Het is nu di maart 19, 2024 11:13 am




Forum gesloten Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 25 berichten ]  Ga naar pagina 1, 2  Volgende
Velser Affaire 
Auteur Bericht
Eisbein
Bericht Velser Affaire
Voor de geïnteresseerden.

Het Rapport van de Commissie van Onderzoek is uit.

Daarin worden de bekende beschuldigingen uit de communistische hoek zeer teniet gedaan.

De komende dagen kunt u daarover in de media het nodige lezen.

Een vriend heeft het KRO reportage team op bezoek gehad inzake dit onderwerp.

Komende zondag om circa 22.15 uur op Ned. 2 Brandpunt zou ??? dit in uitgezonden worden.


do okt 31, 2013 3:24 pm
Eisbein
Bericht Re: Velser Affaire
De Velser Affaire.

Na het lezen van het “Dankwoord” bleef het gevleugelde gezegde “De slager die zijn eigen vlees keurt” door mijn hoofd spelen. Als gastonderzoeker was Bas von Benda-Beckmann (BvB-B) voor de Stichting SOVA (Steun Onderzoek Velser Affaire) aan de slag gegaan.
Door SOVA was echter een begeleidingscommissie ingesteld die alles wat door de onderzoeker werd geschreven, kritisch las en becommentarieerde.
En commentaar door de opdrachtgever aan de onderzoeker van een geconstrueerd heikel politiek beladen onderwerp, wordt veelal gevolgd door wijzigingen in het manuscript.
Daarmee krijgt dan het begrip “Een onafhankelijk onderzoeksrapport” een dubieuze betekenis.

Op de omslag van het boek staat dat de auteur een proefschrift heeft geschreven maar of dat geleid heeft tot een promotie, wordt niet vermeld c.q. verzwegen. Misschien een reden om een auteur van veel gedegen historische boeken, denigrerend een amateurhistoricus en politieman te noemen opgeleid door Kuntkes, de vermeende foute politieman, i.p.v. Inspecteur van Politie Hartendorf opgeleid door een reeks respectabele docenten. Dat BvB-B daaraan nog toevoegt dat Hartendorf schrijft vanuit een politie perspectief (blz. 342) is even irrelevant als eenzelfde soort opmerking over de drie respectabele auteurs van “De affaire-Menten 1945-1976”. Uiteindelijk schrijft BvB-B zelf wel vanuit een SOVA/Frans v.d. Wiel-groep perspectief.

De onderzoeker wijkt in zijn boek, vaak studie genoemd, in direct verband zeer ver af waar het primair over zou moeten gaan n.l., dat de Regering in Londen en het niet-communistische verzet inclusief de politie er na streefden om bewust de communisten in handen te spelen van de Sicherheitspolizei.
Doel: hen uitschakelen als speler op het naoorlogse politieke toneel.

In het boek staan echter eindeloze herhalingen van bekende feiten die vaak enthousiast door hem ondersteunt worden en soms afgesloten met de opmerking dat “geen bewijzen zijn gevonden”.
Aan het eind van het boek komt hij dan wel tot deze totaal-conclusie, maar de vorm van zijn formulering geeft de SOVA-achterban dan de gelegenheid om te zeggen: “Ze zijn dan wel niet gevonden, maar ze zullen er echt wel zijn”.
Een nieuw onderzoek en berichtgeving in de media ligt dan in het verschiet.
En dat werd door de roman schrijvende auteur Braam al geopperd in een Noord-Hollands dagblad.

Hij leunt ook zwaar op de ophitsende roman bedenksels van Braam die zich gewillig heeft laten inspireren door de ter zake belanghebbende communiste Truus Oversteegen en haar zuster Freddy.
De noodzakelijke wetenschappelijke afstand neemt Von Benda-Beckmann hier slecht in acht.

De auteur begint zijn studie met de toen gebruikelijke politieke strubbelingen tussen de twee ideologisch lijnrecht tegenover elkaar staande partijen, NSB—CPN, in Velsen/IJmuiden vanaf 1920. Dat was niet specifiek eigen voor deze regio, maar dat verschijnsel zag men in elke grote of belangrijke stad, vooral in havens waar internationaal verkeer usance is en veel mogelijkheden bood.

De auteur heeft ook over de meidagen van 1940 en daarna geen serieus onderzoek gedaan of de verkeerde bronnen gebruikt.
Op blz. 44 zegt hij dat in de eerste weken na de capitulatie een heterogene groep van 3500 Duitse militairen in en rond IJmuiden gevestigd werden o.a. bestaande uit Poolse en Georgische Ost-Bataljonen. Op dat moment verbleven in heel Nederland nog geen 3500 Duitse militairen, uitgesloten de Duitse Polizei, en zeker geen OST-Bataljonen van Georgiërs. De oorlog met de Sovjet-Unie, 21 juni 1941, moest nog beginnen en waren er dus ook geen krijgsgevangenen die bij de Duitsers dienst hadden genomen. Er is, dacht ik, zelf nooit een Pools-Bataljon in Duitse dienst geweest, wel individuele dienstneming.

Niet in het register opgenomen maar ergens in het boek las ik de familienaam “De Mat” die een illegaal blad verzorgde. Erg slordig want dat moet zijn “Damad” met wiens zoon ik bevriend was.

Slordig is ook (zie blz. 132 en ook elders) datgene wat over Gommert Krijger geschreven wordt. Hij was niet de oprichter van de politie KP en Chris Treffers was toen ook geen politieman.
Treffers was van beroep meubelverhuizer en in de oorlog in dienst bij de Luchtbeschermingsdienst. Heeft zich na de oorlog, zonder enige politieopleiding, in politiedienst gewrongen. Was daarom bij de echte politiemannen niet erg geliefd.
Krijger heeft nooit in een Haarlemse groep verzet gepleegd, uitsluitend in Zeeland, Den Haag, de Biesbosch en de Haarlemmermeer. Eenmalig werd hij als K98-scherpschutter van het Haarlemmermeers verzet ingeleend voor de liquidatie van Krist en voor de liquidatie van Kruijff.
De initiator van de politie KP was hoofdzakelijk de mij zeer goed bekende Jan Overzet, en die wordt in het boek niet genoemd.
Ook op blz. 132 staat de fout dat Reynout Siertsema ‘dominee’ was. Niet goed. Hij was wel de zoon van Ds. Siertsema van de Kloppersingelkerk te Haarlem. (afgebrand en nu weer opgebouwd)


Als men echter serieus onderzoek doet naar de achtergronden van werkelijk gebeurde feiten, dan moet men zich niet verliezen in de bedenksels en suggesties verwoord in romans ( Conny Braam—Theun de Vries---Harry Mulisch) en verbeeld in film (Verbong) , allen gemaakt met een zeer vrije artistieke interpretatie en vooral zeer suggestief, over dit onderwerp.
De auteur, elke serieuze auteur, mag al helemaal niet de privé gekoesterde opvatting van de lezer en kijker van deze kunstvormen ernst nemen en volgen, dat het voor propagandistische doeleinden geschrevene en getoonde de werkelijke waarheid zou kunnen zijn.

Een vrouwelijk lid, mevr. Dekker-Oversteegen, van de onderhavige communistische verzetsgroep is zelfs verontwaardigd dat in de commerciële film van Ben Verbong getiteld “Het meisje met het rode haar” het politiek gedachtegoed van de groep niet ter sprake komt.
Dat zou de film dan wel tot een propagandafilm voor CPN gemaakt hebben.
Een filmisch Manifest volgens de gekaderde stalen traditie en gewoonten van de Sovjet-Unie.

Bedenkelijk is dat Von Benda-Beckmann, als gastonderzoeker aan de Campus Den Haag/Universiteit Leiden, zo naïef is om de Communistische Partij Holland c.q. Nederland (CPH---CPN) te zien als een normale democratische politiek partij.
Althans hij neemt daarover geen stelling in en neemt alles als normaal democratisch aan wat door de CPN geschreven en gedaan is. Hij is toch niet aan het eind van WO1 blijven steken in zijn kennis over revolutionaire dictatoriale omwentelingen en de extreme gevaren daarvan.

Alle afschuwelijke zaken die wij de Nazi’s aanrekenen, waren voordien, sinds 1917, al ruimschoots in praktijk gebracht door communisten in Rusland en in en na de 2e WO in de door hen bezette, dus niet bevrijde, landen. Beide ideologieën waren voor ieder weldenkend mens duidelijk dictaturen met al de daarin opgesloten uitwassen. Werden vanaf hun ontstaan door alle democratische politieke partijen en hun leden als een gevaar voor onze gemeenschap en de mensheid afgewezen.

Ik breng even in herinnering de verklaring van Paul de Groot, de secretaris der CPN in 1949, die luidde: “Dat als Nederland ooit in oorlog met de Sovjet-Unie zou geraken, de sympathie van de communisten aan de zijde der Russen zou staan”.
Het daarop volgende applaudisseren en gejuich deed denken als na de bekende redevoering van Goebbels en zijn vraag “ Wollt ihr der totale Krieg”.

Ik maak nu even ook gebruik van wat een lezer, van allerlei onzin over de Velser Affaire op het internet, als commentaar daarop gaf.

Citaat:
Communisme en vrijheid zijn nu eenmaal onverenigbaar. Toen het IJzeren Gordijn viel werd pas echt de omvang van het rode gevaar zichtbaar! Miljoenen zijn door Stalin in, en voor de WO2 vermoord.
Denk alleen al aan de moorden op de Poolse officieren en intelligentsia in het Bos van Katyn. De Communistische Partij heeft in Nederland vaak geprobeerd om middels politiek verzet een plaats binnen de regeringen te forceren, de democratie te verwerpen en een dictatuur te vestigen. Wanneer de CPN'ers er niet waren geweest bij de geplande herdenking van Hannie Schaft in 1951, dan was de inzet van de politie ook niet nodig geweest. Maar de communisten weten vaak te provoceren en de handhaving van het democratische gekozen bestuur in diskrediet te brengen, in de hoop de onwetende mensenmassa achter zich te krijgen. Hoeveel mensen zijn er niet vermoord en vervolgd door de communisten? Miljoenen! Zouden de oud-communisten in Nederland niet eens rekenschap afleggen? Eigenlijk zouden zij moeten worden vervolgd als collaborateurs en moordenaars!
Ondertekend door Jeandumac.

Einde citaat.

Bas von Benda-Beckmann weet ook geen enkel gevoel in zijn boek op te roepen van de gemoedstemming bij de burger in die onzekere oorlogsjaren, de twijfel wat te doen om eigen huis en haard te beschermen, de dagelijks platte zorg om lichamelijk te overleven.

Ook het constante gebruik in zijn boek van het woord “Angst” bij burger en overheden met betrekking tot de CPN is misplaatst.
Angst heb je voor iets verschrikkelijks dat je al hebt meegemaakt, hebt ondergaan.

De politici, politie en ook de gewone burger waren “Ernstig Bezorgd” om de eventuele bekende gevolgen van een rode dictatoriale terreur als de CPN meer macht zou krijgen of zou grijpen door heimelijk machinaties. Dat was geen utopie, maar al gebleken realiteit in Letland, Estland en Litouwen en naderhand in Polen, Hongarije en de Oostblok landen. Het credo van hen was toch “Wereldrevolutie”. Of dacht de Nederlandse CPN dat zij niet moesten gehoorzamen aan Moskou die hen financieel ook nog ondersteunde. Zie daarvoor de archieven te Moskou en de berichtgeving vlak na de Perestrojka.

Een normale Democratische Nederlandse Politieke Partij had voor en na de 2e WO toch ook geen speciale afdeling om sabotage te plegen in dienst van de Wereldrevolutie en in absolute zin geleid door de Komintern te Moskou.
In de Wollwebergroep o.a. (1933—1939) waren Nederlandse communisten ( o.a. Joop Schaap, A.J. Feij, v.d. Hoonaard, van Vreeswijk, Hoorn, Vogelzang, van Schaik) actief met smokkelen van springstof en dit plaatsten op schepen die goederen vervoerden welke niet strookten met hun “Rode Ideaal”. Toen de explosies enige keren lukte o.a. het Italiaanse schip ‘Boccacio’, was een kritisch speuren en volgen van verdachte communisten door de inlichtingendienst en politie, een logisch gevolg.
De herhaalde verontwaardiging in het boek door de communisten over de voortgezette vervolging komt Calimero-achtig wereldvreemd, zo niet huichelachtig, over.
Hun politieke tegenstanders, de NSB’ers, werden toch ook op eenzelfde manier kritisch gevolgd.

Ook de vanzelfsprekendheid in het communistisch denken dat zij wel willekeurig tegenstanders, middels zelf verzonnen of aangenomen drogredenen en uitvluchten, mochten neerschieten/doden en dat de tegenpartij dat niet mocht doen, want dat was dan onmenselijk, doet koddig aan.
De zgn. beraadslaging vooraf aan de executie van een NSB’er of vermoedelijke verrader vond niet plaats. Dat is een excuus uitvinding van ver na de oorlog na het bekend worden van de veemgerechten in Friesland, waarbij drie (3) rechters en een geestelijke, men wel doordacht en gewogen omging met het leven van tegenstanders.
Het vermoorden van de oude heer Faber, in het boek foutief een SSer genoemd, (blz. 147) was zo’n ongebreidelde opwelling van Jan Bonekamp en Hannie Schaft tot doden van alles wat aan de tegengestelde kant van het communisme stond. Als excuus werd naderhand dan aangevoerd dat hij een gevaarlijke verrader was. Dit in tegenspraak met de bevindingen van twee verzetsgroepen die onafhankelijk van elkaar de post, het telefoonverkeer en het winkelbezoek wekenlang waren nagegaan zowel de winkels op de Wagenweg en op het Stationsplein als ook zijn woonhuis.

Zo ook bijv. de verontwaardiging over de politie-inval en arrestaties van Ko van der Haas en de andere aanwezigen in het huis van Van Slooten in de Besoekistraat te Haarlem. Dat was geen communistische verzetsgroep meer, maar geworden tot een gewapende roversbende die onder het mom van “Verzet” puur voor eigen gewin roofde en stal bij normale burgers en winkels.

Als deze groep (“vermoedelijk” schrijft BvB-B) na een winkeloverval (fietsendiefstal schrijft BvB-B) in een auto vlucht en zich klem rijdt bij een controlepost van de reguliere Feldgendarmerie komt het tot een eenzijdige schietpartij.
Resultaat: Één burger zwaar gewond, één Feldgendarme dood en één Feldgendarme gewond.
Eindresultaat: 2 Dagen daarna worden op dezelfde plek 10 gevangenen gefusilleerd waaronder de voor het verzet ongekend zeer importante “Bankier van het verzet”, Walraven van Hall.

Volgens BvB-B gebeurde de represaille op 8 februari 1945. Zie blz. 227/399 noot 24. Fout. De overval was op 10 februari en de represaille op 12 februari.

Vooraf vond al het weerzinwekkende hoogtepunt plaats in de misdaden van deze communistische (criminele) verzetsgroep. De brute roofmoord op boer Van der (S)Zon. Dus een daad die onder het gemene Strafrecht valt. Justitie en politie deden wat nodig was om hen te onttrekken aan de greep van de Sipo, helaas het liep anders.

De communistische bewering dat zij door verraad van de politie in de handen van de Sipo vielen, is af te wijzen op logische gronden. Zij wisten te veel en bij een stevig verhoor wegens communisme/terrorisme zouden namen van goede politiemensen en verzetsmensen zeer zeker bekend worden. En dan gaat de executiebal stevig rollen.
Veelzeggend, maar logisch in oorlogstijd, was toen de opdracht binnen het verzet, o.a. goedgekeurd door Frans van der Wiel, de leider van het communistische verzet in Haarlem, (door BvB-B onterecht RVV genoemd) om hen het zwijgen op te leggen desnoods “om te leggen”, en dat terwijl zijn broer Sander lid was van deze groep.
Deze criminelen waren voor ieder een veiligheidsrisico geworden.
Truus Oversteegen, altijd fel in haar meningen, vond het volgens BvB-B nu alleen maar “een rot streek” van de Ko van der Haas-groep.
Sander van der Wiel gaf wel vrijwillig de namen van de groep aan Ferry Oversteegen na daarom door haar gevraagd te zijn. Ferry gaf ook vrijwillig deze namenlijst aan politieman Van der Voort. Deze heeft haar dus niet die lijst “ontfutseld”, zoals nu beweerd wordt om Ferry vrij te pleiten van een domme onbezonnen daad met grote gevolgen.
De Ko van der Haas-groep werd op verschillende plaatsen gefusilleerd als represaille voor aanslagen.
Behalve Sander van der Wiel, de broer van Frans, die bleef gespaard. Geluk, toeval of opzet.

In de studie lezen we ook nu weer een andere versie van de dood van Jan Bonekamp en Hannie Schaft en wordt door kromme redenering geprobeerd de schuld bij de Zaandamse dubieus foute politieman Tonny Jansen te leggen ( zie krantenberichten medio 2013 van Botje en Schaap) en in overdrachtelijke zin vooral aan Sikkel en Kuntkes toe te rekenen. Voor communisten logisch, want dat zijn/waren de wettige natuurlijke vijanden van het, zowel voor als na de oorlog, terroristisch opererende communisme.

Jan Bonekamp, komt in het door BvB-B lovend aangehaalde boek van Ton Kors, na in de buik geschoten te zijn door Ragut, via via bij de achterdeur terecht van een huis waarin twee oude dames wonen, vervolgens in hun keuken en daar neervalt na eerst zijn wapen neergegooid te hebben. Verschrikt en onwetend gaat een dame naar buiten de straat op en ziet de haar bekende politieman adjudant Van der Schaaf. (En die naam is dus niet door T. Kors verzonnen of verwisseld voor die van Tonny Jansen)

Als we even teruggaan naar de ter beschikking staande politiehulpmiddelen in 1944 dan weten we dat de hedendaagse moderne communicatiemiddelen toen nog niet bestonden. Onderling contact met collegae en met een hoofdpost gebeurde mondeling en ter plekke. Toen Van der Schaaf in de keuken kwam trof hij daar een zwaar bloedende man aan waarover hij niets wist. Het daar liggende wapen kon van een crimineel of een verzetsman zijn, dus alom twijfel wat te doen. Hij had op dat moment nog geen informatie over de aanslag op Ragut, want zie boven, geen mobilofoon. Wel zag hij dat deze persoon direct dringende medische hulp nodig had en aangezien de politiepost tevens een Eerste Hulppost was, werd Bonekamp logischerwijze door hem daar naar toegebracht.
En terecht, want de behandelende doktoren zagen na de eerste behandeling, een chirurgisch ingrijpen nog als enige mogelijkheid. Zij gaven Bonekamp weinig kans te overleven. Of zij daartoe nog telefonisch met een ziekenhuis in contact zijn geweest, is onbekend.
Wel begreep één van de in- of uitlopende of al op de politiepost aanwezige politiebeambten, Tonny Jansen, de link tussen de kogelwond en het gewapende verzet. Misschien was al de melding binnengekomen van de aanslag op zijn meerdere, Politie-Kapitein Ragut. Met zoveel politieogen, betrouwbaar of fout, die op dat moment de situatie hadden gezien kon alleen maar de daarvoor geldende voorschriften gevolgd worden. Na overgenomen te zijn door de Sicherheitspolizei, het oproepen en voorrijden van een ambulance, volgt voor Bonekamp de lange rit naar het Westergasthuis te Amsterdam (i.v.m. het koningshuis werd het Wilhelmina-gasthuis toen zo genoemd), (nu afgebroken), waar een deel ingericht is als Luftwaffe-Lazaret. Het doet er niet toe hoe dat gedaan werd, maar men probeerde Bonekamp zolang mogelijk met stimulerende middelen in leven te houden, want elk beetje informatie kan doorslaggevend zijn.
Eindresultaat, Jan Bonekamp heeft namen en adressen genoemd, inclusief die van Hannie Schaft, geen twijfel mogelijk. En dat is bij communisten een doodzonde.

Nadat Botje en Schaap medio 2013 in een krantenbericht Tonny Jansen aanwijzen als de grote oorzaak van het bekend worden van de naam H. Schaft, schrijft BvB-B in zijn boek nu opvallend hetzelfde, schijnbaar zonder dieper onderzoek te hebben gedaan.

Op bladzijde 234 lezen we: “Bonekamp kreeg zelfs geen mogelijkheid om zijn verzetsgroep te waarschuwen”.
Hoe zou dat dan in zijn werk hebben moeten gaan. Nagenoeg op sterven liggend, in een voor hem vijandige politiepost met geringe en afgeluisterde telefoonverbindingen, had hij dan aan een agent, goed of fout, moeten vragen om een geheimnummer aan te vragen via zo’n juffrouw met stekkerbord , met alle grote risico’s van dien. Of een agent op pad moeten sturen om een bij die agent bekende verzetsstrijder te informeren.
Weet BvB-B eigenlijk wel wat je lichamelijk ondergaat met een buikschot.

Laten we duidelijk zijn wat de arrestatie van H. Schaft betreft. Ongeacht of haar naam wel of niet bekend was geworden, is haar arrestatie in hoge mate, zelfs uitsluitend, aan haar zelf te wijten.
Niemand, behalve haar onderduikadres bewoners, wist dat zij op pad ging met bezwarend materiaal.
Of het moet al de communist in Haarlem-Noord zijn die zij nog bezocht op weg naar de Mauer-Muur en die in 1995 op een soosmiddag van de BOIW emotioneel snotterend daarover vertelde.

Bij het naderen van de Mauer-Muur met zijn zeer nauwe doorgang op de kruising Rijksstraatweg en Jan Gijzenkade, kon men al van verre zien of er wel of geen controle was door uitsluitend de Feldgendarmerie. Normale politie was daarbij nooit aanwezig. Als je dan je fietstassen vol hebt met De Waarheid, en ook nog onnodig voor het wegbrengen van kranten een pistool in je handtas meedraagt, dan vraag je om problemen als je doorloopt. Als je dat dan toch doet en na inspectie van je fietstassen gearresteerd en apart gezet wordt in afwachting van vervoer, dan is het onbegrijpelijk dat je geen poging doet om met je pistool in de hand je vrijheid te behouden.
En dat zou men toch van een volgens de legende, dappere, intelligente en uiterst actieve communistische verzetsstrijdster, verwachten, want waarom neem je anders je wapen mee.
Nee, Hannie liet zich als een gedwee schaap afvoeren. Het lijkt er zelfs op dat zij, na de dood van haar geliefde Jan Bonekamp, hier op wachtte.
Na de oorlog is ook door Truus Oversteegen, deze apathie na de dood van Jan, mede als oorzaak van haar aanhouding genoemd.

De rest van het verhaal is bekend en een normale politieman en zeer zeker een professioneel, vakkundig en geslepen Duitse Sicherheitspolizei-man, die al lang naar haar op zoek was, komt weldra achter je ware identiteit ongeacht of hij eerder de naam Hannie Schaft heeft gehoord of niet.
Een meisje met zwart geverfd rood haar met een pistool en een nep brilletje is ongewoon.

De vraag op bladzijde 242 of: ik citeer, “Actief verraad in het spel is geweest, doordat Kuntkes en Van der Voort haar naam op eigen initiatief zouden hebben doorgespeeld aan de SD, met als doel deze intelligente en uiterst actieve communiste uit te schakelen”, is boekvulling. Eerst een vraag creëren en dan als antwoord geven dat daar geen bewijzen voor zijn.

Ook de vraag op blz. 231 (zie ook blz. 323) waarom Schaft als “enige vrouw” doodgeschoten werd en niet afgevoerd naar Ravensbrück, geeft blijk van onkunde, terwijl BvB-B wel het boek van Rob van Olm in zijn bibliografie heeft vermeld. Schaft kon niet meer naar Duitsland worden vervoerd vanwege de oorlogssituatie. Andere vrouwen die ter dood waren veroordeeld werden naar KZ Sachenhausen te Oranienburg afgevoerd en uit het directe zicht van het Nederlands verzet daar gefusilleerd.
Reina Prinsen Geerligs, Truus van Lier en Nel Hissink-van den Brink vonden daar in 1943 de dood door fusilleren.
Ook Esmée van Eeghen, ook de wed. van kapitein C.F. van den Berg, mevr. C.J. van den Berg-van der Vlis en ook de op 4 mei 1945 ’s avonds doodgeschoten Amsterdamse koerierster zijn dappere vrouwen die niet vergeten mogen worden en genoemd hadden moeten worden in het boek van Bas von Benda-Beckmann.

BvB-B schrijft constant over de nationale bekendheid vanaf mei 1945 van Schaft. Niemand in Kennemerland en ook in Nederland had in die tijd ooit iets over haar gehoord. Die bekendheid heeft zij pas uitsluitend te danken aan de communistische propaganda acties na de begrafenis van Schaft. Zij was de symbolische plaatsvervangster voor alle slachtoffers, die al op de Eerebegraafplaats te Bloemendaal begraven lagen, tijdens de officiële opening daarvan. In die zin sprak Dr. Wamsteker ook tijdens zijn redevoering in de Sint Bavokerk. Dus niet wat we op blz. 324 lezen dat zij als “Representant van het nationale verzet werd geëerd met een plechtige dienst”. Dat is een misvatting van BvB-B. Ook lezen we op blz. 324 dat zij een “symbolische plaats (grafvak 22) kreeg in het hart van de dodenakker” is zo’n naderhand verzonnen opwaardeer tekst. De grafvakken zijn willekeurig op nummer volgorde gevuld met slachtoffers die als groep een binding bezaten. Grafvak 22 deelt Schaft met B.P. de Beaufort, L.A.R.J. van Hamel, W.H. de Rooy, W. Lengton, A. Bakker, J.J. Hamelink, P.A. Coronel, A.W. Beernink, K.B. van Seventer, H. Rot en J. Kuijper. Met geen van hen heeft Schaft ooit contact gehad. Voor de geallieerde oorlogsvoering waren Lodo van Hamel en Binnert de Beaufort wel van eminent belang in tegenstelling met Schaft. J. Kuijper was de enige communist in dat grafvak. Ook heeft BvB-B het mis als hij schrijft dat Generaal Kruls (BS) en Reserve Generaal-majoor Koot in de kerk aanwezig waren. Dat waren zij dus niet.

Op de oude website van de Stichting Hannie Schaft Herdenking stond jarenlang de tekst:
“Koningin Wilhelmina had in haar speech tijdens de begrafenis van H. Schaft, haar de dapperste verzetsvrouw van Nederland genoemd”.
Dat was/is een vernederende en beledigende uitspraak van die Stichting t.o.v. alle Nederlandse verzetsvrouwen.

Elke scholier die meer weet dan de leerstof van de basisschool heeft geleerd dat dit in Nederland voor een koningin protocollair een onmogelijkheid is.
In geen enkele gehouden redevoering werd met een enkel woord in kwalitatieve zin gerept over hun status.

Uitsluitend hebben gesproken: 1. Dr. H. Wamsteker , voorzitter Stichting “De Eerebegraafplaats te Bloemendaal: 2. Namens de Nederlandse Regering de Minister President Prof. Ir W. Schermerhorn: 3. Prof. H. van Rooy, vertegenwoordiger der illegaliteit: 4. Dr. K.H.E. Gravemeyer, secretaris der Algemene Synode der Ned. Herv. Kerk en 5. De Deken J.C.W. van de Wiel.



Ronduit lachwekkend is datgene wat op blz. 242 e.v. geschreven staat. De verontwaardiging over de dood van de crimineel geworden Ko van der Haas groep, het executeren van de twee Grüne Polizei-leden in de Haarlemmermeer en die van Kruijf in Heemstede. Die staat lijnrecht tegenover de emotieloze vanzelfsprekende overtuiging waarmee Smit, Faber, Krist en anderen werden neergeknald. De gewone Duitse militairen, van welke rang dan ook, die om hun wapen meegelokt en zomaar vermoord werden, niet meegerekend. Zie blz. 147.

Een topper van onmenselijkheid en minachting voor andermans leven lezen we op blz. 150, 151 en 152. Daar schiet Frans van der Wiel zonder oorlogsnoodzaak de Duitse Oberfeldwebel Bamberger van de Duitse medische dienst in de rug. In het boek wordt dan wel gesproken over een” liquidatie”, maar het was een zinloze moord gevoed door redeloze haat. De gevolgen zijn dramatisch. Niet voor Frans, maar voor de 109 mensen die opgepakt worden en weggevoerd. En ook voor de 10 joden, socialisten en communisten die op 2 februari 1943 gefusilleerd worden. En Frans van der Wiel zweeg, was te laf om zelf de consequenties te nemen, die hij wel liet nemen door o.a. zijn drie (3) communistische kameraden uit IJmuiden, Piet Weij, Simon Warmenhoven en Roelof Strengholt.

Een verdere opsomming van misplaatste, foute en persoonlijke opvattingen lijkt mij overbodig.
De Velser Affaire bestaat uit een bewust gecreëerde geruchtencircuit door communistische politiek teleurgestelden en een onelegant opgeloste justitionele zaak tegen politie ambtenaren die in moeilijke tijden moeilijke beslissingen moesten nemen.
Zoals Bas von Benda-Beckmann in navolging van andere onderzoekers al in hoofdstuk “Conclusie en terugblik” schreef, is na intensief zoeken niets gevonden die de beschuldigingen van verraad en een anticommunistisch regeringscomplot waarmaken.

De communisten kregen wat zij ooit zaaiden, oog om oog, tand om tand.

De samensteller Eisbein.


Bas von Benda-Beckmann
De Velser Affaire.
Een omstreden oorlogsgeschiedenis.
Uitgeverij Boom
460 blz.
Prijs Euro 25,--

Aanbevolen.


zo okt 12, 2014 4:07 pm
claus buryn
Bericht Re: Velser Affaire
Ik geef U nog één kans. Uw commentaar heb ik weggehaald, als je het niet eens bent over bovenstaande geef dan in een normale taal uiting aan het gegeven, en verbeter of vul de feiten aan.
Eisbein begin geen spelletjes te spelen


Ik stond op het punt zelf mijn spontane reactie te wijzigen, maar je (Jean again?) was mij voor, schijnt het.


Laatst bijgewerkt door claus buryn op zo okt 12, 2014 6:35 pm, in totaal 2 keer bewerkt.



zo okt 12, 2014 6:07 pm
Avatar gebruiker
Bram Dermout

Geregistreerd:
di aug 13, 2013 2:31 pm
Berichten: 255
Bericht Re: Velser Affaire
En ik betreur uw steeds weerkerende kritiek op 1 persoon, telkens die iets post.
Blijkbaar was Jean niet duidelijk genoeg in zijn vorige post....


zo okt 12, 2014 6:12 pm
Profiel
claus buryn
Bericht Re: Velser Affaire
Mijn reactie was, dat dit geen boekbespreking is, maar revisionistisch, anti-communistisch gebral onder het mom van een boekbespreking.

"Ni dieux, ni maitre", om met Jean te spreken.

Jean was duidelijk genoeg. Ik heb diverse klachten geuit over Eisbein, met name over diens plegen van plagiaat - daar krijg ik geen reactie op van het bestuur en ik pak Eisbein dus zelf aan.
Wie speelt er nu spelletjes?

L.


zo okt 12, 2014 6:44 pm
claus buryn
Bericht Re: Velser Affaire
Er zullen best foutjes in het boek staan. Het hele onderzoek heeft veel geld gekost en heeft niet precies opgelevert wat sommigen ervan verwachtten.

Als Eisbein als ex-verzetstrijder en Expogé man zoveel over de zaak weet, waarom nam hij dan geen contact op met de onderzoeker toen deze nog aan het onderzoeken was, via de Stichting Onderzoek Velser Affaire (SOVA)?
Het stuk van Eisbein kwam gisteren op de website; het boek werd al maanden geleden gepresenteerd.

Dit "De communisten kregen wat zij ooit zaaiden, oog om oog, tand om tand" verhaal gaat echt te ver en mag geen 'boekbespreking' heten.
De anti-communistische inhoud van het betoog is beledigend, zelfs voor niet communisten. Je hoeft geen overtuigd Stalinist te zijn om te erkennen, dat onze bevrijding deels te danken is aan het feit dat de "Russen" de Duitsers braken en er waren ook communistische verzetsstrijders die algemeen als verzetshelden worden geeerd.


Hoe moet men reageren op een uitspraak als deze:

"Ook de vanzelfsprekendheid in het communistisch denken dat zij wel willekeurig tegenstanders, middels zelf verzonnen of aangenomen drogredenen en uitvluchten, mochten neerschieten/doden en dat de tegenpartij dat niet mocht doen, want dat was dan onmenselijk, doet koddig aan."

Er werden vergissingen gemaakt bij het uitvoeren van executies/liquidaties - niet alleen door communisten.

Wat te zeggen op deze waanzin? Jeandumac?

"Ik maak nu even ook gebruik van wat een lezer, van allerlei onzin over de Velser Affaire op het internet, als commentaar daarop gaf.

Citaat:
Communisme en vrijheid zijn nu eenmaal onverenigbaar. Toen het IJzeren Gordijn viel werd pas echt de omvang van het rode gevaar zichtbaar! Miljoenen zijn door Stalin in, en voor de WO2 vermoord.
Denk alleen al aan de moorden op de Poolse officieren en intelligentsia in het Bos van Katyn. De Communistische Partij heeft in Nederland vaak geprobeerd om middels politiek verzet een plaats binnen de regeringen te forceren, de democratie te verwerpen en een dictatuur te vestigen. Wanneer de CPN'ers er niet waren geweest bij de geplande herdenking van Hannie Schaft in 1951, dan was de inzet van de politie ook niet nodig geweest. Maar de communisten weten vaak te provoceren en de handhaving van het democratische gekozen bestuur in diskrediet te brengen, in de hoop de onwetende mensenmassa achter zich te krijgen. Hoeveel mensen zijn er niet vermoord en vervolgd door de communisten? Miljoenen! Zouden de oud-communisten in Nederland niet eens rekenschap afleggen? Eigenlijk zouden zij moeten worden vervolgd als collaborateurs en moordenaars!
Ondertekend door Jeandumac.
Einde citaat. "

Daar is immers geen fatsoenlijk commentaar op mogelijk?

Deze draad heeft al een groot aantal hits opgeleverd - ik heb geprotesteerd tegen het stuk op grond van de revisionistische inhoud maar nog geen reactie ontvangen.

L.


ma okt 13, 2014 10:07 am
claus buryn
Bericht Re: Velser Affaire
In een andere zogenaamde boekbespreking 'samengesteld' door Eisbein:
'Kooistra en Oosthoek'
schrijft hij de dood van Walraven van Hall toe aan de communisten:

"Het gewapend verzet waar deze verzetsgroep, en dus ook de dames Oversteegen, nog steeds zo prat op gaat, bestond dan ook vooral uit het vermoorden van ideologische tegenstanders en het verspreiden van “De Waarheid” het propagandablad van de CPN.
De vele represailles echter die daarop volgden, na dodelijke aanslagen door hun groep, vergden niet hun levens maar wel die van veel andere verzetsstrijders.
Te denken valt o.a. de voor het gehele Nederlandse verzet zeer importante “Bankier van het verzet”, Walraven van Hall, de leider van het Nationaal Steun Fonds, het NSF.
U weet geëxecuteerd bij de Jan Gijzenkade, 12 februari 1945, als gevolg van een moordende en puur voor eigen gebruik rovende communistische groep die ook onder Frans van der Wiel viel."

Volgens Wikipedia: 'Teus van Vliet':

"Zo tekende hij [Teus van Vliet] een schema van de top van totale verzet in Nederland. Ten gevolge hiervan werden verschillende mensen waaronder Wally van Hall gearresteerd."

Ook bij die z.g. boekbespreking, (bekeken door 328 personen),voornamelijk vuil spugen op de commies.

Evenmin als bij deze boekbespreking, inmiddels bekeken door 2378 personen, volgden daar reacties op.

L.


zo okt 19, 2014 2:20 pm
claus buryn
Bericht Re: Velser Affaire
Foutje:

Eisbein plaatste zijn boekbespreking al op do okt 31, 2013.

Bovenstaande opmerking:
"Het stuk van Eisbein kwam gisteren op de website; het boek werd al maanden geleden gepresenteerd."
is dus niet juist.


di okt 21, 2014 5:04 pm
Avatar gebruiker
Bram Dermout

Geregistreerd:
di aug 13, 2013 2:31 pm
Berichten: 255
Bericht Re: Velser Affaire
Goed dat je je eigen fout toegeeft


di okt 21, 2014 6:34 pm
Profiel
claus buryn
Bericht Re: Velser Affaire
Ha, Bram, weer helemaal uitgegeeuwd dus en op je post! Ja, ik ben soms wat blind voor eigen fouten, maar wijs me er gerust op als je ze tegenkomt.

Eisbein schreef:

"Krijger heeft nooit in een Haarlemse groep verzet gepleegd, uitsluitend in Zeeland, Den Haag, de Biesbosch en de Haarlemmermeer. Eenmalig werd hij als K98-scherpschutter van het Haarlemmermeers verzet ingeleend voor de liquidatie van Krist en voor de liquidatie van Kruijff."

De Telegraaf, 17-2-1994:

17-12-1994

ONZE HELD
Jan Karel Drenth, in het verzet Johnny geheten, vertelt verder:
"Zwarte Kees was onze Held. Hij was een echte militair. Een ijzeren persoonlijkheid. Orders waren orders en discipline was heilig. En je moet niet vergeten dat hij die vuile verrader Fake Krist, een SD-er, in Haarlem haf geliquideerd! Een heldendaad!"
"Wij leerden Zwarte Kees goed kennen. De grasdrogerij Veevita in Hoofddorp was niet alleen ons hoofdkwartier, we werkten er ook en we sliepen in de droogoven. Je zag elkaar dag en nacht.
"Zwarte Kees leidde ons bekwaam en moedig bij tal van acties: overvallen op het station Aalsmeer, op het distributiekantoor, het arbeidsbureau en het gemeentehuis in Hoofddorp, op zwarthandelaren. Maar op een dag was hij ineens uit zijn functie ontzet. Ons ploegje werd verbannen naar de Kaag."

De geruchten dat Zwarte Kees in Zeeland bij de SS had gezeten, waren zo sterk geworden dat de commandant van Gewest 12 van de Binnenlandse strijdkrachten (Haarlemmermeer en omgeving), Cor van Stam, die toen Cor van der Meer heette, hem op het matje riep.
"Hij gaf meteen toe! Hij was SS-er geworden en had de tatoeage in zijn oksel, maar hij was gedeserteerd, zei hij.
Hij had een tijd in de Biesbosch gezeten, waar ze Duitse gevangenen hielden, de stommelingen. En ze waren dan ook door de moffen overvallen en gearresteerd. Zwarte Kees was ontsnapt en had zich bij mij in de Meer gemeld."
"Wat ik hem kwalijk nam, was dat hij mij niks van zijn SS-verleden had verteld. Hij zei: 'Ik ben echt een goede vaderlander geworden, geloof me!' Wij besloten hem bij ons te houden, maar hem geen werk meer te geven in het verzet.

(Na de oorlog heeft Zwarte Kees -Gommert Krijger- terecht gestaan terecht gestaan. Vanwege zijn vele verzetsdaden legde de rechter hem geen straf op.)
...
Hans Smulders.

*Jan Karel Drenth
Overleden Haarlem 6 februari 2012, 91 jaar oud
Drager van het Verzetsherdenkingskruis
Ridder in de Orde van Oranje-Nassau


Bij zijn oveliden schreef dezelfde krant:
De Telegraaf, 09-06-1993

....
Het afgelopen weekeinde overleed op 75-jarige leeftijd nog een tweede prominente verzetsheld, Gommert Krijger. In de oorlogsjaren was hij beter bekend als de knokploegleider „Zwarte Kees", die de aanslag pleegde op de „foute" Haarlemse politiefunctionaris Fake Krist. Zijn moedige optreden werd verfilmd in „De Aanslag" naar het boek van Harry Mulisch.
Prins Bernhard reikte Krijger persoonlijk het verzetsherdenkingskruis uit. De uitvaart vindt vanmiddag plaats in Hoofddorp.

Vraag:
"Hij had een tijd in de Biesbosch gezeten, waar ze Duitse gevangenen hielden, de stommelingen. En ze waren dan ook door de moffen overvallen en gearresteerd. Zwarte Kees was ontsnapt en had zich bij mij in de Meer gemeld."

> Zwarte Kees zat dus gevangen in de Biesbosch en ontsnapte. Dit moet na Dolle Dinsdag zijn geweest, toen verzetslieden Duitse Soldaten en Nederlandsche SS-ers die op de vlucht waren arresteerden en onderbrachten op een eiland in de Biesbosch. Dan zou Zwarte Kees dus pas na Dolle Dinsdag gedeserteerd zijn?

Hoe valt dat de rijmen met Eisbeins versie in 'Kerkhof'?

"Reeds in het begin van de oorlog koos hij [Zwarte Kees] en enkele vrienden er voor om als militair aan Duitse zijde tegen het, volgens hem het “Rode Gevaar”, ten strijde te trekken. De echte reden was om te leren van de Duitse militaire techniek en deze tegen hen te gebruiken in wat toen nog de “Ondergrondse” genoemd werd. Tijdens de opleiding was hij een querulant van de eerste orde en zijn ontslag en die van andere medestanders werd een feit. De illegaliteit werd zijn volgende tehuis waarin hij zich danig profileerde. Toen echter zijn verleden bekend werd bij zijn commandant ontplofte die zowat van woede en onderkenning van eventueel gevaar. Er dreigde zelfs een liquidatie. Uiteindelijk kwam alles goed. "

Hij was kennelijk tot Dolle Dinsdag werkzaam als SS-er en besloot toen te deserteren. Dan had hij dus volgens het regelement nooit het Verzetsherdenkingskruis mogen krijgen, al schoot hij Krist dood.

Zou de heer Eisbein zogoed willen zijn de tegenstrijdigheden even te verklaren? En, wie waren die 'enkele vrienden'?


L.


di okt 21, 2014 7:54 pm
Avatar gebruiker
Wilco_Vermeer

Geregistreerd:
zo maart 14, 2004 3:03 pm
Berichten: 11903
Woonplaats: Bemmel
Bericht Re: Velser Affaire
Citaat:
"Hij had een tijd in de Biesbosch gezeten, waar ze Duitse gevangenen hielden, de stommelingen. En ze waren dan ook door de moffen overvallen en gearresteerd. Zwarte Kees was ontsnapt en had zich bij mij in de Meer gemeld."


Even voor de duidelijkheid, voor zover ik weet zat Zwarte Kees niet als gevangene in de Biesbos, maar was hij één van de verzetslieden die aldaar Duitsers gevangen hielden. Bij de overval door Duitsers op dat gevangenenkamp, wist Zwarte Kees te ontsnappen. Dat lees ik ook uit de tekst.

_________________
"Als de Weg wordt gevolgd, gebruikt men paarden om akkers te ploegen. Als de Weg niet wordt gevolgd, gebruikt men paarden om oorlog te voeren."
(Lao-Tse)


di okt 21, 2014 10:40 pm
Profiel WWW
claus buryn
Bericht Re: Velser Affaire
Beste Wilco,

Zeker, zo kun je het ook lezen. Waarop baseer je jouw lezing? Kan je dat 'voor zover ik weet' toelichten? Heb je een bron?
Laten we aannemen dat hij al eerder deserteerde en lid van de ondergrondse in Zeeland werd:
Erg geschikt als verzetsstrijder was hij niet. Bij een eventuele arrestatie door de Duitsers zou ontdekt kunnen worden, dat hij een gedeserteerde SS-er was. Op desertie stond de doodstraf en men had grote pressie op hem kunnen uitoefenen. En, als hij in de Biesbosch Duitsers en Nederlandsche SS-ers bewaakte, dan was kans op ontdekking van zijn verleden, herkenning door andere Nederlandse SS-ers, niet uitgesloten.
J.K. Drenth zegt dan ook, dat hij Krijger direct op non-actief stelde toen diens verleden hem bekend werd.

De datum van zijn desertie is van belang. Het Verzetsherdenkingskruis werd regelementair niet uitgereikt aan 'turncoats', personen die aan het eind van de oorlog plotseling 'goed' werden - maar de onderscheiding is geen garantie. Men moest hem zelf aanvragen en de aanvraag onderbouwen met verklaringen van anderen. Maar er werd soms van het regelement afgeweken. Zo kreeg b.v. Marten Toonder hem op voordracht van een bevriend verzetsstrijder, zonder dat hij hem zelf had aangevraagd. Toonder werd pas 'actief' aan het eind van de oorlog, voornamelijk door onderdak te verlenen aan degene die hem voordroeg.

De door J.K. Drenth beschreven acties vanuit Veevita vonden, dacht ik, aan het eind van de oorlog plaats.

Dat Zwarte Kees met enkele vrienden lid van de SS werd "om te leren van de Duitse militaire techniek en deze tegen hen te gebruiken", zoals Eisbein beweert lijkt mij sterk. Over dat bijzondere groepje zou dan inmiddels toch wel een boek verschenen zijn?

Maar, het is aan Eisbein, die bevriend zegt te zijn geweest met Krijger, om duidelijkheid te scheppen.
Tot nu toe heeft hij niets van zich laten horen.
Als Eisbein geen uitleg wil geven: Er moet een CABR dossier van Krijger bestaan en daar zal zijn verleden tot in de puntjes in beschreven staan. Ook de motivering om hem niet te straffen zal daaruit duidelijk worden.

L.

Voor wie naar het NA wil: Eerst toestemming vragen.
Krijger, Gommert
Geboortedatum 15-03-1918
Overlijdensdatum 04-06-1993
zie:
http://www.graftombe.nl/names/info/977114/krijger


wo okt 22, 2014 9:03 am
Avatar gebruiker
Wilco_Vermeer

Geregistreerd:
zo maart 14, 2004 3:03 pm
Berichten: 11903
Woonplaats: Bemmel
Bericht Re: Velser Affaire
Citaat:
Beste Wilco,

Zeker, zo kun je het ook lezen. Waarop baseer je jouw lezing? Kan je dat 'voor zover ik weet' toelichten? Heb je een bron?
Laten we aannemen dat hij al eerder deserteerde en lid van de ondergrondse in Zeeland werd:
Erg geschikt als verzetsstrijder was hij niet. Bij een eventuele arrestatie door de Duitsers zou ontdekt kunnen worden, dat hij een gedeserteerde SS-er was. Op desertie stond de doodstraf en men had grote pressie op hem kunnen uitoefenen. En, als hij in de Biesbosch Duitsers en Nederlandsche SS-ers bewaakte, dan was kans op ontdekking van zijn verleden, herkenning door andere Nederlandse SS-ers, niet uitgesloten.
J.K. Drenth zegt dan ook, dat hij Krijger direct op non-actief stelde toen diens verleden hem bekend werd.


U geeft zelf het antwoord al nl
Citaat:
Zeker, zo kun je het ook lezen


Citaat:
De datum van zijn desertie is van belang. Het Verzetsherdenkingskruis werd regelementair niet uitgereikt aan 'turncoats', personen die aan het eind van de oorlog plotseling 'goed' werden - maar de onderscheiding is geen garantie. Men moest hem zelf aanvragen en de aanvraag onderbouwen met verklaringen van anderen. Maar er werd soms van het regelement afgeweken. Zo kreeg b.v. Marten Toonder hem op voordracht van een bevriend verzetsstrijder, zonder dat hij hem zelf had aangevraagd. Toonder werd pas 'actief' aan het eind van de oorlog, voornamelijk door onderdak te verlenen aan degene die hem voordroeg.

De door J.K. Drenth beschreven acties vanuit Veevita vonden, dacht ik, aan het eind van de oorlog plaats.

Dat Zwarte Kees met enkele vrienden lid van de SS werd "om te leren van de Duitse militaire techniek en deze tegen hen te gebruiken", zoals Eisbein beweert lijkt mij sterk. Over dat bijzondere groepje zou dan inmiddels toch wel een boek verschenen zijn?

Maar, het is aan Eisbein, die bevriend zegt te zijn geweest met Krijger, om duidelijkheid te scheppen.
Tot nu toe heeft hij niets van zich laten horen.
Als Eisbein geen uitleg wil geven: Er moet een CABR dossier van Krijger bestaan en daar zal zijn verleden tot in de puntjes in beschreven staan. Ook de motivering om hem niet te straffen zal daaruit duidelijk worden.

Valt buiten de strekking van mijn opmerking, kan ik dus ook weinig over zeggen.

_________________
"Als de Weg wordt gevolgd, gebruikt men paarden om akkers te ploegen. Als de Weg niet wordt gevolgd, gebruikt men paarden om oorlog te voeren."
(Lao-Tse)


wo okt 22, 2014 12:08 pm
Profiel WWW
claus buryn
Bericht Re: Velser Affaire
Goed, Wilco,

maar:

Kan je dat 'voor zover ik weet' toelichten? Heb je een bron?

In het geciteerde krantenartikeltje zegt Drenth:

"De geruchten dat Zwarte Kees in Zeeland bij de SS had gezeten ..."

Jij zegt te weten (?) dat hij in Zeeland bij het verzet zat.

Als je daar wat meer over kunt zeggen accepteer ik graag jouw lezing.

Ik probeerde met je mee te gaan met mijn verhaal over de onderscheiding: Het feit dat Krijger het Verzetsherdenkingskruis kreeg zou er inderdaad op kunnen wijzen dat Krijger al in een heel vroeg stadium deserteerde, b.v. onmiddelijk na het afsluiten van zijn opleiding en voor hij uitgezonden kon worden naar het 'Oostfront'. Garantie geeft de onderscheiding niet.

L.

P.S. Heeft iemand: Driel, Bert van 'Commandogroep Biesbosch' in de kast staan?
Daar moet een ' opgave van de betrokken verzetsmensen met hun schuilnaam en functie' in staan.


wo okt 22, 2014 1:05 pm
jw1985
Bericht Re: Velser Affaire
claus buryn schreef:
Hij had een tijd in de Biesbosch gezeten, waar ze Duitse gevangenen hielden, de stommelingen. En ze waren dan ook door de moffen overvallen en gearresteerd. Zwarte Kees was ontsnapt en had zich bij mij in de Meer gemeld."


Uit deze tekst maak ik, evenals Wilco, inderdaad op dat Zwarte Kees niet gevangen zat, maar juist hielp bij het gevangen houden van de Duitsers. Hij was immers ontsnapt, zoals Jan Karel Drenth ook zegt, in tegenstelling tot andere verzetsmensen die waren gearresteerd na de overval. En dus niet bevrijd door de Duitsers.


wo okt 22, 2014 5:06 pm
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Forum gesloten Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 25 berichten ]  Ga naar pagina 1, 2  Volgende


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 0 gasten


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Zoek naar:
Ga naar:  
cron
Alle rechten voorbehouden © STIWOT 2000-2012. Privacyverklaring, cookies en disclaimer.

Powered by phpBB © phpBB Group