De 6e juli 1940, vandaag 73 jaar geleden, keerde Hitler vanuit zijn hoofdkwartier "Felsennest" met de trein
naar Berlijn terug. Op het station Anhalter Bahnhof wachtte een heel pak hoogwaardigheidsbekleders hem
op. Uitgerekend Hermann Goering sprak de welkomswoorden uit, waarna Hitler de erewacht inspekteerde.
Begeleid door onwaarschijnlijk gejubel van de mensenmassa die rijen dik langs de "Via Spontana" stond
reed hij stapvoets naar de Rijkskanselarij waar hij meermaals op het balkon moest verschijnen.

In de zomer van 1940 herleefden de tijden van Ave Caesar. Met zijn onwerelds aandoende status van on-
aantastbaarheid en Überautorität stond Hitler op het toppunt van zijn roem, zijn naam werd met een van
ontzag omfloerste stem uitgesproken. Het jaar 1940 was Hitlers annus mirabilis. In een ongeëvenaarde
waanzin ging zijn prestige alle menselijke dimensies te boven. Gefêteerd als de coryfee van de Duitse
krijgskunst kreeg hij een status die sinds Karel de Grote niet meer was voorgekomen. Een nog hoger doel
leek ondenkbaar, uitgezonderd wat in sommige ogen het absolute kroonstuk zou zijn geweest: de plek
onder de galg.
.
De bittere gevoelens over de nederlaag van 1918 waren door een aaneenschakeling van triomfen vergeten.
Menige stad waar hij ontvangen werd met kinderkoren, blaaskapellen, gedekte tafels, knallend vuurwerk en
saluutschoten, boden hem de stadssleutels aan. Als men een land zou beoordelen naar zulke festiviteiten,
zou het Derde Rijk het toppunt van cultuur zijn geweest. De dankbare geestdrift van het volk en de aan
aanbidding grenzende bewondering uitte zich in het zwaaien met de wierookstokjes. Zijn majesteitelijke allures
werden bezongen door de woordenrijkste lofprijzingen waar ook Stalin zich niet voor geschaamd zou hebben.
Vrouwen keken naar hem op alsof ze naar de stem van God luisterden. Weinigen waren bereid te erkennen dat
deze verering voortkwam uit de schending van verdragen en internationale wetten.

Buitenlanders die Hitlers triomfantelijke autorit op de Berlijnse "Via Spontana" meemaakten, zagen met
verbazing hoe het volk met bijna bijbelse overgave naar hem opkeek, een en al verering uitstraalde wan-
neer het als in een delirium de handen naar hem uitstrekte. Jongelui klommen als apen in bomen en lan-
taarnpalen om hem te kunnen zien. Vrouwen droomden dat hij hun minnaar was, kinderen dat hij hun vader
was. Waar Hitler ging, stond of zat, daar lag Duitsland op de knieën. Zijn portret hing in bijna alle huizen,
zo hoog mogelijk. In kerken waar het verkeerde kruis werd aanbeden werden dankliederen aangeheven.
Bij trouwpartijen werd het altaar door een hakenkruisvlag bedekt, in het midden stond dan het kruisbeeld.
Hitler was zowel Christus die de tollenaars had uitgedreven alsook de herhaling van de Heilige Geest
bezig aan een hernieuwde afdaling. Katholieken met bruine associaties dachten al in stilte aan de voor-
bereidende fase van de zaligverklaring. Schilders, architecten, beeldhouwers en medailleurs hadden hun
handen vol en maakten overuren om Hitlers behoefte aan pathos en megalomanie te bevredigen. De
straten en pleinen in binnensteden en dorpskernen waren zeeën van rode vlaggen, de swastikadichtheid
was enorm.

Fritz Wiedemann, Hitlers regimentsadjudant in de Eerste Wereldoorlog, werd door een buitenlandse krant
gevraagd waarom Hitler als korporaal met het IJzeren Kruis niet tot onderofficier bevorderd was. Toen zei
hij iets dat hij beslist niet had mogen doen. Volgens Wiedemann was Hitler een dappere en absoluut
betrouwbare soldaat geweest, "niettemin hebben we bij hem niet de leidercapaciteiten kunnen ontdekken
die nodig waren om hem te bevorderen. Met zijn onmilitaire houding zou hij niet het nodige respekt bij
de soldaten hebben kunnen afdwingen." * Dan was er nog het oordeel van de Oostenrijkse keuringsarts
die hem in 1914 afkeurde: "Zum Waffen- und Hilfsdienst untauglich. Waffenunfähig." In de komende jaren
zou duidelijk worden dat ook de spreekwoordelijke maarschalksstaf diep in Hitlers ransel opgeborgen
bleef.

Er is vaak naar Einstein gewezen ter staving van de Duitse gewoonte om een mislukking op school te
vergoeilijken met het vermoeden van verborgen genialiteit. Dat gold nu ook voor Hitler. Hij was hard op weg
naar een niet meer weg te denken plek in alle encyclopedieën, naar een onstuitbare stroom boeken en een
vaste plaats bij madame Tussaud. Velen die stilletjes aan Hitler getwijfeld hadden of hem innerlijk hadden
afgewezen, lieten zich meevoeren. Men hoopte dat met Frankrijks nederlaag de oorlog beëindigd was.
Maar een mismoedige opposant schreef in zijn dagboek: "Na zulke successen kan hij zich alles veroor-
loven."

Dat op dat moment de oorlog niet ten einde was was niet alleen te wijten aan het feit dat Hitlers honger
naar Lebensraum nog niet gestild was, maar ook aan de andere hoofdpersoon van de volgende jaren. In
Engeland was Chamberlain opgevolgd door de onverzettelijke Winston Churchill. In het verleden had
men zijn stem in de wind geslagen, hij was geridiculiseerd en weggehoond. Hij werd voor gek versleten
toen hij met profetisch aandoende waarschuwingen zijn voorgevoelens van naderend onheil vrijelijk onder
woorden bracht. Nu moest hij Engeland zien te redden van de gevolgen die het negeren van zijn waar-
schuwingen met zich hadden meegebracht. Met dynamische voortvarendheid begon hij de krachten van
het gemenebest te bundelen. Hij dacht er niet aan zich over te geven door een compromisvrede te sluiten.
Als een meester van het woord was hij minstens de evenknie van Hitler. De woordkunstenaar die zich
graag waagde aan krasse uitspraken en overdrijvingen, als het maar duidelijk genoeg overkwam, werd
de inspirator van het verzet.

* "Geïnfecteerd door defaitisme en pacifisme", zo luidde Hitlers oordeel over Wiedemann toen die een
kritische houding aannam tegen Hitlers politiek. Hij werd als adjudant ontslagen en ging als consul naar
San Francisco. Nadat Hitler in december 1941 de VS de oorlog had verklaard, vertrok Wiedemann in
dezelfde functie naar Tientsin in China.



Bronnen:
Nicolaus von Below: - "Als Hitlers Adjutant"
Joachim Fest – “Hitler, eine Biographie`
Robert Gellately - : "Pal achter Hitler"
William Shirer:- "Rise and fall of the Third Reich"
Max Domarus:- "Reden und Proklamationen 1932-1945"