Hieronder wat info over de rol van Spanje bij de Jodenvervolging. De bron is "
Encyclopedie van de Holocaust" door R. Rozett en S. Spector:
- Na Hitlers machtsovername vonden +/- 3.000 Joden een toevluchtsoord in Spanje. Voor de Burgeroorlog woonden er +/- 6.000 Joden in Spanje, maar tijdens de Burgeroorlog vertrokken de meesten weer en na de oorlog werden alle Joodse organisaties opgeheven.
- Na de Duitse inval in Frankrijk zijn duizenden Joden Spanje binnengekomen, ondanks de strikte immigratieregels. Het was echter niet de bedoeling dat ze in Spanje verbleven: wanneer ze geen visum hadden of de boot misten, werden ze vastgezet in het Miranda de Ebro concentratiekamp of teruggestuurd naar Frankrijk. Gedurende de eerste helft van de oorlog kregen 20 tot 30.000 Joden toestemming door Spanje te reizen.
- Daarna steeg het aantal illegale grensoverschrijdingen. Veel Joodse vluchtelingen werden opgepakt en gevangen gezet. Eigenlijk was Spanje van plan ze terug te sturen naar waar ze vandaan kwamen, maar na druk van de geallieerden besloot het land in april dat het Joden zou toestaan het land binnen te komen, zolang ze maar zo gauw mogelijk weer vertrokken. Tussen de zomer van 1942 en de herfst van 1944 vluchtten 7.500 Joden naar Spanje en kregen er tijdelijk onderdak.
- 4.000 Joden met de Spaanse nationaliteit leefden in door Duitsland bezet gebied. Hun Spaanse nationaliteit vormde aanvankelijk nog bescherming. In januari 1943 kreeg Spanje van Duitsland twee maanden de gelegenheid om alle Joodse onderdanen terug te halen, maar Spanje was erg selectief met wie een visum kreeg en redde zo slechts 800 Spaanse Joden. In Hongarije werden in 1944 door de Italiaanse diplomaat
Giogio Perlasca uit naam van de Spaanse ambassade Joden gered.