Persoonlijk vind ik ook wel de belegering van diverse Kanaalhavens een enorme slag terwijl dit toch niet echt voorzien was. Steden zoals Cherbourg en Brest bijvoorbeeld.


Ook de Uitbraak van Patton en daaropvolgend de insluiting van de Duitse troepen bij Falaise. Dat de Geallieerden het dan niet helemaal weten af te maken is weer een minpuntje, maar die uitbraak van Patton past volgens mij toch wel in het rijtje.

Er zijn uitzonderingen, maar iemand met een rang vanaf kolonel kwam gewoon niet aan het front (net als in WOI). De legerleiding zag een gebied om een kaart, maar niet in werkelijkheid. Ze konden zich niet voorstellen welke hel het daar was. Er waren zelfs Britse legerleiders die het Amerikaanse front bezochten, maar Amerikaanse 'hoge pieten' werden daar niet gezien.

Jeroen

Beste Jeroen - denk je nu echt dat men niet doorhad wat er gaande was? Noemeloze verliezen en geen enkele progressie? Kom, bij een goed functionerend leger hoeft een generaal zijn stafkwartier niet te verlaten. Het was heel helder dat men dondersgoed wist dat het niet best verliep, maar men was te koppig om na te denken. Daarbij was het strategisch vernuft bij de Geallieerden zeer beperkt. Ze wonnen vooral door overdaad aan materie, niet door strategisch vernuft.

Ik heb sterk het gevoel dat dit topic straks 60 pagina's beslaat met 600 slagen. Ik zie steeds voorbeelden van strijd die werd beslist door overmacht. Dat is geen kunst, en ja bijna elke slag heeft een overwinnaar. Maar hier zoeken we onverwachte overwinningen of overwinningen "against all odds". Dat is dus beslist niets wat met Normandië tot aan de Belgische grens heeft te maken aan GEALLIEERDE zijde. Aan Duitse zijde mag juist het verzet in Caen wel tot de huzarenstukjes worden gerekend, net als bv Monte Cassino.

Daar ben ik het niet mee eens. Per 11 gewonde of dode Duitsers aan het front, kreeg men maar 1 in de plaats. Het Duitse front stond al langer op instorten, maar ze konden zich handhaven door de bocage-heggen die een uitstekende bescherming boden. De Amerikanen konden hier winnen door het massale bombardement bij het begin van operatie Cobra en hun enorme overmacht aan materieel en hun heerschappij in de lucht. De Duitse legerleiding zag deze instorting al langer aankomen (Hitler niet)

Jeroen

PATTON ??????

Ik ben het met Grebbeberg.nl eens dat we ons wel moeten beperken tot echte huzarenstukjes, niet tot alles wat in ons opkomt.

Ik som eventjes de nieuwe op:

Leningrad (Russisch)
Kanaalhavens, bijv. Cherbourg, Brest, St Malo, Duinkerken (Duits)
Monte Cassino (Duits)

Jumpmaster, kun je me uitleggen hoe de geallieerden om het Hürtgenwald hadden moeten trekken?

ok, we richten ons op de huzarenstukjes....

Op zee zijn er nog wel een aantal interessante te vinden.

De Penguin (Duitse Raider) die vrijwel de gehele Noorse Walvisvloot wist te vangen en deze vanaf Antartica terug naar Duitsland stuurde, waar een redelijk deel nog van 'thuis' kwam in Duitsland ook. (Walvistraan was op dat moment in de oorlog bijna net zo waardevol als goud).

Op land zijn er voor de Geallieerden inderdaad vrijwel geen bijzondere overwinningen die totaal niet voorzien waren. Wat dat betreft kan ik het wel met jullie eens zijn.

Echter op zee zijn er wel enkele te vinden:
- Slag bij Midway (gedeeltelijk geluk, tactisch sterk en kleine technologische voorsprong voor Geallieerden, de Japanners waren echter beduidend sterker en met een groter aantal)

- De vernietiging van de Bismarck en de Hood voor beide partijen (Duitsers om het belangrijkste Britse schip met slechts enkele salvo's compleet uit het water te blazen, de Geallieerden het vinden en vernietigen van de Bismarck)

- De U-Boot van Gunther Prien met het vernietigen van een slagschip in Scapa Flow

Wat was er dan zo strategisch aan die walvis vloot, en welke bewapening hadden die dan.... ?

Huzarenstukjes.... Ik denk dan wel iets groter... Bijvoorbeeld de Russische omsingeling van Stalingrad of de vernietiging van Legergroep Zuid... Omsingeling van Duitse eenheden bij Mons... Dat zijn pas klappers...

De enige bewapening die ze hadden was het inseinen van Geallieerde marineschepen in de buurt en zo hard mogelijk wegvaren. De Penguin wist deze vloot te vangen door handige listen en door twee verschillende walvisvloten naar elkaar te lokken, zonder dat dit ontdekt werd door de Geallieerden. Walvistraan was zeer bruikbaar voor de oorlogsindustrie, ik weet zo snel niet exact waarvoor, maar het was buitengewoon belangrijk. En de Noren visten voor de Geallieerden.


De oorlog op zee is een veel beperktere oorlog dan op het land als je kijkt naar de hoeveelheid mensen en materieel die erbij een rol speelden.

Nog eentje is het standhouden van Malta en dan met name het weten te bevoorraaden van dit eilandje door de Britten.

Welke actie van Patton spreekt echt tot de verbeelding dan? Geen eentje toch? Nergens won hij een schier onmogelijke missie. Niet in Afrika, niet op Sicilië en niet de actie vanuit Falaisse naar de noordoostelijke grens. In Afrika was het Duitse leger al aan zijn lot overgelaten, Sicilië was alleen een voorportaal naar de laars [en een prestige strijd tussen Monty en Patton ten koste van manschappen] en de tocht door Frankrijk was met een tegenstander die op de loop was. De actie naar Bastogne was ook tegen een tegenstander die zijn nek al te ver had uitgestoken. Patton was zeker een begaafd veldgeneraal, maar hij heeft de kans niet gekregen een huzarenstukje uit te halen. Monty nam die kansen en verzilverde ze niet.

Ik zou nog de slag om Monte Cassino willen vermelden, meer bepaald de zgn. derde slag, om het dorpje Cassino, waar een handvol parachutisten na heel zware bombardementen erin sloeg om de Nieuw-Zeelanders terug te slaan.

ik neem aan dat je hier " slaagde" bedoelde?

Greb schreef:




Inderdaad werden de teugels bij Patton erg strak gehouden. Hij heeft veel minder de kans gekregen om zich te bewijzen dan zijn rivaal Monty. Niet dat ik zeker weet dat Patton er in geslaagd zou zijn om grootse dingen te verrichten, maar hij heeft toch enige goed zaken gedaan.
Ik heb gevoelsmatig meer met blood an' guts dan met die gluiperd van een Monty, die zogenaamd de gentleman was, maar intussen wel z'n soldaten de dood in jaagde. Patton was daarin opener en eerlijker, vandaar dat ik gevoeldmatig meer met Patton heb.