Dat de NSDAP aan de macht kwam in een periode van economische, politieke en sociale onrust is ons allemaal bekend. In moeilijke tijden stemmen mensen sneller voor controversiële partijen die een felle politieke strijd voeren tegen de politieke partijen die op dat moment de macht hebben.

Maar waarom kozen veel mensen voor de NSDAP en waarom kwam deze partij aan de macht en niet bijvoorbeeld de communisten, de socialisten of andere nationalistische partijen die allemaal ook op een soortgelijke manier schopten tegen de Weimar republiek en de vrede van Versailles?

Met andere woorden:
Wat was de reden van het succes van de NSDAP en waarom slaagden juist zij erin om in een periode van grote problemen aan de macht te komen?

De communisten en de socialisten behartigde niet de belangen van de grootgrondbezitters en de industriëlen. Hitler was zo slim deze groep aan zich te binden en het belang van deze elite te erkennen.

De communisten en socialisten waren pacifistisch ingesteld. Veel Duitsers zagen liever weer een groot, sterk militaristisch Duitsland, zoals de nazi's ook graag wilden.



De NSDAP had drie heel belangrijke stuwende krachten: Göring, die zich in de hogere Duitse kringen ophield en deze groep voor het nationaal-socialistische idee won. Ook in de lagere sociale klasse had Göring door zijn 'Pour le mérite', vanwege zijn heldenrol tijdens WO1 en zijn persoonlijkheid veel aanzien.
Goebbels: Als Gauleiter van Berlijn was hij zeer succesvol en bouwde de partij in de hoofdstad vanuit het niets op naar grote hoogte. Hij zorgde ervoor dat de NSDAP en dan vooral de SA regelmatig in het nieuws kwamen. Zijn propagandacampagnes deden die van andere partijen verbleken tot niets.
Hitler: Net als de andere twee een groot redenaar. Hield intern de partij bij elkaar.

In een tijd van crises gaan mensen al gauw op extreme partijen stemmen.
Ik denk dat de nazi's het politieke spelletje ook slim gespeeld hebben, waardoor ze aan de macht kwamen.

Erik_C, we hebben duidelijk hezelfde boek gelezen: Discipelen van de Duivel van Anthony Read. Een aanrader voor iedereen die zich wil verdiepen in de geschiedenis van het Derde Rijk en haar kopstukken.

Göring, Goebbels en Hitler komen in dit boek duidelijk naar voren als de motors achter de NSDAP. Hitler zijn redenaarstalent werd geroemd maar Goebbels en Göring waren ook allebei in staat om het publiek te bespelen. Goebbels omdat hij de kracht van propaganda wist uit te buiten en Göring omdat hij de held van het volk was en zich gedroeg als een wereldster van tegenwoordig met zijn grote collectie uniforms, kostuums, sieraden en andere uiterlijke vertoning.

Daarnaast denk ik dat Röhm en de SA ook een belangrijke rol hebben gespeeld bij het succes van de NSDAP. Duitsland was een land waarin machtsvertoon veel invloed had op mensen, na WOI sluitten veel militairen zich aan bij de SA en steunden hierdoor ook automatisch de NSDAP.

In tijden van armoede, corruptie en miserie zijn mensen nu eenmaal geneigd voor sterke, authoritaire partijen te stemmen. Zo is bijvoorbeeld ook het sucecs te verklaren van Rex in België.

Dat klopt maar waarom kozen mensen dan voor de NSDAP er waren immers meer andere partijen die voldoen aan jouw beschrijving.

Misschien omdat bij mijn post nog 'rechts-' bij 'authoritaire te voegen is? Of verdraai ik daar dingen mee?

Dan verdraai ik mijn vraag ook een beetje: waarom koos men voor een rechts-autoritaire partij en in mindere mate voor bijvoorbeeld een communistische partij?

Omdat de communistische partijen standpunten hadden die dichter aanleunden bij de democratie dan de rechtse partijen lijkt mij. En al die corruptie werd in die tijd aan de democratie toegeschreven.

Allemaal heel juist. Hitler was een goed redenaar.Goring teerde op zijn oorlogsverleden.Goebels was een uitmuntende PR man. Maar wat nogal dikwijls wordt vergeten is dat Hitler in de Reichstag gekomen is door de fusie van de NSDAP met een andere politieke partij. Na" 30 januar" heeft hij ook met deze partij afgerekend. Van toen af kon hij rekenen op de steun van het Duitse groot kapitaal (lees,de banken en de industrie).Om zich te verzekeren van de steun van de militaire top diende hij zich te ontdoen van de SA. Rohm had als ex-legerkapitein het idee gekoesterd om de Wehrmacht in te schakelen als de gewapende tak van de SA onder zijn opperbevel. Het resultaat was de" nacht van de lange messen", temeer omdat Rohm voor Hitler een risiko inhield wegens zijn levensstijl. Toen hij ook nog benoemd werd door een bijna seniele Hindenburg tot Reichskanzler was het hek van de dam. De generaals Blomberg en Von Brauchtitz waren de volgende slachtoffers en kwamen ja-knikkers zoals Keitel en Jodl aan de militaire top.
Wie toen niet voor de NSDAP was,verkeerde in levensgevaar. Daarom moest ook iedere Duitse soldaat een eed van trouw zweren aan de persoon van Hitler,niet aan het land dat hij dacht te verdedigen. Welke soldaat zou hierop kunnen reageren. Het zou een doodvonnis betekenen.

...-

Laten we wel zijn hierboven worden hele "valida" zaken verteld, maar dit alles verklaard nog niet waarom het grote volk ook echt koos voor de NSDAP. Het is natuurlijk nog altijd wel zo dat de NSDAP op electoraal democratische wijze de grootste partij van Duitsland werd.

Voordat Hitler zich aansloot was de DAP zoals de partij heette een links radicale partij met revolutionaire standpunten. De partij stelde toen in het geheel niets voor. Ook de eerste keren dat ze met Hitler aan de verkiezingen meededen, werden ze gewoon verslagen door de andere politieke partijen.

De communisten waren na de revolutie van 1918 eigenlijk uitgespeeld voor lange tijd. Hun leiders waren vermoord en hun aanhang gedecimeerd door paramilitaire groeperingen waar overigens ook Hitler deel van uit had gemaakt.

De Socialisten (Sociaal Democraten) waren natuurlijk uitgespeeld door hun rol in de Weimarregering. Ze hadden hun kans gehad en waren niet geslaagd. Hierdoor had geen enkele van de bestaande stromingen, zowel links als rechts van het politieke spectrum, geen invloed meer. Er moest iets nieuws komen in de vorm van een sterk aansprekend persoon. En Hitler had de kracht om dat over te brengen.

Zi eook: http://www.go2war2.nl/artikel/115
http://www.go2war2.nl/artikel/113

Inderdaad, de NSDAP vormde een coalitie met de Deutschnationale Volkspartei maar de volgende dag al werd de Rijksdag ontbonden en werden nieuwe verkiezingen uitgeschreven. Aangezien bepaalde politieke partijen toen verboden werden, behaalde de NSDAP een overwinning. Hitler is dus niet geheel democratisch aan de macht gekomen.


Seniel zou ik Hindenburg niet noemen, de man was oud maar was zich volledig bewust van zijn functioneren. Bepaalde tijd kon hij Hitlers macht beperken, maar nu had eigenlijk geen andere keus meer...

In een tijd van crises zijn mensen snel geneigd op extreme partijen te stemmen.
Waarom stemden ze nou juist op de NSDAP?

Volgens mij waren er 3 partijen extreem te noemen die tussen 1928 en 1933 serieus meestreden om de macht. De DNVP, de communisische partij en de NSDAP. Tijdens de verkiezingen van 6 november 1932 behaalden de nazi's 33,1 %, de DNVP 8,9% en de Communisten ca. 16,8%. 58,8% van de Duitsers stemden dus op een extreme partij, waarbij rechts met 42% duidelijk beter scoorde.

Schijnbaar spraken de standpunten van de Nazi's toch het meest aan. Vooral de goede sociale vooruitzichten die de Nazi's beloofde en de belofte een groot en sterk Duits rijk op te bouwen scoorden denk ik goed. De nationaal-socialisten zochten altijd zondebokken(joden, de zittende regering, Versailles) om tegen aan te schoppen. Dat is natuurlijk makkelijk, maar is denk ik heel effectief geweest. De drie topsprekers binnen de partij en de grootse propagandacampagnes trokken zo miljoenen kiezers over de streep.


Inderdaad Kevin; mijn reacties op dit onderwerp zijn grotendeels gebaseerd op wat ik heb gelezen van 'Discipelen van de duivel'. Een uitgebreider en beter relaas over de opkomst(en ondergang) van de NSDAP zal er nauwelijks te vinden zijn.

De vragen :
"het waarom" mensen stemmen op de NSDAP en de "stemming" in Duitsland ten tijde van deWeimarrepubliek,.. sympathie voor partij, etc.

Lees hiervoor bijvoorbeeld:

Het (nog) steeds ongeevenaarde werk van Sebastiaan Haffner,.. met name "Kanttekeningen bij Hitler",... voor de "vreters " van dikke boeken raad ik deel 1 van de Hitler biografie van Ian Kershaw aan.

Niks verklaard alles,.. maar studie van de omstandigheden maakt het begrijpen van keuzes wel makkelijker.

Peter