Naarmate de oorlog vorderde kregen de Amerikanen ook met dat probleem te maken. Ook bij hen werd de basistraining ingekort om de verliezen op te kunnen vangen.

maar geen 6 weken trainingstijd...

Volgens mij maakt het niet uit hoe lang je trainingstijd is, als je als groentje in de oorlog komt, kan niets je daar op voorbereiden.

Weliswaar geen 6 weken, maar wel aanzienlijk korter dan die van 'de eerste golf'.

Dus wel langere trainingstijd
Inderdaad waren de US divisies die later op het strijdtoneel kwamen van mindere kwaliteit dan de eerdere. Het kader, gevechtservaring etc speelt natuurlijk een grote rol tot op platoon niveau.
Kijk bijvoorbeeld naar de US 106th division.
De "Golden Lions" gaven zich in de eerste uren van 16 december, bij het begin van het Ardennenoffensief in grote getalen over. Volgens mij was dit de grootste overgave in één keer van de US, op de Filipijnen na. Dit zou volgens mij niet gebeurd zijn met de ervaren divisies die er al eerder bij waren.

Overigens had niet alleen de "first wave" zo'n lange training achter de rug. De "Trident" (79th) divisie bijvoorbeeld landde pas na een dag of 3 á 4 op Utah. En zo nog een paar bekende divisies. Allen hadden ze veel en veel meer training achter de rug dan een gemiddelde Duitse divisie die in Normandië vocht. Eigenlijk mag je niet eens van divisies spreken bij de Duitsers in 1944.

Let wel. Ik probeer niets af te doen aan de Amerikaanse slagkracht. Het was nog steeds zeer moeilijk om de Duitsers te verslaan.

De lengte is niet van doorslag gevende betekenis maar het scheelt enorm of je de normale gedegen training kan ondergaan in die periode of dat er geen brandstof en munitie is om te oefenen waardoor je recruten pas voor het eerst een tank besturen als ze op weg zijn naar het front of in die zes weken ter nauwernood tien kogels hebben afgevuurd.

Ik zocht en vond deze alinea van onderstaande link:

The Infantry further suffered from the Army's personnel policy, which allocated the most highly qualified and intelligent people to specialist arms (Airborne, Ranger, Artillery, Armor, and Engineers). The Infantry was filled with men who had scored lowest on the AGCT (the Army General Classification Test) - an intelligence and aptitude test and those who had not held a skilled job in civilian life. The elimination of the ASTP (the Army Specialized Training program), which allowed selected enlisted men to gain a college education while deferring induction into the Army and the reduction of specialized troop units (especially antiaircraft) had remedied matters to some degree by the end of 1944. Nevertheless, mediocre motivation and low intelligence continued to plague the Infantry.

zie hele verhaal:
http://www.militaryhistoryonline.com/ww ... power.aspx

Het is niet alleen de training van de gevechtssoldaat die van belang is bij een aanval, maar ook de training en organisatie van de back-up troepen.
Hiermee bedoel ik de bevoorradingslijnen van 1) Brandstof. 2) Munitie en 3) voedsel. Hiervan zijn vele voorbeelden in beide kampen:
- De Luftwaffe zou Stalingrad bevoorraden, ze konden het niet waarmaken.
- De back-up bij Arnhem liep in het honderd door de weersomstandigheden.
- De geallieerde acties in Italië moesten lijden onder materiaalgebrek om de landing in Normandië te laten plaatsvinden.
- Tijdens het Ardennenoffensief moesten zowel de geallieerden als de Duitsers improviseren om actief te blijven. En zo zijn er vele voorbeelden.
- Tijdens de rush naar Berlijn van het Rode Leger moesten de frontsoldaten leven van wat het veroverde land hen te bieden had (met alle gevolgen vandien).
- Montgomery was bekend voor zijn trage start aan een offensief omdat hij zich wou verzekeren van voldoende back-up. Héél belangrijk voor de man met zijn karabijn in een schuttersput.
- Daarom was de openstelling van de Antwerpse haven een must voor Eisenhower.
Concreet bezien kan een soldaat in gevechtsomstandigheden zich alleen profileren als de aanvoerlijnen optimaal functioneren.
Met andere woorden, ook de kok in zijn veldkeuken, de arts in zijn verbandplaats, de vrachtwagenvoerder met zijn geladen truck en de compagnieschrijver dienen getraind te zijn. Zoniet functioneerd de man aan de spits niet, ondanks zijn improvisatie.

Ok dat aanvoerlijnen belangrijk zijn is duidelijk ( ook operatie Barbarossa had hier veel last van). Maar ui te het verhaal van NIghtwalker blijkt dat alle partijen daar last van hadden.

Ook hadden de verschillende partijen last van te of niet getrained soldaten, toch wisten de US zich staande te houden in Bastogne na hun verlies in Nederland. en tijdens Bastogne hadden ze ook te weining ammo, dat terwijl de Duitser zich redelijk hadeen voorbereid om hier een grote klap te kunnen uitdelen, en toch is dit niet gelukt, mede omdat divisies zoals de 99th Division "Checkerboard" zich de eerste uren van de aanval tot de laatste man hebben verzet.
Het gat tussen de aankomst van de Airborne Divisies is redelijk groot, toch hebben de Duistsers hier geen gebruik va gemaakt, waardoor de plannen de mist in gingen, dat terwijl zij zich hadden voorbereid.

Dus ondanks het grootte aantal rookies hebben de Amerikanen zich staande weten te houden. Is het dan gedrevenheid en motivatie, of angst waardoor zij de Duiterse overmacht weten hebben te verslaan en kan men niet spreken over een betere manier va Oorlog voeren???

Volgens mij is de analyse juist dat over het algemeen de Amerikanen langere training hadden. Van Duitse overmacht was geen sprake. De Amerikanen konden veel grotere hoeveelheden manschappen en materieel inzetten. Andere conclusie was juist dat de Duitsers minder en slechter getrainde militairen in moest zetten.
Dit zegt slechts iets over aantallen en getraindheid, niets over de manier van oorlogvoeren, dus de taktieken. Tel daarbij op het Geallieerde luchtoverwicht en het feit dat de Duitsers op drie fronten tegelijk hun kostbare reserves in moesten zetten.
Ik kan nog steeds geen BETERE manier van oorlogvoeren ontdekken.

Je kan stellen dat Duitsland onder Hitler zich voorbereide op een agressie oorlog vanaf hij aan de macht kwam in 1933.
Deze opbouw van zijn (in vredestijd getrainde) strijdkrachten kwam tot enkele testcases voor de oorlog (de anshluss van Oostenrijk, de bezetting van het Memelgebied, de onderwerping van Tjechoslowakije) en een ontbranding tijdens de inval in Polen. De Blitzkrieg was geboren. Een mechanische manier van oorlogvoeren, met alle voor- en nadelen ervan. De voordelen werden duidelijk in Polen en de Lage landen. De nadelen kwamen aan de oppervlakte na Barbarossa.
De bevoorading en het onderhoud van gemotoriseerde divisies eisten hun tol.
Het geallieerd offensief in West-Europa begon opnieuw te vlotten na de openstelling van de haven van Antwerpen. Voordien zaten zowel de Britse als de Amerikaanse gevechtstroepen aan het einde van een uitgerekte bevooradingslijn.

Waarom zijn de Amerikanen zo goed in oorlogsvoering ? Ieder leger is afhankelijk van de bevoorading.

De Amerikanen waren niet goed in oorlogsvoering op Bataan, ze hadden geen bevoorading.

De Japanners moesten het onderspit delven op Guadalcanal, ze hadden geen bevoorading.

Rommel zat hopeloos gevangen in Noord-Afrika, hij kreeg geen bevoorading.

De Britten moesten verkassen in Birma, ze kregen geen bevoorading.

Ik denk dat dit voor ieder leger telt, als de soldaat in de frontlijn niet voorzien wordt van de benodigheden om te vechten, hij er sneller de brui zal aan geven.

Maar jongen toch...wat zit jij hier toch telkens enkele details aan te halen over het Ardennenoffensief.
Bekijk eens het volledige plaatje dan zul je (hopelijk) beseffen dat er geen sprake was van een Duitse overmacht.

Voor de rest is dat ganse Ardennenoffensief en het "belang" ervan gigantisch overdreven vnml. door de Amerikaanse propaganda.
Het lijkt wel alsof het Ardennenoffensief en ook de Slag bij Arnhem de belangrijkste gevechten waren van WO2...
Vergeleken met de titanenstrijd aan het Oostfront waren dit niet meer dan wat lokale schermutselingen !

Ik sluit me aan bij het Logistieke verhaal en wil daar nog iets aan toe voegen.

Logistiek in combinatie met overmacht.
De Sherman tank was kwalitatief gezien een ondermaadse tank. Maar hij was robuust, eenvoudig te bedienen en snel te produceren in grote aantallen.
Als je dus beschikt over de economsiche bronnen, het productieapparaat en
een goede logistiek dan kan je op het juiste moment je overwicht in de strijd werpen.
Verder is belangrijk dat militairen zich redelijk onafhankelijk van politieke invloed en bemoeienis met de strijd kunnen bezig houden.
Ten slotte is het belangrijk dat Jan soldaat het idee heeft dat hij voor de goede zaak vecht.

Al deze zaken zaten vwb de Amerikaanse oorlogsmachine goed in elkaar.
Natuurlijk liep het niet altijd overal even goed en werden er fouten gemaakt maar
het was wel het recept voor de uiteindelijke overwinning.

Inderdaad is de logistiek de belangrijkste factor bij oorlogsvoering. Al sinds de grote slagen ten tijde van de oude volkeren lang voor Christus.

Wat volgens mij echter ook belangrijk is, is de strijdlust en het doorzettingsvermogen van de individuele soldaat.
Volgens mij was de gemiddelde Duitser aan het begin van de oorlog (de eerder genoemde ruggegraat) bereid te sterven voor een hoger doel. (Volgens mij geldt dit ook voor de gemiddelde Japanse soldaat) De gemiddelde Amerikaan wist niet echt wat hij ging doen en wilde het liefst zo snel mogelijk weer naar huis. Hij had geen idee wat hem te wachten stond. Een mooie dood tijdens de strijd, was wel het laatste waar hij aan dacht. De Ammerikaanse soldaten hadden nauwelijks strijdervaring terwijl de core troepen van de Duitsers al veel krijgservaring hadden: Spanje, Polen, Noorwegen, etc.
De Amerikanen begonnen hun strijd tegen de Duitsers in Noord Afrika en hadden een fanatieke geduchte tegenstander tegenover zich. Ze hadden het er zwaar mee. Nadat ze eindelijk voet hadden gezet in West-Europa waren de troepen tegenover hen nog maar een schim van de geharde fanatieke soldaten van de begindagen van de Blitzkrieg, die bereid waren te sterven voor een hoger doel. Dat konden ze namelijk maar éénmaal doen en wel aan het Oostfront.