduwe, die zal als zijn vrouw toch wel het beste hebben geweten wat de beste man wou.

Mijn laatste post overlapte de post van Roel. Bedankt voor je bijdrage nog!
Henri was dus niet onlangs overleden maar alweer 2 jaar terug. Waarom RTV-NH nu hiermee komt weet ik dan ook niet..

Het is allemaal een heel treurig verhaal van verschillende koppige mensen.

Die vriend van Henri wist trouwens ook te vertellen dat hij "publiciteitsgeil" was...
Misschien was dit, plus het feit dat hij z'n ervaringen op het slagveld wat overdreef, wel één van de redenen dat hij niet goed lag bij z'n oude strijdmakkers. En dan ook nog het feit dat hij geld verdiende aan die rondleidingen over het kerkhof.

Kan iemand misschien even de naam veranderen in de titel van dit topic?

In het volgende (omstreden) boek "Arnhem 1944 - Slag van de Tegenslag" van Bert Kerkhoffs met ISBN-nummer 90-71097-21-8, heeft de auteur ook enkele pagina's gewijd aan zijn ontmoeting met Henry Mc.Anelly, die inderdaad nogal publiciteitsgeil en wat overdreven overkomt.

Ook meen ik in een van de eerste Nieuwsbrieven van de Vereniging Vrienden van het Airborne Museum hierover iets gelezen te hebben, overigens ook over het omstreden boek van Bert Kerkhoffs zelf.

Zo beter?

Ja ook Kerkhoffs schijnt een vaatje met zout te hebben

Ik heb geloof ik één boek van hem, ooit bij De Slegte in Nijmegen gekocht... Ik heb het niet eens helemaal gelezen. Ten eerste vind ik zijn schrijfstijl verschrikkelijk: veel vetgedrukt, hoofdletters (ZO DUS) om dingen te benadrukken. Na een pagina ging mij dat al ergeren.

Inhoudelijk was ik ook niet onder de indruk. Een golf van negativiteit en kritiek kwam op mij af. Mits goed onderbouwd is dat niet bezwaarlijk, maar dat kon ik daar niet in terugvinden. Ik geloof dat zo'n beetje alles fout was volgens Kerkhoffs. Ik heb dus niet alles gelezen, maar dat was de indruk die ik kreeg van de flarden die ik gelezen heb.

In één van de nieuwsbrieven van de VVAM werd ook aandacht besteed aan enkele passages uit dit boek van deze Kerkhoffs, maar volgens hen schijnen hier inderdaad een helebooel onwaarheden in te staan, en zeer fantasierijk zijn opgesteld.

Henry was een fantast! en deed zich voor dat hij een Sergeant was geweest...., maar was echter destijds een 'gewone' Privat en behorende tot S-Company 1st Para, en bediende de 2"mortar (dus geen 3") welke was ingedeeld bij het Company HQ. Gewond geraakt... het 'hoe' komt nog wel eens, maar het juiste tijdstip was op Maandag ochtend omstreeks 05.00 uur langs de Utrechtseweg t.h.v. het laatste huis van Oosterbeek (richting Arnhem)... in veiligheid gebracht door Ron Tidbal RAMC
Henry was inderdaad publieks geil, maar dat kwam denk ik ook omdat hij lange tijd in Oosterbeek woonde en dus makkelijk was te benaderen voor tijdschriften als Panorama of Revue die weinig moeite deden om zijn verhaal na te trekken.
Als Henry me op de cemetery zag lopen was hij meestal snel vertrokken en zo kwam hij ook meestal de veteranen van zijn bataljon, op een enkeling na, niet onder ogen. Zo was hij ook nooit aanwezig op de renuie's in Engeland waarvan ik er een aantal van heb bijgewoond - niet echt geliefd bij zijn strijdmakkers dus.
Desalniettemin moeten we niet vergeten dat ook hij zijn leven heeft ingezet voor onze vrijheid en hij heeft en een zéér hoge prijs daarvoor betaald heeft (de rest van zijn leven zwaar gehandicapt) - Eigelijk had ik wel met hem te doen. We moeten maar even in het midden laten wat hij zelf al die jaren rond verteld heeft (daar klopte weinig van). Het boek 'Before I sleep', waar zijn belevenissen in omschreven staan is voor het grootste gedeelte uit de duim gezogen.
en kan net als Kerkhoffs boek de prullenbak in... maar dan toch vind ik dat hij uitgestrooid ! (dus niet begraven!) mag worden in Oosterbeek. Welk recht hebben wij omdat een veteraan te ontzeggen...