Legio biografen hebben lang en diep gespit, toch is veel over Hitlers herkomst aan hun vorsende blikken, zelfs met de scherpste vergrootglazen, onttrokken gebleven. Niemand kan met zekerheid zeggen of hij niet afstamde van degenen die hij vervolgde. Hitler heeft altijd geworsteld met de spookgestalte van zijn onbekende grootvader. Hij is nooit los kunnen komen van de unheimische gedachte dat men hem een joodse grootvader op de hals zou kunnen schuiven. Een ding staat vast. De man die later als zuiveringsapostel de reinheid van van het Germaanse ras wilde herstellen, die van iedereen een officieel gewaarmerkt bewijs van arische afkomst eiste, die miljoenen mensen de dood injoeg omdat zij van een minderwaardige mensensoort waren, was zelf van twijfelachtige afkomst. De smetvrije Ahnenpass die voor iedere Duitser verplicht was, heeft hij nooit kunnen overleggen. Wel heeft hij er alles aan gedaan om te voorkomen dat de weeffoutjes in zijn stamboom aan de grote klok kwamen te hangen. Wie zal het zeggen, maar misschien had de geschiedenis een andere loop gekregen wanneer een DNA-puzzelaar in de gelegenheid was geweest zekere genealogische Schönheitsfehler in de contreien van zijn voorouders bloot te leggen. Het gemanipuleer met zijn in mysterieën gehulde stamboom hielp hem te ontsnappen aan een naam om behoorlijk van te schrikken: de nu niet direct superieur klinkende naam Schicklgruber.

Uit het (nog) onuitgegeven manuscript van ondergetekende:
"De geschminkte mond van het eufemisme"

Onmiddellijk na zijn installatie als kanselier gaf Hitler zijn advocaat, Hans Frank, de opdracht om alle documenten over
zijn afkomst op te sporen en te vernietigen. ‘Diese Leute dürfen nicht wissen, wer ich bin.’ Zijn dubieuze afkomst moest geheim blijven. Toen Frank in 1946 in de dodencel van Neurenberg zijn memoires schreef zou hij schrijven dat hij zich bij zijn onderzoek
niet aan de indruk had kunnen onttrekken ‘dass hier minderwertiges semitisches Blut mit hochgradigem arischen vermischt war.’

Een voorzichtige aanwijzing dat het met Hitlers bloedlijn wel eens niet helemaal in orde zou kunnen zijn.

Er zijn geruchten, dat Canaris door juist deze documenten in zijn bezit te hebben, een greep op het Naziapparaat had. Toen hij gearresteerd was, aldus de geruchten, zouden ze in zijn safe de aanwijzing hebben gevonden, waar ze die documenten konden vinden.

Nog mooier is, dat - minder geruchten, maar even goed een paar keer vermeld - deze documenten vervolgens door Himmler himself in een kluis zouden zijn opgeslagen. Of het waar is???
Tuig is in principe tot heel veel in staat.

In de twee biografieën van Canaris die ik in mijn bezit heb, wordt vermeld (maar helaas zonder sterke bewijzen)
dat Canaris een en ander van Himmler wist. Het is opvallend dat Heydrich meerdere malen geprobeerd heeft Canaris
beentje te lichten (de Abwehr van Canaris was immers een broeinest van complotteurs), maar dat Himmler hem alle
keren in bescherming nam.