.
Anna Suzanna LEEMBRUGGEN (48 jaar)
.


Foto: Oorlogsgravenstichting


Geboren zondag 18 october 1896 te Leiden (ZH)


Leidsch Dagblad, dinsdag 20 october 1896


Dochter van:
Willem Adriaan LEEMBRUGGEN (1871-1925) en
Carolina Wilhelmine (Ilse) von LIEBEN (1873-1961).

Anna was één van de vijf kinderen (vier dochters en een zoon) in het gezin
Leembruggen.



Haagsche Courant, maandag 29 maart 1920


Op donderdag 8 april 1920 te Den Haag gehuwd met Maurits KANN (1894-1942).

Uit dit huwelijk vier dochters:

Annelize Louise (1921-1944),

Mirjam Sophie (Mily) (1923-2014),

Noortje (0000-0000),

Eva Pauline (1927-2010).

Het gezin verhuisde vanuit Amsterdam naar Naarden (NH). Maurits was journalist
en sinds 1927 uitgever en mede eigenaar van het weekblad De Groene.

Het huwelijk tussen Anna en Maurits werd in 1934 ontbonden. Maurits blijft wonen
in Naarden.

Anna gaat naar Hilversum waar een nieuwe villa gebouwd gaat worden.

De nieuw villa "Renata" is aan de 's-Gravelandseweg 131 a te Hilversum. In 1934
was men met de bouw begonnen. Anna heeft tijdens de bouw een tuinhuis voor
haar dochters laten bouwen.


Villa Renata, 's-Gravelandsche weg nr. 131a Hilversum (1982)

Foto: Hilversum2 clubs


Door haar, inmiddels ontbonden, huwelijk met Maurits is Anna tijdens de bezet-
ting door de Duitsers aangemerkt als half Joods en haar kinderen als Joods.


Registratiekaart van Anna in de administratie (gestart in 1941) van de Joodsche
Raad

Foto: Collection Arolson archives


Tijdens de bezetting kan Anna gewoon in villa Renata blijven wonen. De kinderen
moesten vanwege hun joodse vader een jodenster dragen, waartegen Anna in
verzet kwam. Als zij van huis ging bracht zij als voorzorgsmaatregel de kinderen
steeds bij vrienden onder.


Tenslotte is Anna gearresteerd en overgebracht naar kamp Westerbork.


Uit de dag- en nachtrapporten van de Asser gemeentepolitie:

5 Juli 1944

13.30 uur. Van de politie van het kamp Westerbork, tijdelijk in bewaring over
genomen Anna Leembruggen (half jodin). Zij wordt over een paar uren, om
22.00 uur, door dezelfde politie weer afgehaald met nog twee aanwezige joden
die door de gemeentepolitie uit Leeuwarden hier gebracht zijn.


De Duitsers hadden inmiddels het huis, villa Renata in beslag genomen en ter
bewoning aan Duitse burgers toegewezen.


Anna Leembruggen, gaat op 13 september 1944 met een straftransport vanuit
kamp Westerbork naar Bergen-Belsen. Via verschillende kampen is Anna op
16 december 1944 in Ravensbrück terecht gekomen.

Op vrijdag 19 januari 1945 Anna Suzanna Leembruggen in de leeftijd van
48 jaar te Ravensbrück aan typhus is overleden.




Het Vrije Volk, woensdag 20 juni 1945


-
Het Parool, vrijdag 24 augustus 1945 ----------------------- Het Parool, donderdag 30 augustus 1945


Er is van Anna Suzanna Leembruggen geen aanwijsbare laatste rustplaats bekend.
Haar naam staat bijgeschreven in Gedenkboek 19 van de Oorlogsgravenstichting.


Concentratiekamp Ravensbrück.

Ravensbrück was een concentratiekamp voor vrouwen, in de buurt van Fürstenberg,
85 kilometer ten noorden van Berlijn. Het was in gebruik tussen 15 mei 1939 en de
bevrijding door Russische troepen op 30 april 1945.

In Ravensbrück hebben 132.000 vrouwen en kinderen en 20.000 mannen van meer
dan veertig nationaliteiten gevangen gezeten, politieke gevangenen, verzetsmensen,
Joden en Sinti en Roma, waaronder 900 Nederlandse vrouwen, onder wie 75 met een
Joodse achtergrond. De vrouwen werden ingezet als dwangarbeider.

Tussen de 20.000 en 30.000 gevangenen zijn in concentratiekamp Ravensbrück om-
gekomen door executies, honger of ziekte of als gevolg van medische experimenten.


Ravensbrück, Gedenkplaats bij de verbrandingsovens in het crematorium



Het monument "Groep van Moeders" van Fritz Cremer bij het
crematorium vóór de "Muur van de Nationaliteiten" in het
voormalige vrouwenkamp Ravensbrück

Foto's: Norbert Radtke 2005


Stolpersteine te Hilversum


In mei 2016 zijn diverse Stolpersteine geplaatst in Hilversum, waaronder ook op
de 's-Gravelandseweg 131 A bij de voormalige woning van Anna en haar dochters.


Stolpersteine 's-Gravelandseweg 131 A



Anna's dochter, Annelize Louise Kann



Anna

Foto's: Willem Visser - Traces Of War


Bijkomende informatie:

Dochter Annelize Louise Kann, geboren 15 december 1921, is overleden op 17 september 1944
te Vechel. Annelize studeerde in 1940 kunstgeschiedenis in Utrecht, maar is later ondergedoken
in Veghel.
Tijdens de gevechten in september 1944 bij de bevrijding van Noord-Brabant is ze in Veghel door
een Duitse kogel geraakt en overleden.

De tekst op haar stolperstein is dus niet geheel correct.


Voormalig echtgenoot Maurits Kann, geboren 22 mei 1894 en overleden op 27 maart 1942 in
concentratiekamp Sachsenhausen. Maurits Kann was lid van het verzet en een van de drie joodse
oprichters van het nieuwe illegale krant Het Parool. De betrokkenheid van Maurits bij Het Parool
was maar van korte duur, want op 26 mei 1941 werd hij te Heemstede tijdens een bijeenkomst
gearresteerd.



Enkele bronnen:


"De 102.000 namen"
Herinneringscentrum Kamp Westerbork
Boom uitgevers Amsterdam, 2018

altneu.han-solo.net
books.google.nl
collections.arolsen-archives.org
hilversum2.clubs.nl
joodsebegraafplaatsassen.nl
nl.wikipedia.org
oorlogsgravenstichting.nl
www.genealogieonline.nl
www.joodsmonument.nl
www.openarch.nl
www.tracesofwar.nl

.
Jan Hendrik WESSELING (58 jaar)
.


Luitenant-kolonel J.H. Wesseling,
Commandant Luchtvaart Afdeling KNIL,
circa 1929
Foto: NIMH-Beeldbank Defensie


Geboren maandag 11 juni 1883 te Hoofddorp (NH).


Provinciale Drentsche en Asser Courant, woensdag 13 juni 1883

Zoon van Frederik WESSELING (1852-1938)
en
Hendrika Johanna Alberdina BEENS (1853-1924).



Bredasche Courant, zondag 4 augustus 1901


Jan Hendrik Wesseling wordt op 28 september 1901 toegelaten op de Koninklijke
Militaire Akademie (KMA) te Breda (NB) om de officiersopleiding artillerie van het
KNIL te volgen. Jan Hendrik volgt al de 3 studiejaren en wordt benoemd tot
2e luitenant der artillerie van het KNIL.



Algemeen Handelsblad (O.B.), zondag 30 october 1904


Op 17 december 1904 vertrekt Jan Hendrik aan boord van het stoomschip Oranje
(1903-1936) naar Nederlands Oost Indië (NOI) waar hij werd geplaatst bij de veld-
artillerie.


Stoomschip Oranje in 1905

Foto: Stoomvaart Maatschappij Nederland


De artillerie is voorzien van kanonnen maar ook van veel paarden. Jan Hendrik
heeft zijn eigen paard waarmee hij aan diverse oefeningen en wedstrijden deel-
neemt. Dat gaat wel eens verkeerd.



Bataviaasch Nieuwsblad, zaterdag 7 april 1906


In 1906 volgt zijn bevordering tot 1e luitenant en wordt hij overgeplaatst naar
de artillerie afdeling te Binjoe Biroe, nabij Ambarawa op midden Java.


Het Nieuws van den Dag voor Nederlandsch-Indië, woensdag 22 augustus 1906


Na een Europese verlof periode in Nederland en daarbij een detachering bij de
Rij- en Hoefsmidschool te Amersfoort, keert hij, inmiddels gehuwd met Cornelie
Louise WIJNMALEN (1886-1914), terug naar NOI .


Rotterdamsch Nieuwsblad, vrijdag 30 januari 1914


Uit het huwelijk met Cornelie wordt een dochter geboren,Hendrike Louise (Riek)
(1914-1995)

Kort na de geboorte van haar dochter komt Cornelie Louise Wesseling-Wijnmalen
te overlijden.

Er volgen voor Jan Hendrik vele plaatsingen bij diverse artillerie eenheden, o.a.
de 2e opnemingsbrigade te Bandoeng en ook bij de mobile vestingsartillerie te
Soerabaja.

Op 1 maart 1918 volgt zijn bevordering tot Kapitein en een cursus voor ter voor-
bereiding van zijn studie aan Hogere Krijgsschool te Den Haag.
Tijdens deze studie huwt hij te Den Haag met jonkvrouwe Johanna Charlotte
Louise EVERTS (1890-1930).



Haagsche Courant, maandag 30 augustus 1920


In januari 1922 volgt terugkeer naar NOI met zijn vrouw en in
december van jaar plaatsing bij de Generale Staf te Bandoeng.

In 1925 krijgt Jan Hendrik, werkzaam op het Departement
van Oorlog waar hij de luchtvaartzaken behandelt, ook de
Postduivendienst onder zijn beheer.



Bataviaasch Nieuwsblad, donderdag 13 augustus 1925


Bevordering tot Majoor per april 1926 en terug naar de artillerie. In 1927 terug naar Nederland voor
een verlofperiode om bij terugkeer in 1928 geplaatst te worden bij het 1e Regiment Artillerie gelegerd
in Weltevreden een voorstad van Batavia. In mei van hetzelfde jaar volgt bevordering tot Luitenant-
kolonel en de indeling bij het hoofdkwartier van de Generale Staf.

Hier blijft hij echter niet lang werkzaam. Jan Hendrik wordt eind 1928 commandant van de Luchtvaart
Afdeling (LVA)van het KNIL.


Luitenant-kolonel Weseling met gezin, circa 1928

Foto: NIMH-Beeldbank Defensie


In juli 1930 komt Johanna te overlijden.



Het Nieuws van den Dag voor Nederlandsch-Indië, zaterdag 26 juli 1930


Begin 1932 bevordering tot Kolonel, en terugkeer naar het hoofdkantoor der
artillerie waar zijn benoeming volgt tot Inspecteur der Artillerie, Hoofd van de
IIIe Afdeling van het Departement van Oorlog.


Kolonel Wesseling tijdens schietoefening 1 R.A. juli 1933

Foto: NIMH - Beeldbank Defensie


Jan Hendrik is vaak ook aanwezig bij diverse luchtvaart evenementen en/of
herdenkingen als zijnde oud commandant van de LVA.


Op 25 september 1934 huwt Jan Hendrik voor de derde maal, dit keer met
Ulrique Casimire Caroline VERSFELT (1902-1965)



Algemeen Handelsblad (A.B.), dinsdag 25 september 1934


Kolonel Wesseling (2e van rechts) met zijn vrouw 1934

Foto: NIMH - Beeldbank Defensie



De Sumatra Post, vrijdag 14 juni 1935


Generaal-majoor Wesseling

Foto: Geni


De benoeming van Jan Hendrik tot Generaal-majoor der artillerie volgt op
11 april 1935, de rang die hoort bij zijn functie als Inspecteur der Artillerie.

Op 26 mei 1937 gaat Jan Hendrik met eervol ontslag na 36 dienstjaren bij
het KNIL in de Oost te hebben doorgebracht.



De Sumatra Post, dinsdag 9 maart 1937



Het Nieuws van den Dag voor Nederlandsch-Indië, woensdag 26 mei 1937


De heer en mevrouw Wesseling zullen op deze dag met het motorschip Sibajak, onder bevel van
Gezagvoerder G.A. Schoehuizen, van Batavia naar Rotterdam varen waar het schip 23 juni 1937
zal aanmeren.


Motorschip Sibajak

Foto: ss Maritime


In Nederland gaat de familie wonen in Wassenaar. Jan Hendrik blijft niet stil zitten,
hij gaat verder als voorzitter van de Luchtbeschermingsorganisatie in de sector
Scheveningen-Zuid. Ook in de overige sectoren van Den Haag en omgeving richt
men deze organisatie op.
Jan Hendrik gaat ook een campagne leiden om voldoende vrijwillige leden voor
deze Luchtbeschermingsorganisatie aan te trekken.



De Tijd, woensdag 12 october 1938


10 mei 1940

Duitse inval in Nederland.

De luchtbescherming in Den Haag en omgeving is paraat en komt waar nodig in actie. Na het bom-
bardement van Rotterdam worden veel personeel en materieel vanuit Den Haag ingezet om daar
bijstand te verlenen.


Na de capitulatie van de Nederlandse strijdkrachten in ons land op 15 mei 1940 had Jan Hendrik kritiek
op de verdediging van ons land. De Nederlandse militairen werden allen op nonactief gesteld. Wie ver-
klaarde niets tegen de bezetter te ondernemen mocht huiswaarts. Velen beschouwden dit daarom als
een leugen om bestwil, want de principiële weigeraars werden meteen krijgsgevangene. Zij verborgen
wapens, begonnen spionage-kringen of probeerden de bezetter dwars te zitten. De Sicherheitsdienst
had het niet zo begrepen op deze vaak vakbekwame wapenbroeders, oud en jong.
Veel militairen liepen tegen de lamp door infiltratie en gebrek aan veiligheidsmaatregelen. Jan Hendrik
was intussen ook actief.

In zijn dagboek schreef hij dat de Anjerdag (29 juni 1940) hem ontroerde, vooral omdat de draaiorgels
het Wilhelmus speelden. Hij wist snel van arrestaties en aantastingen van de grondrechten. Hij maakte
ook fietstochten "ter waarneming", vermoedelijk spionagetochten.


Later werd Jan Hendrik Wesseling districts- of stadscommandant van de Ordedienst in Den Haag, maar
meer details daarover zijn niet gevonden. Op 5 april 1941 werd hij opgepakt. Hij was één van de 52
gevangenen die gerekend worden tot het 1e O.D.-proces van Kamp Amersfoort, maar hij werd toen nog
niet veroordeeld.


Intussen weet Jan Hendrik veel met zijn vrouw te corresponderen en die brieven bewaart zij ook. Daaruit
blijkt dat hij op 7 september 1941 aankwam in Kamp Amersfoort en daar gevangene nr. 501 in Block III
werd.

Jan Hendrik, hartpatiënt, wordt systematisch alle zorg en medicijn onthouden. Een fatale afloop is voor-
spelbaar. Over zijn gezondheid schrijft hij: "Werkelijk goed, ben hoopvol, wel wat magerder en wat jaar-
tjes ouder".

De illegale correspondentie moet plotseling stoppen, want het is te gevaarlijk geworden.
Maar op 2 december komt er toch weer één, gevolgd door een officiële. De 30e december schrijft Jan
illegaal dat hij de eet- en rookwaar en capsules (medicijnen?) heeft ontvangen en dat die zeer welkom
waren. Maar ook dat zijn vrouw vooral voorzichtig moet zijn met haar brieven, omdat anderen daar het
slachtoffer van kunnen worden… Het gaat goed met hem, maar het verlangen naar vrijheid is groot.
Hij weet dat zijn vrouw vlakbij in Amersfoort logeert en verlangt naar haar, maar zal hij haar ooit nog
zien?

Op 4 januari 1942 gaat er nog een officiële brief naar huis: "Met mij blijft het goed gaan dankzij het
goede weer". Het is zijn laatste.

Jan Hendrik overlijdt op maandag 26 januari 1942 in Kamp Amersfoort.

De 28e januari 1942 vermeldt een envelop: Frau Witwe J.H. Wesseling. Er zit een lijst van zijn bezit-
tingen in. De tol van ruim vier maanden Kamp Amersfoort.



Het Vaderland (A.B.), maandag 2 februari 1942



Algemeen Handelsblad (A.B.), donderdag 5 maart 1942


Jan Hendrik Wesseling heeft zijn laatste rustplaats gevonden op de
N.H. Begraafplaats te Wassenaar (ZH).


Graf Jan Hendrik Wesseling te Wassenaar

Foto: Oorlogsgravenstichting - 2004



Enkele Bronnen:


dspace.library.uu.nl
nimh-beeldbank.defensie.nl
oorlogsgravenstichting.nl
ssmaritime.com
wesseling-nederland.voorouders.net
www.biografischportaal.nl
www.delpher.nl
www.myheritage.nl
www.stoomvaartmaatschappijnederland.nl

.
Michaël Leonardus (Mies) ZEGERS (31 jaar)
.


====== Geen foto beschikbaar =====


Geboren maandag 17 februari 1913 te Helden (LB).


Zoon van:

Johannes Hendrikus ZEGERS (1886-1966)
en
Gertrudis DRIESSEN (1888-1958)



De Nieuwe Koerier, dinsdag 25 februari 1913


Michaël (Mies) Zegers was de oudste van de 12 kinderen uit het gezin.

Religie: Rooms Katholiek.

Beroep: Landbouwer

Woonplaats Grashoek, toen gemeente Helden.


October 1944

Op zondag 8 october 1944 vonden er in heel Noord-Limburg en delen van Noord-
Brabant zogenaamde kerk-razzia's plaats.

Er werden totaal 2805 mannen tussen de 16 en 65 jaar gearresteerd. Het meren-
deel werd tewerkgesteld bij de Hermann Göring-Werke. De meesten van hen heb-
ben de oorlog overleefd. Voor 121 gearresteerden dwangarbeiders geldt dit niet.


De razzia van Grashoek vond plaats in de vroege morgen, na het uitgaan van de
kerk, waardoor er relatief veel, 100 mannen, werden opgepakt. Van deze 100
overleden tijdens hun verblijf in de regio Salzgitter–Watenstedt zeven mannen
waaronder Michaël (Mies) Zegers.


Concentratiekampen in Salzgitter-Watenstedt (in de huidige deelstaat Nedersak-
sen).

In 1942 richtten de SS en de Reichswerke Hermann Göring voor ijzerertsmijnen
en hoogovens het concentratiekamp Drütte. Onder een lang viaduct op het indus-
trieterrein werden grote zalen gebouwd, waarin meer dan 3000 gevangenen uit
Frankrijk, Nederland, Polen, de Sovjet-Unie en anderen bezette landen werden
ondergebracht. Zij moesten in de fabrieken granaten en bommen produceren.

In 1944 werden nog enkele andere concentratiekampen ingericht in Watenstedt-
Leinde en Salzgitter-Bad. Net als Drütte waren dit overigens geen zelfstandige
concentratiekampen, maar slechts enkele van de vele "buitenkampen" van het
beruchte concentratiekamp Neuengamme.

De leefomstandigheden in de barakkenkampen rond Watenstedt waren uitzonder-
lijk slecht. Daarbovenop kwamen de zware arbeid in de Hermann Göring Werke
(een immens militair-industrieel complex rond Salzgitter), honger, kou, ziekte,
oorlogsgeweld en een regime, gekenmerkt door sadisme en terreur. Niet voor
niets werd gesproken van "de hel van Watenstedt". Desondanks beschikte het
kamp waar de meeste Limburgse dwangarbeiders verbleven (Lager 6 te Heerte)
over een kampwinkeltje en een ruimte die doorging voor scheersalon. Veel was
daar niet te krijgen, maar een krant kon nog altijd onder de kleren worden ge-
stopt om wat lichaamswarmte vast te houden.

Michaël Leonardus (Mies) Zegers, 31 jaar, uit Grashoek overleed op vrijdag
2 februari 1945 in Lager 6 te Watenstedt zoals blijkt uit zijn overlijdensoorkonde
van 18 juli 1951.


Rodekruis kaart M.L. Zegers

Foto: CBG-verzamelingen


Mies Zegers werd begraven op het Friedhof Jammertal te Salzgitter-Lebenstedt.
In de periode 1943-1945 vonden hier uit diverse landen 2437 slachtoffers van
dwangarbeid uit de regio Salzgitter hun (tijdelijke) laatste rustplaats.


De herdenkingdienst

Midden Limburg, zaterdag 28 april 1945


Na 1950 werden degenen die individueel begraven waren op verschillende ge-
meentelijke begraafplaatsen uit de regio verplaatst naar de Jammertal-begraaf-
plaats, zodat het aantal groeide tot een totaal van 2970.


In 1953 is Mies Zegers herbegraven op het Parochiekerkhof van RK kerk "Het
Heilige Hart van Jezus" aan de Roomweg 46 te Grashoek.






Foto's: André Reijniers - 24 juli 2014


Monument-gedenkplaat te Grashoek.

Het Kerkrazzia monument bevindt zich tegen de muur van gemeenschapshuis
"De Ankerplaats" aan de Pastoor Vullinghsstraat 3 te Grashoek, thans gemeente
Peel en Maas. Het is een plaquette ter herdenking van de deportatie van de 100
Grashoekse mannen tijdens de kerkrazzia van 1944 en de zeven mannen die niet
zijn teruggekomen…

Het monument is genaamd "Sporen die bleven".

Op de plaquette is de afbeelding van het algemene monument voor de kerkrazzia
aangebracht.

Het algemene monument bestaat uit twee identieke ijzeren zuilen: een in Neder-
weert-Eind en een in Everlo. De zuil stelt de samenleving van na de razzia voor;
deze is ontwricht, onthoofd, door de afwezigheid van mannen en jongens. Deze
ontwrichting wordt gesym-boliseerd door een glasplaat, voorstellend de bezetter
die vlijmscherp door de samenleving snijdt.

Het gedenkteken maakt deel uit van een monumentenreeks die is opgericht in
45 dorpen in Noord- en Midden-Limburg.


Gedenkplaat te Grashoek: Kerkrazzia 8 october 1944

Foto: Jeroen Koppes - 31 juli 2011 - Traces of War


Enkele bronnen:


ancestors.familysearch.org
nl.wikipedia.org
oorlogsgravenstichting.nl
www.erfgoedwo2.org
www.gedenkstaette-salzgitter.de
www.genealogieonline.nl
www.online-begraafplaatsen.nl
www.openarch.nl
www.tracesofwar.nl

.
Evert HEUSINKVELD (33 jaar)
.


Foto: Oudheidkunde Lichtenvoorde


Geboren vrijdag 5 mei 1911 te Lichtenvoorde (GL).

Zoon van Jan Antonie HEUSINKVELD (1872-1959)
en
Hendrika Elberta Wamelink (1870-1959)

Evert was van beroep zaadhandelaar

Religie: Protestants

Naast Evert waren er nog twee broers en drie zussen in het gezin Heusinkveld.

Evert nam de zaadhandel van zijn vader over, de broers de boomkwekerij en
de bloemisterij.


Evert was gehuwd met Christina Gerritdina Wilhelmina van der HEIJDEN.



Foto: Oudheidkunde Lichtenvoorde


Uit dit huwelijk geboren zoon Jan en zoon Evert, deze laatste kwam slechts
11 weken oud, te overlijden in november 1944.


Evert was lid van de LO-Lichtenvoorde.

In zijn pakhuis had Evert een Rotterdammer aan het werk, een onderduiker.
Vermoedelijk door verraad werd Evert daarvoor opgepakt op 1 mei 1944.
Hij ging via het gemeentehuis in Lichtenvoorde naar het gebouw van de SD
in Arnhem waar hij aan uitgebreide verhoren werd onderworpen.

Evert doorstond de verhoren zonder te reppen over de onderduiker. De recht-
bank veroordeelde hem tot werken in een concentratiekamp wegens hulp aan
onderduikers. Via Kamp Amersfoort ging Evert naar Kamp Vught waar hij tot
begin september 1944 verbleef.
Evert ging op transport naar concentratiekamp Sachsenhausen, waar hij van
6 september 1944 tot 16 october 1944 was geplaatst. Hierna volgde transport
naar concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg waar hij in het hoofdkamp
verbleef met als kampnummer 58324.

De omstandigheden, het eten en de medische zorg waren bijzonder slecht.
Evert Heusinkveld overleed op 33 jarige leeftijd aan de gevolgen hiervan op
vrijdag 9 februari 1945.

Van Evert is geen laatst aanwijsbare rustplaats bekend.

Zijn naam is bijgeschreven in Gedenkboek 34 van de Oorlogsgravenstichting


Voor de familie in Lichtenvoorde was het lange tijd onduidelijk waar Evert zich
bevond en of hij al dan niet nog in leven was.

Zijn vrouw Christina en haar ouders plaatsten diverse oproepen in de regionale
kranten met de vraag om informatie over Evert.


Oproep geplaatst door de in Deventer wonende ouders van Christina

Het Parool, Editie IJsselstreek en Veluwe, dinsdag 19 juni 1945



Ons Noorden, donderdag 21 juni 1945



Het Parool, Editie voor Zwolle en Omgeving, dinsdag 17 juli 1945


Op 8 september 1945 kwam het bericht in Lichten-
voorde dat Evert op 9 februari 1945 was overleden
in het kamp te Neuengamme bij Hamburg.



Onbekende krant, september 1945
Collectie CBG-verzamelingen


In de Protestantse Johanneskerk te Lichtenvoorde is in de hal onder de kerktoren
een gedenkplaquette geplaatst met de namen van vijf slachtoffers uit de gemeen-
schap. Oorspronkelijk stonden er vier namen op de plaquette, de naam van Evert
is later toegevoegd.



Foto: Op Weg - mei 2017 uitgave PKN - Lichtenvoorde


Lichtenvoorde herinnert Evert met de "Evert Heusinkveldstraat" een moedige man
die weigerde om zijn medestrijders te verraden.



Enkele Bronnen:

"Het Grote Gebod", Gedenkboek van het verzet in LO en LKP,
Deel I.
H. van Riessen -e.a.-
Uitgever J.H. Kok, 4e druk, Kampen, 1989.

"Hun naam leeft voort …!", Oorlogsslachtoffers verleenden hun
naam aan straten en gebouwen.
W.A. Brug
Repro Holland B.V., Alphen aan den Rijn, 1989


oorlogsgravenstichting.nl
www.geldersarchief.nl
www.oudheidkundelichtenvoorde.nl
www.openarch.nl
www.pkn-lichtenvoorde.nl

.
Gerben Eelke CATH (49 jaar)
.


Foto: Oorlogsgravenstichting


Geboren woensdag 5 october 1892 te Deventer (OV).

Zoon van Geert Pieter CATH (1854-1910)
en
Fokje Gerbens de BOER (1862-1940).



Deventer Dagblad, donderdag 6 october 1892

Gerben was een van de vijf kinderen in het gezin Cath.


Op maandag 19 december 1921 te Djember - Java, NOI, gehuwd met
Albertina (Tine) BENDIEN (1895-1961).



Deventer Dagblad, maandag 19 december 1921


Uit dit huwelijk vier kinderen;

dochter Henriette (1924), zoon Ph.W. (1925 ?), zoon Jan Dirk (1927) en zoon
Eelke Gerben (1931).


Gerben was als hoofdadministrateur van het Zuid-Sumatra Landsyndicaat werk-
zaam in de regio Ranau op Zuid-Sumatra. Bij de o.a. N.V. Lampong Sumatra
Rubber Maatschappij in het district Ranau-Palembang. Ook was hij later voor-
zitter van de Landbouwvereniging in het Resort Palembang-Djambi, onderdeel
van het Ranau district.

De regio Ranau was rijk aan plantages voor de teelt van o.a. koffie, peper en
rubber.


Op zaterdagavond 24 juni 1933, om 20.08 uur Nederlandse tijd vond er in het
eerder genoemde district Ranau een zware aardbeving plaats.



De Sumatra Post, dinsdag 27 juni 1933



De Sumatra Post, dinsdag 27 juni 1933


De schade was enorm, uit latere cijfers bleek dat er meer dan 900 geregistreer-
de doden waren te betreuren. Veel wegen waren onbruikbaar geworden door de
diverse aardverschuivingen. Het waterpeil in het Ranau-meer was na afloop na
afloop 10 cm. gezakt. Ook waren er deltagebieden aan de kust veel vloedgolven
waargenomen waardoor veel inlanders hun huis verloren.

In het ondernemingshospitaal Sepatoehoe van het Zuid-Sumatra Landsyndicaat
werden direct na de ramp 70 zwaar gewonden opgenomen voor behandeling,
terwijl het aantal lichtgewonden niet te tellen was. De directe hulp werd verleend
door Gerben Cath en zijn vrouw Tine die geholpen werden door het voltallige per-
soneel van de onderneming bijgestaan door op vakantie zijnde controleur Van
Wijngaarden met zijn vrouw. Onafgebroken was men in touw om hulp te verlenen
aan de slachtoffers.




De Sumatra Post, donderdag 29 juni 1933


De hulpverlening onder leiding van Gerben resulteerde later in een
Koninklijke onderscheiding: benoeming tot Officier in de Orde van
Oranje Nassau.



Bataviaasch nieuwsblad, 26 september 1933



Het Nieuws van den Dag voor Nederlandsch-Indië, dinsdag 26 september 1933


Geruime tijd na de zware aardbeving nam het leven weer zijn normale routine.
Er volgende voor Gerben nieuwe controlerende taken bij zijn functie als hoofd-
administrateur van het syndicaat.



De Indische Courant, donderdag 13 februari 1941



1942

Japanse landing op Zuid-Sumatra

De invasie van Sumatra duurde van 14 februari tot
28 maart 1942.

De Strijd om Palembang vond van 13 tot 15 februari
1942 plaats. In hoeverre de Japanse invasie en de
strijd om Palembang, zo’n 350 km. noord-oost van
Ranau iets met het overlijden van Gerben Cath te
maken heeft gehad is mij niet bekend.


Gerben Eelke Cath overleed op maandag 16 februari
1942 te Ranau, Zuid-Sumatra.



Onbekende krant, onbekende datum = CBG-verzamelingen


Er is van Gerben Cath geen aanwijsbare laatste rustplaats.

De naam van Gerben staat geschreven in Gedenkboek 40
van de Oorlogsgravenstichting.



Foto: Oorlogsgravenstichting (2008)


De aanduiding Buiten Erevelden in het Slachtofferregister van de Oorlogsgraven-
stichting betekent dat het graf van het desbetreffende slachtoffer vaak niet
(meer) aanwijsbaar is. Hij of zij ligt in ieder geval niet op één van de zeven
Nederlandse erevelden op Java begraven.
Teneinde de nagedachtenis aan deze slachtoffers in ere te houden, heeft de
Stichting hun personalia opgenomen in gedenkboeken. De namen van de slacht-
offers die in het Verre Oosten overleden zijn, staan in de delen 40 en 41 vermeld.
Deze boeken maken deel uit van een serie van 42 gedenkboeken. Op alle zeven
erevelden op Java zijn gedenkplaten aangebracht met een Nederlandse tekst en
een in het Bahasa Indonesia.



NB:

De broer van Gerben, Hendrik Frans Cath (1898-1943) en zijn echtgenote Adelheid
Maria Helena Cath-Bütow (1907-1943), zijn beide ook tijdens de Japanse bezetting
van Nederlands-Indië omgekomen.



Enkele bronnen:

"Reegerings Almanak voor Nederlandsch-Indië 1941"
Tweede Gedeelte – Kalender en Personalia
Landsdrukkerij Batavia 1941


nl.wikisource.org
oorlogsgravenstichting.nl
www.genealogieonline.nl
www.geni.com
www.openarch.nl
www.wiewaswie.nl

.
Willem (Wim) (Bill) KORTELING (32 jaar)
.


Foto: Oorlogsgravenstichting


Geboren maandag 2 maart 1908 te Deventer (OV).



Deventer Dagblad, woensdag 4 maart 1908


Zoon van Gerrit Jan KORTELING (1876-1936)
en
Izabella Johanna ABERSON (1880-1942)


Willem ging in de jaren 30 wonen en werken in Engeland.


Op woensdag 6 juni 1934 huwde Willem te Letchworth, Hertfortd-
shire (UK) gehuwd met
Geertruida (Truus) (Trudy) Johanna C. van EIJSDEN (1904-1994).



Deventer Dagblad, woensdag 6 juni 1934


Uit dit huwelijk geboren dochter Betty 22 december 1935 en zoon Hans 1 october 1937.



Deventer Dagblad, maandag 23 december 1935 -------------------- Deventer Dagblad, zaterdag 2 october 1937


1940 - 1941 in Engeland, de Prinses Irene Brigade.

Het is niet duidelijk of Willem zich als vrijwilliger heeft opgegeven voor de Prinses
Irene Brigade of dat hij als dienstplichtige, na de afkondiging van de verplichte
dienstplicht door de Nederlandse Regering in Ballingschap op 8 augustus 1940,
was gekomen. Deze dienstplicht was bestemd voor Nederlandse mannen in
Engeland, Noord Ierland, Canada en Amerika en geboren tussen 1 januari 1904
en 1 januari 1921.

De uiteindelijke naam voor de in oprichting zijnde Nederlandse strijdmacht in
Engeland, werd op 11 januari 1941 te Congleton in het graafschap Cheshire te
Engeland bekend gemaakt, de "Koninklijke Brigade Prinses Irene", in de volks-
mond Prinses Irene Brigade of Irene Brigade.

Op 2 oktober 1940, voorafgaand aan de officiële oprichting, waren de eerste
troepen van de brigade aangekomen in Congleton, een plaats van circa 12.000
inwoners. Op het station werden zij welkom geheten door het Irene Muziekkorps
dat voor de troep uit het stadje in marcheerde onder grote belangstelling van de
plaatselijke bevolking.


High Street Congleton

Foto: Prinses Irene Brigade


John Hopkins woonde toentertijd in Congleton en hij kon zich het volgende nog
herinneren:

Ik was 8 jaar oud toen de oorlog uitbrak. Wij woonden in de High Street, de belang-
rijkste straat in stadje en hadden een boekwinkel/nieuwsagentschap. Ik herinner mij
nog duidelijk het binnentrekken van de eerste voertuigen met de Nederlandse mili-
tairen. Velen kwamen later in onze winkel om inkopen te doen. Ik heb talrijke mooie
momenten aan de mannen en hun schitterende muziekkorps.


Muziekkorps Prinses Irene Brigade

Foto: Stichting Brigade en Garde Prinses Irene


De troepen werden in de diverse leegstaande fabrieken ondergebracht. Ook Willem
werd in Congleton ondergebracht. Ondanks het barre winterweer gingen de geplan-
de opleidingen en oefeningen in de omgeving van Congleton gewoon door.


John Hopkins:

De familie van Bill Korteling, zijn vrouw Trudy, de kinderen Betty en Hans verbleven
voor langere tijd bij mijn oom en tante, Gwen en Randle Brown in huis, om zo dicht
mogelijk bij man en vader te zijn. Ik kende Bill Korteling en was me bewust van zijn
overlijden.
Ik herinner mij gehoord te hebben van tante Gwen of van oom Randle dat Bill een
longontsteking had opgelopen. Ondanks het koude weer met sneeuwbuien moest hij
gewoon meedoen met de oefeningen van zijn eenheid. Daarbij lag hij voor langere
tijd in de sneeuw.

Nadat hij was gevonden is hij overgebracht naar het Congleton War Memorial
Hospital.

De gezondheid van Willem verslechterde snel en hij stierf zeer spoedig daarna op
zondag 23 februari 1941.



Deventer Dagblad, vrijdag 25 april 1941 ---------------------- Deventer Dagblad, zaterdag 26 april 1941


Willem Korteling werd begraven in vak F graf 8 op de St.John’s Churchyard aan
de Buxton Old Road te Buglawton, Cheshire. Willem is na de oorlog herbegraven
op het Nederlands ereveld te Mill Hill te Londen in plot 2, rij E, graf 3.


Nederlands ereveld Mill Hill te Londen

Foto: Find A Grave


Graf van Willem in plot 2, rij E, graf 3.

Foto: Oorlogsgravenstichting



War Memorial te Congleton, Cheshire

Dit monument herdenkt de inwoners van Congleton die zijn omgekomen of
vermist in de Eerste Wereldoorlog (243 namen) en Tweede Wereldoorlog
(107 namen).

Veel van deze monumenten zijn opgericht na de Eerste Wereldoorlog. Na de
Tweede Wereldoorlog zijn de namen van de omgekomenen uit deze oorlog er
aan toegevoegd.


War Memorial te Congleton, Cheshire (UK) in Lawton Street t.o. huisnummer 8

Foto: Google Street View mei 2019


Op het monument staat ook een tekst wat de oprichting van de Prinses Irene
Brigade, in Congleton op 11 januari 1941, herdenkt.

De plaquette is op initiatief van oud-Brigademan H. van Pelt van de Nederlandse
Vereniging in Congleton in 1980 op het monument aangebracht.


War Memorial te Congleton met toegevoegde NL herdenkingsplaquette



De Nederlandse herdenkingsplaquette

Foto's: Lost Ancestors


Enkele bronnen:

nl.findagrave.com
nl.wikipedia.org
oorlogsgravenstichting.nl
www.archieven.nl
www.cheshirebmd.org.uk
www.cwgc.org
www.lostancestors.eu
www.prinsesirenebrigade.nl
www.tracesofwar.nl

.
Jacob VINK (20 jaar)
.


Foto: Oorlogsgravenstichting


Geboren zaterdag 30 april 1921 te Hollum, Ameland (FR).

Zoon van Arie VINK (1893-1976) en Antje de Jong (1897-1986).

Het gezin Vink bestond naast beide ouders uit zeven kinderen
t.w.:
Dochters Neeltje (1915-1994), Ytske (1916-1994) en Bertha (1918-2008).
Zonen, Jacob (1921-1942), Arie (1924-1994), Anton (1928-2018) en Jan
(1931-2016).


Jacob nam op 2 mei 1938 dienst bij de Koninklijke Marine als lichtmatroos met
als stamboeknummer 15034.



Heldersche Courant, donderdag 16 juni 1938


Wachtschip Vlissingen (ex-Hr.Ms. Noord Brabant)

Foto:Nederlands Instituut voor Militaire Historie (NIMH).


Na zijn basis opleiding in Vlissingen (ZL) aan boord van het Wachtschip, de
Hr.Ms. Noord-Brabant, werd hij met nog circa 65 andere lichtmatrozen aan
boord van de (nieuwe) flottieljeleider Hr.Ms. Tromp geplaatst om tijdens de
z.g.n. "Voorjaarsreis" van een aantal marine eenheden, het varende deel van
hun matrozen opleiding te volgen.



Heldersche Courant, dinsdag 6 december 1938



Heldersche Courant, woensdag 11 januari 1939


Hr.Ms. Tromp gedurende snelheidsmetingen, april 1938

Foto: NIMH


Op 18 augustus 1938 was Hr. Ms. Tromp in dienst gesteld door de commandant
kapitein-ter-zee L.A.C.M. Doorman, de jongere broer van schout-bij-nacht Karel
Doorman. De maanden daarna werden gebruikt om het schip en de bemanning
in te werken.

Gedurende de voorjaarsreis werden diverse havens aangedaan om naast het
officiële gedeelte van het bezoek ook gelegenheid te geven om te ontspannen.

Tijdens een bezoek aan Lissabon, Portugal, op 15 januari 1939, werd de Tromp
aangevaren door het Duitse passagierschip ms. Orinoco (9.660 ton) van de
Hapag Linie. Het schip ramde de Tromp aan stuurboord in de midscheeps. De
schade aan de scheepshuid werd in een droogdok onderzocht en bleek gelukkig
mee te vallen. De reis werd met enige vertraging voorgezet en de eerst volgen-
de haven in het reisschema "Ponta Delgada" op de Azoren werd overgeslagen.
De Tromp keerde weer terug in Den Helder op 30 maart 1939.



Heldersche Courant, vrijdag 31 maart 1939


Op 1 mei 1939 volgde voor Jacob bevordering tot matroos der 3e klasse.



Heldersche Courant, zaterdag 20 mei 1939


Vanaf de Tromp werden de jonge matrozen overgeplaatst naar het Wachtschip
Willemsoord te Den Helder op 20 mei 1939. Daar bleven zij geplaatst in afwach-
ting van het vertrek naar Nederlandsch-Indie op 14 juni 1939.



Heldersche Courant, donderdag 25 mei 1939


Op 1 juni 1939 volgde nog een definitieve melding in de krant over
het vertrek naar Indië aan boord van de Johan van Oldenbarnevelt.
Het marine detachement reisde mee aan boord samen met de
overige passagiers.



Heldersche Courant, donderdag 1 juni 1939


ms. J. van Oldenbarnevelt te Amsterdam 1940

Foto: Nationaal Archief


De overtocht naar Indië duurde 4 weken, de navolgende havens werden aangedaan om passagiers, post
en vracht aan boord te nemen of aan land te brengen:

14 juni 1939 vertrek Amsterdam,
16 juni vertrek Southampton,
19 juni passage Straat van Gibraltar,
23 juni vertrek Genua,
27 juni Port Said,
27 juni vertrek Suez,
06 juli Colombo,
09 juli uit Sabang,


Het Nieuws v.d. Dag voor Nederlandsch-Indië, maandag 10 juli 1939

10 juli vertrek Belawan,
11 juli Singapore,
13 juli 1939 aankomst Batavia (Tandjong Priok).


-
De Sumatra Post, dinsdag 20 juni 1939 -en- Het Nieuws v.d. Dag voor Nederlandsch-Indie, woensdag 12 juli 1939


Of Jacob Vink direct na aankomst in de Oost aan boord van Hr.Ms. De Ruyter geplaatst werd is
mij niet bekend. Ook niet de data van zijn bevordering tot matroos der 2e klasse en matroos
der 1e klasse zijn mij niet bekend.

Wel is bekend dat Jacob in februari 1942 geplaatst was als matroos 1e klasse aan boord van
de kruiser Hr. Ms. De Ruyter


1942


De slag in de Javazee


Hr.Ms. De Ruyter, januari 1942

Foto:Militaire Spectator - 2019

Tijdens de slag in de Javazee kreeg het vlaggeschip van de Striking Force, de kruiser Hr.Ms. De Ruyter
met aan boord Eskadercommandant schout-bij-nacht K.W.F.M. (Karel) Doorman (1889 -1942), op vrij-
dag 27 februari 1942 op de eerste platvoetwacht (16.00 – 18.00 uur) vier Japanse voltreffers.
De eerste treffer, om 16.31 uur, was een 20 cm granaat. Die kwam bijna loodrecht in de bottelarij bin-
nen en passeerde vervolgens het volksverblijf in de achterkuil, de diesel-centrale, de voorcentrale en
de voorpompkamer; het projectiel kwam tot rust in de dubbele bodem waar het onontploft bleef liggen.
In de voorcentrale explodeerde bij de passage van de granaat een koolzuurstoffles, waardoor er slacht-
offers vielen.

Om 23.40 uur werd de kruiser opnieuw getroffen, nu door een torpedo van de Japanse zware kruiser
Haguro. Deze torpedo veroorzaakte een enorme ontploffing.
De opvarenden hadden het gevoel alsof hun schip uit het water werd getild. Verlichting viel uit en bran-
dende olie bracht de gereedstaande munitie tot ontploffing. Daardoor vielen er al direct tientallen slacht-
offers.
De kruiser maakte snel slagzij, maar zonk niet onmiddellijk. Het brandende wrak zou uit eindelijk nog
drie uren blijven drijven. Dat gaf de bemanning de gelegenheid een onbeschadigd gebleven sloep en
vlotten overboord te zetten. De overige overlevenden konden hun zwemvest omdoen. Ook werd alles
wat maar kon drijven overboord gegooid. het lukte nog de lichtgewonden aan boord van de sloep te
nemen. Zieken en zwaargewonden konden echter niet meer worden gered.



De ondergang van Hr.Ms. De Ruyter heeft vermoedelijk 347 opvarenden het leven gekost van de in
totaal circa 490 bemanningsleden.


Jacob Vink was een van hen ......


Zij vonden allen een zeemansgraf ……


..... Opdat zij met eere mogen rusten .....



Foto: Happybird info, juli 2015


De naam van Jacob Vink staat vernoemd in Gedenkboek 39 van de Oorlogsgravenstichting



Tijdens de Slag in de Javazee, op vrijdag 27 februari 1942, gingen de Nederlandse torpedobootjager
Hr.Ms. Kortenaer, de kruisers Hr.Ms. Java en Hr.Ms. De Ruyter, ten onder.
In totaal verloren circa 918 Nederlandse- en Indische marinemannen aan boord van deze schepen
het leven.

Zij vonden allen een zeemansgraf....



Het Karel Doorman-monument


Karel Doorman-monument op het ereveld Kembang Kuning Indonesië 2010



Op 27 februari 2006 zijn door de toenmalige staatssecretaris van Defensie C. van der Knaap, op initiatief
van de Oorlogsgravenstichting, 15 bronzen platen onthult met de namen van de 918 marinemannen.
De bronzen platen bevinden zich op het Karel Doorman-monument op het Nederlandse ereveld Kembang
Kuning te Surabaya in Indonesië

Eén van de bronzen platen met omgekomen
bemanningsleden van Hr.Ms. De Ruyter, die
een zeemansgraf vonden .....

-
Foto's: Oorlogsgravenstichting


Monument Ameland

Het monument bij de N.H. kerk in Hollum (gemeente Ameland) is
opgericht ter nagedachtenis aan alle Amelanders die tijdens de
bezettingsjaren door oorlogsgeweld zijn omgekomen.

Het monument is onthuld op 4 mei 1985.

De gedenkplaat is geplaatst tegen de zuidmuur van de toren van
de 17e-eeuwse N.H. kerk, gelegen aan de Westerlaan te Hollum.

Monument N.H. kerk Hollum, Ameland




Foto's: Beeldbank Amelanders


Enkele bronnen:

"De Javazee-campagne na 75 jaar", Sporen van de strijd van de
Koninklijke Marine tegen Japan december 1941 – maart 1942
C. Dullemond (red.)
St. Karel Doorman Fonds, Den Haag, 2017

"Gedenkrol van de Koninklijke Marine 1939-1962" en
het niet gepubliceerde "Supplement" op deze gedenkrol.
H.J. Floor †, Weesp, 2004.

"De Koninklijke Marine in de Tweede Wereldoorlog" Deel: 2
Ph.M. Bosscher:
Uitgeverij van Wijnen, Franeker, 1986

amelanders.com
commons.wikimedia.org
nl.wikipedia.org
onzevloot.weebly.com
oorlogsgravenstichting.nl
www.defensie.nl
www.imexbo.nl
www.maritiemdigitaal.nl
www.militairespectator.nl
www.online-begraafplaatsen.nl
www.oorlogsbronnen.nl
www.openarch.nl