Het is nu vr maart 29, 2024 4:44 pm




Forum gesloten Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 1 bericht ] 
PSEUD0-WETENSCHAPPELIJKE PROEVEN OP LEVENDE OBJECTEN 
Auteur Bericht
IA005
Bericht PSEUD0-WETENSCHAPPELIJKE PROEVEN OP LEVENDE OBJECTEN
PSEUD0-WETENSCHAPPELIJKE PROEVEN OP LEVENDE OBJECTEN



Hoewel het de gevangenen was verboden om met elkaar te spreken tijdens het tel-appèl, tijdens de mars naar de arbeidsplaats en ook op het werk zelf, verspreidden de geruchten in het concentratiekamp zich met grote snelheid. Veel verschrikkingen hadden de gevangenen al meegemaakt. Zij hadden de mens-vijandigheid en het cynisme van de SS leren kennen. Maar toch, toen in de zomer van 1942 het verhaal door het kamp ging dat er experimentele operaties werden uitgevoerd en dat mensen als 'proefkonijn' werden gebruikt, waren de vrouwen en meisjes van grote angst vervuld. Daarna kwamen er concrete berichten en aanwijzingen. De eerste operaties werden uitgevoerd op 74 Poolse vrouwen, een Oekraïense en een Jehova's getuige. Had de medische ethiek het dier, de muis of de marmot voor proeven bestemd, de SS-artsen grepen naar menselijk materiaal om hun oorlogsgeneeskunde verder te ontwikkelen. Levende mensen die aan de met bloed besmeurde macht van de fascisten werden overgeleverd.

In het Neurenbergse proces speelde een briefwisseling tussen de Fa. Baer en de leiding van het concentratiekamp Auschwitz een rol. In deze correspondentie ging het over de beschikbaarstelling van vrouwen voor medische experimenten. In de eerste brief van de Fa. Baer staat: "Met betrekking tot het plan tot experimenteren met een nieuw slaapmiddel zouden we het op prijs stellen wanneer u een aantal vrouwen ter beschikking zou willen stellen. . ." In de volgende brieven werd op de prijs beknibbeld, die de firma met 200 RM per vrouw veel te hoog vond. Zij wilde slechts 170 RM per 'hoofd' betalen. Beklemtoond werd dat de vrouwen in een zo goed mogelijke gezondheid moesten zijn. In de afsluitende brief staat: "De proeven werden gedaan. Alle personen stierven. We zullen met betrekking tot een nieuwe zending vrouwen contact met u opnemen. . . "



De Reichsarzt der SS, Dr. Grawitz die met bijna alle mensenexperimenten van de SS te maken had, gaf in 1942 opdracht om vrouwelijke gevangenen van Ravensbrück met staphylokokken te infecteren. Koudvuur (gangreen), tetanusbacillen en gemengde ziektekiemen werden op gevangenen overgebracht om de genezende werking van sulfonamiden vast te stellen. De leiding was in handen van de hoogleraar voor orthopedische chirurgie van de universiteit van Berlijn, en geneesheer directeur van het ziekenhuis Hohenlychen, prof. Karl Gebhardt, vriend en lijfarts van Himmler.

Dr. Gebhardt, president van het Duitse Rode Kruis liet de operaties uitvoeren door de SS-artsen Dr. Schiedlausky, Dr. Rosenthal, Dr. Ernst Fischer en Dr. Hertha Oberheuser.

Van een systematische en verantwoordelijke aandacht voor de geopereerde slachtoffers was geen sprake. De vrouwen die geen idee hadden wat men met hen van plan was, werden in de onderbenen geïnfecteerd.

De insnijdingen die daarvoor gedaan werden gingen, zoals later aan de littekens der overlevenden zichtbaar was, dikwijls tot op het bot.

Meermalen werd bij de proefpersonen buiten de bacterieculturen ook hout of glas in de wond gebracht. De benen van de patiënten veretterden zeer snel. Daar men alleen belangstelling had voor het verloop van het ziekteproces, werden de slachtoffers verder niet behandeld en stierven zij onder ondraaglijke pijnen. Iedere groep van meisjes en vrouwen waarop experimenten werden gedaan, bestond uit zes of tien personen, die speciaal uit de Poolse barak werden gehaald. op minstens zes van die groepen werden 'proeven' uitgevoerd. Dr. Gebhardt kwam zich slechts een enkele keer in Ravensbrück op de hoogte stellen van de resultaten en om de wonden van de patiënten te bekijken - de vrouwen moesten dan iedere keer, in rijen op operatietafels vastgegespt, enkele uren wachten tot Herr Professor binnenkwam. Gebhardt bracht over zijn 'wetenschappelijke' bezigheden verslag uit aan het "Derde werkcongres (oost) van adviserende specialisten van de academie voor militaire artsen te Berlijn" en maakte er in zijn lezing geen geheim van dat er experimenten op gevangenen waren uitgevoerd. Hij nam daar zelfs uitdrukkelijk de volle verantwoordelijkheid voor. Niemand van de aanwezige artsen ging daar tegenin, hoewel zij allen de eed van Hippocrates hadden afgelegd.



Buiten de door Prof. Dr. Gebhardt uitgevoerde experimenten werden er nog andere proeven op vrouwelijke gevangenen gedaan. Bijvoorbeeld beenoperaties waarbij benen werden gebroken, en beentransplantaties. Dergelijke operaties werden op 15 vrouwen uitgevoerd. Een ander werkterrein waren de z.g. spieroperaties waarbij een gedeelte van de spieren van onder- of bovenbeen uitgesneden en verwijderd werden. Precies zo handelde men bij zenuwoperaties, waarbij delen van onderbeen-zenuwen operatief verwijderd werden. Bij enkele gevangenen, die psychisch niet normaal waren, werd door het uitpellen van een heupgewricht of het uitpellen van een schouderblad been of arm geamputeerd. Deze vrouwen werden na de operatie, nog op de operatietafel, door een injectie gedood.

Van een groep van 15 gevangenen werden er 3 experimenteel aan de schildklier geopereerd. Alle drie de patiënten stierven. Van de volgende drie die op een dergelijke wijze werden geopereerd, stierf er één.

De gevangene-arts Dr. Naczka was in het revier getuige van medische experimenten op gevangenen. zij bekeek hoe een jonge studente met tetanus-bacteriën werd geïnfecteerd en onder verschrikkelijke pijnen stierf, hoewel het mogelijk geweest zou zijn haar door een seruminjectie te redden. Toen enige Poolsen zich verzetten tegen een operatie die gewoonlijk in het revier werd uitgevoerd, werd de chirurgische ingreep uitgevoerd in een cel van de bunker.

Daarover verhaalt de vroegere gevangene, mevr. Paeskizes: "Ik behoorde tot de tien vrouwen die op 15 september 1943 tegen de op ons voorgenomen operatie protesteerde. We werden met ons tienen naar de bunker gebracht. Dr. Trommer zei me dat hij een hele kleine operatie op mij wilde doen. Toen ik weigerde gooide hij me op een bed en gaf men mij een ethernarcose. In vuile kleding, waarmee ik van mijn werk kwam, heeft men mij op een gewone tafel geopereerd. Toen ik uit mijn bewusteloosheid wakker werd lag ik met mijn eveneens geopereerde zuster in een andere cel. Ik had verschrikkelijke pijn in mijn been. Men gaf mij geen pijnstillende medicijnen. Na 14 dagen kwam ik in het revier, waar ik tot begin 1944 bleef. Ik werd toen nog een keer geopereerd. . . In totaal lag ik 12 maanden in het revier. Op mijn eveneens gezonde zuster werden een spier- en een infectieoperatie gedaan."

Daar het voornamelijk Poolsen betrof, op wie dergelijke experimenten werden uitgevoerd die tot de dood of kreupelheid leidden, wendde een groep Poolse gevangenen zich per brief tot kampcommandant Fritz Suhren.

Dat was een heel moedige daad van bewuste politieke gevangenen, die hun eigen leven in de waagschaal stelden om anderen te redden.

Deze brief luidde als volgt:

"De ondergetekende Poolse gevangenen zouden graag met u, mijnheer de kampcommandant een gesprek hebben over het volgende onderwerp:

Sedert augustus 1942 worden in het concentratiekamp Ravensbrück proefoperaties uitgevoerd op volledig gezonde politieke gevangenen van de Poolse nationaliteit, zonder hun goedkeuring. De omschrijving 'konijntjes' die algemeen in het revier gebezigd wordt getuigt van het karakter van deze operaties. Pogingen om nadere inlichtingen te krijgen van de artsen bleven zonder resultaat. In januari 1943 beweerden de artsen dat er geen operaties meer zouden plaats vinden. Ondertussen werden echter nieuwe gevangenen opgeroepen. Wij verzoeken u, mijnheer de kampcommandant ons opheldering te geven of de op ons voorgenomen operaties op grond van veroordelingen worden uitgevoerd daar het -zover het ons bekend is- het volkenrecht zelfs niet voorziet in operaties op criminelen."

Hoewel de commandant de vrouwen niet ontving en ook de brief op generlei wijze beantwoordde, bleven verdere operaties achterwege. Slechts langzaam keerde de rust in het kamp terug toen verder geen experimenten op mensen werden uitgevoerd. Maar nog bij de ontruiming van het kamp in april 1945 zag men enige van die misvormde vrouwen. Hun ledematen waren bedekt met diepe littekens. De vrouwen konden zich maar met grote moeite bewegen, en onder veel pijn. Het. leek alsof hun benen van gummi waren.

bron http://www.gramschap.nl


do okt 19, 2006 1:30 pm
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Forum gesloten Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 1 bericht ] 


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 11 gasten


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Zoek naar:
Ga naar:  
cron
Alle rechten voorbehouden © STIWOT 2000-2012. Privacyverklaring, cookies en disclaimer.

Powered by phpBB © phpBB Group