Ik ook! Helaas kon ik zelf niet langer dagelijks het forum bezoeken en berichten in dit topic posten, maar gelukkig bleef André zeer interessante verhalen posten.

Pieter,

Dank je wel.
Ik zal proberen, indien tijd en informatie voorhanden, om minimaal 1 x per week een posting in het topic te doen.

Groet, André

Thanks

We zullen doorgaan ....

Informatiebord fusilladeplaats Alphen officieel onthuld

Ter aanvulling op: "Ter herinnering aan ...." Willy van den Corput, zondag 6 oktober 2013

Via onderstaande link de officiele onthulling van het informatiebord op de fusilladeplaats door
burgemeester Harrie Nuijten op maandag 7 oktober 2013

http://www.alphen-chaam.nl/smartsite.shtml?id=61196

André

argvb.

Het door u geschreven tekstblok, zie onder, is ver bezijden de toedracht. Voor de niet ingewijden graag dus herstellen. Lees daartoe bijv.

"Putten".
De Razzia en de herinnering.
Madelon de Keizer.
Uitgeverij Bert Bakker. Amsterdam 1998.

Uw tekst:

In de nacht van 30 september op 1 oktober 1944 beschoten leden van de Puttense verzetsgroep
vanuit een hinderlaag een personenauto van de Duitse Weermacht omdat men dacht dat Rauter
erin zou zitten. In de auto zaten echter twee officieren en twee korporaals.
Er ontstond een vuurgevecht. De twee korporaals ontsnapten. Eén van de officieren vluchtte
(zwaar gewond zijnde) naar een boerderij in de omgeving, werd overgebracht naar Harderwijk,
waar hij de volgende dag stierf. De andere officier werd door de verzetsgroep gevangen genomen
en meegenomen. De verzetsgroep heeft hem, als gebaar van goede wil, de volgende dag weer
vrijgelaten.

Met vriendelijke groet, Eisbein.

Geachte Eisbein,

Het door u genoemde boek van Madelon de Keizer is niet in mijn bezit.

Er zijn verschillende versies over de aanleiding tot de razzia van Putten.

Om het geheel niet al ingewikkeld voor "niet ingewijden" te maken, heb ik
gekozen voor de versie zoals die op de website van de Gemeente Putten
voorkomt (zie link).

http://www.putten.nl/Over_de_gemeente/H ... den/Razzia

Mocht u van mening zijn dat deze gemeentelijke versie ver bezijden de
toedracht is, nodig ik u bij deze graag uit om uw versie van het gebeuren,
gebaseerd op o.a. het eerder genoemde boek van Madelon de Keizer, in
deze rubriek te verwoorden.

Met vriendelijke groet, André Reijniers

Heer Reijniers.

Juist omdat er verschillende versies zijn had u beter niets moeten vermelden.

Geeft bij twijfel alleen maar problemen.

Uw versie van de gemeente Putten heeft u zelf aangevuld met: " omdat men dacht dat Rauter
erin zou zitten".

Dat is een vaak voorkomende fout evenals die gemaakt wordt in het drama bij Woeste Hoeve.

Uw uitnodiging om een en ander te herstellen omdat uzelf het genoemde boek niet bezit moet ik afslaan.

In de bibliotheek zal zeker dit boek in de uitleen voorkomen.

Succes met uw geapprecieerd "Ter herinnering aan".

André, interessant verhaal over Emilius KERKHOVEN!
Bedankt voor plaatsen.

Gerrit,

At your service ....

André, mooie beschrijving! Is bekend waaraan Drentse Hindrik is gestorven?
Ziekte, uitputting, de gevolgen van een bombardement?

Gerrit,

Het is mij niet bekend ...

Een kleine aanvulling op Bergsma en Brocx.

Tiger 1 en Tiger 2.

De november-opdracht van de K XII bestond uit het afzetten van twee parties Tiger 1 en Tiger 2.
Deze dienden gelijktijdig in Oost-Java te worden ingebracht.
Volgens Quéré had men deze methode gekozen om eindelijk eens resultaten te kunnen behalen.
De opgedragen landingspunten lagen op respectievelijk 200 en 260 km west van de Radjegwesibaai.
De taak van Tiger 1 en Tiger 2 omvatte het verzamelen van algemene en militaire inlichtingen over Java.
Beide ploegen dienden onderling contact te houden, berichten uit te wisselen en elkaar op alle mogelijke manieren te steunen.
Tiger 1 was bestemd voor de meest westelijke landingsplaats, namelijk de Prigibaai.
De ploeg bestond uit luitenant ter zee 2e klas (KMR) W. Bergsma, marinetelegrafist Soetarno en matroos 1e klas J. Tapilatoe.
Tiger 2 moest in de Serangbaai aan land gaan en bestond uit luitenant ter zee 3e klas B. Brocx, sergeant Raden Iswahjoedi Wirjomihardjo (van party Mackerel), matroostelegrafist Oentoeng en matroos 1e klas Sadimoen.
De K XII vertrok op 10 november uit Darwin.
Na aankomst te Fremantle werd in de omgeving een week geoefend om partyleden en bemanning geheel vertrouwd te maken met het uitvoeren van een landing en het daarbij te gebruiken materieel.
De oefenperiode werd tevens benut voor het bespreken en beoefenen van alle tekens en signalen tussen de ploegen op het strand en de onderzeeboot.
De 21e november keerde de K XII terug naar Exmouth aan de noordwest-punt van Australië.
Na aldaar voorraden ingenomen te hebben begon in de middag van de 21e de reis naar Java.
De Serangbaai, landingsplaats van Tiger 2 (Brocx), werd in de middag van 27 november bereikt.
Toen de duisternis was ingevallen kwam de boot boven water om party Tiger 2 af te zetten.
Als eersten gingen Brocx, Iswahjoedi en Sadimoen aan land.
Nadat zij alles veilig bevonden hadden, zou telegrafist Oentoeng met de radio volgen.
De zee was spiegelglad, de landing van de eerste drie leverde geen enkele moeilijkheid op.
Bepaald was dat Brocx onmiddellijk na de landing lichtsignalen zou geven.
De letter 'K' betekende dat alles in orde was en dat de K XII de volgende dag na zonsondergang zich op dezelfde plaats zou bevinden.
De letter 'I' werd geseind als teken dat de ploeg direct en op eigen gelegenheid naar de boot zou terugkeren.
Na een paar uur wachten had de K XII echter nog geen enkel signaal waargenomen.
Het bleef een raadsel wat er op het strand gebeurd was.
Onder deze omstandigheden was het niet raadzaam om Oentoeng met zijn radio aan land te brengen.
Ondertussen was de maan opgekomen waardoor het zicht dermate goed werd dat de K XII onmogelijk langer zo dicht bij de kust kon blijven.
Vanaf grotere afstand liet Brunsting nog bijna 48 uur lang de baai waarnemen zonder evenwel enig teken van Tiger 2 te ontvangen.
In de nacht van 29 op 30 november zat er niets anders op dan naar het westen te varen om Tiger 1 (Bergsma) in de Prigibaai af te zetten.
Na aankomst aldaar was de hele party Tiger 1 tegen 2000 van 30 november aan land gezet.
Bergsma had afgesproken dat Tiger 1 na de landing geen signalen zou geven, zodat Brunsting onmiddellijk kon vertrekken.
Om de K XII op de hoogte te brengen van de eerste ervaringen, was bepaald dat Tiger I op vastgestelde tijden in de lucht zou komen. Verder diende de K XII de volgende dag, 1 december, zich weer in de Prigibaai te bevinden voor het geval er iets was misgelopen.
Tot in de nacht van 1op 2 december bleef Brunsting de kust waarnemen.
Evenals bij Tiger 2, ook hier geen enkel sein of teken.
De K XII voer terug naar de Serangbaai en probeerde daar nog drie dagen lang verbinding met Brocx van Tiger 2 krijgen.
Het had allemaal geen resultaat. In de zekerheid dat zowel Tiger 1 als Tiger 2 met grote moeilijkheden te kampen hadden maar hij helaas machteloos was, aanvaardde Brunsting op 6 december 1942 de thuisreis.
De 16 december was de K XII terug in Fremantle.
Wat er van begin tot eind met Tiger 1 en Tiger 11 gebeurd is, zal wel altijd een raadsel blijven.
Beide ploegen vielen in handen van de vijand, maar zelfs het tijdstip waarop is niet met zekerheid vast te stellen.
De weinige gegevens die na de oorlog konden worden verzameld vertonen grote hiaten en spreken elkaar zelfs hier en daar tegen.
Tiger 1 (Bergsma) verzond twee berichten met enige inlichtingen, daarna volgden telegrammen van zeer verdachte inhoud en gesteld in Nederlands doorspekt met Engelse woorden.
Blijkbaar was Tiger 1 met de codes in handen van de vijand gevallen.
Soetarno en Tapilatoe werden op een zeker moment gesignaleerd in de Boeboetan-gevangenis te Soerabaja.
Volgens verklaringen van sergeant-majoor L. van Manen, eveneens in gevangenschap te Soerabaja, vond er kort na de landing een ontmoeting plaats tussen Brocx en Bergsma (gegevens van RIOD).
Daarbij schijnen meningsverschillen te zijn ontstaan over de verdere uitvoering van de opdracht.
Brocx was een Indische jongen, echter zeer lichtgetint, en vond dat Bergsma als blanke Hollander veel te veel in de gaten liep.
Beide ploegen gingen daarna hun eigen weg. Volgens Van Manen maakte Bergsma (Tiger 1) in een kampong contact met de mantri-politie (hoofd van de politie, rechtstreeks onder bevel van de assisten¬ten wedana, is hoofd van een onderdistrict).
Hoewel de politie voor de overgrote meerderheid pro-Japans was, kreeg Bergsma in dit geval nog de waarschuwing om snel te verdwijnen omdat hij er veel te Hollands uitzag en er in die omgeving geen enkele blanke meer op vrije voeten rondliep.
Bergsma stopte de mantri fl. 50, - toe om zijn zwijgzaamheid te verzekeren, hoewel hij over ruime geldmiddelen beschikte.
De mantri vond dat veel te weinig en gaf de aanwezigheid van Tiger 1 aan de Japanners door.
Bergsma en zijn party werden daarna al spoedig gearresteerd.
De hele ploeg werd op een niet bekende datum naar Batavia overgebracht en daar terechtgesteld.
Brocx (Tiger 2) bereikte als Javaan verkleed Blitar, een stad op ongeveer 30 km hemelsbreed van de Serangbaai.
Hij werd daar door pastoor Bonekamp het ziekenhuis binnengesmokkeld.
De onderduikpoging eindigde door het verraad van de Chinese arts Tan Tjok An.
Brocx werd aan de Kempeitai, de geheime Japanse politie, overgeleverd.
De pastoor werd eveneens gearresteerd en tot 15 jaar gevangenisstraf veroordeeld.
Via Malang, andere bronnen noemen Kediri, kwam Brocx in de Goebeng-gevangenis te Soerabaja terecht.
Na een maandenlang verblijf aldaar, ging hij naar de Boeboetan-gevangenis, aangezien de Goebeng ontruimd werd.
Een krijgsgevangenen-ondervragingsrapport van 30 juni 1944 vermeldde dat in januari of februari 1943 twee Nederlanders, waarvan één Indo-Europeaan, en twee Indonesische onderofficieren gevangen genomen werden en naar Soerabaja afgevoerd.
Documenten werden op de gevangenen niet aangetroffen zodat men aannam dat deze vernietigd konden worden.
Een NEFIS-interrogationreport van 15 juli 1944 betreffende de ondervraging van een in juni 1944 op Nieuw-Guinea bevrijd KNIL-soldaat, vermeldde dat de ondervraagde van een Javaans chauffeur enige bijzonderheden over een groep gearresteerde spionnen had vernomen.
De chauffeur, die voor de Kempeitai werkte, had in februari 1943 een aantal gevangen agenten van Kediri naar Soerabaja vervoerd.
Bij de gevangenen bevond zich een Raden met de rang van sergeant.
Dit moet derhalve Iswahjoedi zijn geweest.
De Javaanse sergeant zat daarna op het hoofdkwartier van de Kempeitai en deed het voorkomen of hij voor de Japanners werkte.
De sergeant bleef meer dan een maand te Soerabaja en werd regelmatig door de Kempeitai uitgezonden om andere spionnen te pakken, maar dat lukte geen enkele maal.
Op zekere dag kwam hij niet meer terug.
Het ondervragingsrapport vermeldde eveneens dat, na de afvoer van enige gevangenen naar Batavia, documenten over hun verhoor uit het bureau van de Kempei verdwenen waren.
De Japanners meenden dat deze documenten door Javanen gestolen waren, maar zijn er nooit achtergekomen door wie en op welke manier dit gebeurd was.
De eerder genoemde sergeant-majoor Van Manen had in de Boeboe¬tan-gevangenis contact met Brocx via de houten celwanden.
Brocx deelde mee dat de Japanners hem wilden laten kiezen tussen de doodstraf en spionagewerk in Australië.
Hij zou dan met een Japanse onderzeeboot ergens op de kust van Australië worden afgezet en na een bepaalde tijd weer worden opgehaald.
Om zeker te zijn van zijn terugkeer werden gedurende die tijd zijn vader en verloofde in gijzeling gehouden.
Brocx weigerde, maar stemde er wel in toe - nog steeds volgens Van Manen - om met een andere gearresteerde agent de berichtenwisseling met Australië te onderhouden, op voorwaarde dat hun levens gespaard bleven.
In december 1943 was men er in Australië van overtuigd dat de opgevangen berichten afkomstig moesten zijn van de vijand, dan wel onder dwang verzonden door gevangen agenten.
Brocx werd in het najaar van 1944 geëxecuteerd. Volgens mejuffrouw Dengerink (gegevens RIOD), die toendertijd bij de Kempeitai te Soerabaja gevangen zat, bevond zich daar in januari 1944 ook Brocx.
Alle andere partyleden waren toen al terechtgesteld.
De Japanners wilden Brocx voor contra-spionage gebruiken. Hij moest daartoe plannen maken, die evenwel allemaal werden afgekeurd. Juni 1944 - een afwijking van het zojuist genoemde tijdstip - werd hij plotseling geëxecuteerd.
Volgens mejuffrouw Dengerink was hij vóór die tijd uitstekend behandeld.
Op 6 februari 1943 verscheen de K XII weer in de Serangbaai om, overeenkomstig de gemaakte regelingen, contact met Tiger 2 op te nemen en de in november achtergebleven telegrafist Oentoeng af te zetten.
De boot nam op het strand een groen licht waar, hetgeen volgens afspraak aangaf dat alles veilig was en zich in de omgeving geen vijand bevond.
De K XII reageerde met één lichtflits.
Kort daarop werd met een lamp en in het Nederlands geseind: 'gevaar-gevaar, ga terug-ga terug-heb contact (???) Bergsma, gevaar-gevaar.'
Tussen de woorden 'contact' en 'Bergsma' volgde een woord van een paar letters dat niet opgenomen kon worden.
Brunsting gaf een witte lichtflits, waarop na ongeveer 15 minuten van het strand opnieuw de woorden 'gevaar-gevaar' kwamen, gevolgd door een vraagteken en 'OK'.
De K XII antwoordde met de letter 'R' maar er kwamen geen seinen meer van de wal.
De hele zaak bleef een raadsel.
De signalen konden afkomstig zijn van een betrouwbaar iemand, die bovendien de moed had om de gevaarlijke waarschuwingen, met vermoedelijk de vijand in de buurt, naar de K XII te zenden.
De onbekende kon een lid van Tiger 1 of Tiger 2 zijn, maar evengoed iemand van Java die in verbinding met de parties had gestaan.
En wat zou het weggevallen woord betekend hebben? Zowel een bevestiging van contact met Bergsma als geen contact was mogelijk.
De vele vragen werden nooit opgehelderd.
Met de na de oorlog binnengekomen informatie lijkt het zelfs niet uitgesloten dat de zogenaamde waarschuwing door de vijand werd gegeven.
In deze gedachtengang was het voor de Japanners aantrekkelijk de K XII ongemoeid te laten in de hoop op een verdere succesvolle infiltratie van de agentennetten.
Onbekend was ook of het gevaar de eventuele partyleden op het strand gold dan wel de K XII of beiden.
Brunsting besloot telegrafist Oentoeng met zijn radio in geen geval af te zetten.
Hij kwam tot de conclusie dat elke verdere poging tot contact met de wal nutteloos en gevaarlijk zou zijn.
Te 2100 van de 6e februari verliet de K XII de Serangbaai.
Voor zijn vertrek uit Fremantle had Brunsting opdracht gekregen om ook contact met Tiger 1 in de Prigibaai te maken.
Twee dagen daarna kwam echter het bericht dat de K XII onder geen enkele omstandigheid de Prigibaai mocht aandoen en dat elke poging tot contact met Tiger 1 (Bergsma) diende te worden nagelaten.
Brunsting kwam nooit te weten wat de reden van deze wijziging was.
Ook in de beschikbare archieven viel daarover niets te vinden.


Ontleend uit “Acties in de archipel” De intelligence-operaties van NEFIS-III in de Pacific-oorlog. Auteur J.J. Nortier. Uitgeverij T. Wever B.V. Franeker. 1985

kleine ? aanvulling
wel duidelijk!

Bram Dermout schreef: "Wel Duidelijk".

Als je een geschiedenis aan een overleden persoon toevoegt, zoals André doet in zijn serie "Ter herinnering aan" , dan moet het volledig zijn en de hoogst mogelijke graad van waarheid bezitten.

Daarmee heeft André een moeilijke en tijd vergende klus.

Maak hij grove fouten dan beledigt hij het slachtoffert maar ook de geschiedenis en de lezers op zich.

In het geval van het Drama van Putten ging ik de verkeerde info niet corrigeren vanwege het gegeven zoals aangegeven.

Over de acties in de Archipel weet de doorsnee lezer veel minder en dacht ik er goed aan te doen even een ietsie pietsie meer daarover te schrijven.

Groet van Eisbein.

Groet, Gerrit