Het is nu do maart 28, 2024 4:04 pm




Forum gesloten Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 45 berichten ]  Ga naar pagina 1, 2, 3  Volgende
Aktion T4... 
Auteur Bericht
Harro
Bericht Aktion T4...
Ter informatie, omdat dit een onderbelichte misdaad van het nazi regime is...

http://www.schreeuwomleven.nl/euthanasi ... lHst04.htm

In Nazi-Duitsland heeft het doden van gehandicapte kinderen en geesteszieken door artsen en staven van verpleeginrichtingen op grote schaal plaatsgevonden. Dit werd euthanasie genoemd, waarbij de voorstanders de term “Gnadentod” gebruikten.

Een radicale voorvechter van de vernietiging “lebensunwerten Lebens” was Ernst Mann met zijn boek: “Die Erlösung der Menschheit vom Elend” (1922). Hij verbindt het sociaal-Darwinizme met een onbarmhartig economisch denken.[1]

De werkelijke verlossers van de mensheid kunnen de artsen zijn. Hij legt de vraag voor: is er een grotere barmhartigheid voor de mensen die de dood nabij zijn, die reddeloos verloren zijn, dan het sterven te bekorten en pijnloos te laten gebeuren? Ook voor zieken, die zo ellendig zijn, dat zij de macht over hun geestvermogens verloren hebben, gaat het recht op leven teniet. Er zullen snel veel stemmen opgaan, die op de pijnloze dood van geesteszieken zullen aandringen.[2]

Dr. med. Ewald Meltzer, Obermedizinalrat, laat in 1925 verschijnen: “Das Problem der Abkürzung lebensunwerten Lebens”. Hij bepleit straffeloosheid o.a. voor het doden van stervende zieken op verzoek. Dr. Meltzer, die directeur was van een verpleeginrichting voor zwakzinnige kinderen, had in de herfst 1920 – na het verschijnen van de brochure van Binding/Hoche – aan de ouders van de bij hem verzorgde kinderen gevraagd of zij in beginsel hun toestemming zouden geven voor een pijnloze bekorting van het leven van hun kinderen. Hij had met deze rondvraag Binding/Hoche willen weerleggen. Maar geheel tegen de verwachting in hadden slechts 19 op de 162 ouders met neen geantwoord. Dr. Meltzer gaf als verklaring de verleidende indruk van het Binding-Hoche geschrift, de zeer ongunstige voedselsituatie en de steeds meer dreigende inflatie.[3]

Chronologisch overzicht [4]

1920 –– “Die Freigabe der Vernichtung lebensunwerten Lebens” door Binding/Hoche.

1921 ––Bijeenkomst Duitse artsen in Karlsruhe wijst voorstellen Binding/Hoche af.

1922 –– Wetsontwerp van de Liegnitzer Stadtrat Borchardt tot “Freigabe der Tötung unheilbar Geistesschwacher” (verworpen). Protest van dokter Eugen Wauschkun (Berlin-Buch): synthese van dokter en beul spelenderwijs gelukt! Hoe lang zullen terechtstellingen met doktersbeulen tot geesteszieken beperkt blijven!

1 nov. 1922 –– Wetsontwerp door Ernst Mann voorgelegd aan Rijksdag onder titel: “Vier eisen van barmhartigheid” (doden van geesteszieken en invalide kinderen).

1923 –– Pruisische Landsgezondheidsraad beslist tegen sterilisatie.

1924 ––.Medizinalrat Gustav Boeters roept in het verenigingsblad van doktoren op tot sterilisatie.

1925 –– Hij legt zijn beginselen voor aan de Rijksdag. Hessische en Pruisische Landdag moeten soortgelijke voorstellen behandelen.


Noten

1. Die Konfrontation Niedersächsischer Heil- und Pflegeanstalten mit den “Euthanasiemassnahmen” des Nationalsozialismus, T. Suesse und H. Meyer. Hannover 1984. Proefschrift. Blz 42.
2. Euthanasie gestern und heute, Joachim Ernst Meyer. Diakonie. Impulse-Erfahrungen_Theorien. Zeitschrift des Diakoniscben Werkes der Evangelischen Kirche in Deutschland. Nr. 1/1979 S 52.
3. Zie noot 1. Blz. 41 en “Euthanasie” im NS-Staat. Die “Vernichtung lebesunweren Lebens”. Ernst Klee. Fischer 1955. Blz. 25.
4. Voor gegevens zie noot 1. Blz. 34, 35, 37 en noot 3. Ernst Klee. Blz. 29.

De begrippen rassenhygiëne en “Ballast-existenz”, waarmee het denken werd vergiftigd, gaven de munitie voor de macabere ontwikkeling van de euthanasie in het Derde Rijk. Tot 1932 waren er enkele losse aanzetten geweest om de euthanasie-gedachte in de praktijk om te zetten. Daarna ging de ontwikkeling in een zeer snel tempo. Meer dan 250.000 gehandicapte kinderen en volwassenen werden het slachtoffer van het motto dat de “Gnadentod” gegund moest worden. De chronologische weergave laat de escalatie zien van het doden op verzoek naar een massale moord onder de dekmantel van euthanasie.[1]

Vanaf 1932 –– Euthanasie door Hitler voorbereid, aldus verklaring Dr. Walter Schmidt van 16 jan. 1947 voor Neurenberg militair gerechtshof. KD60

2 Juli 1932 –– Ontwerp sterilisatiewet gepubliceerd door Pruisische Lands gezondheidsraad. Toestemming van betrokkene voorwaarde.SM22

30 jan.1933 –– Hitler tot rijkskanselier benoemd.

Vanaf 1933 –– Minder geld voor verpleeginrichtingen. Toestand slechter. Hongerrantsoen. Verzorging onder motto: wij moeten sparen.KD60, 63

Zeker is dat zieken – weliswaar op geringe schaal – uit de weg worden geruimd.

Prof. Hermann Paul Nitsche, medisch leider van het euthanasieprogramma vanaf eind 1941 (terechtgesteld op 25 maart 1948, Dresden), enige dagen voor zijn dood: “direct na de machtsovername zijn door vele NSDAP-gouwleiders, naar ik moet aannemen, heimelijk euthanasie-maatregelen genomen in psychiatrische inrichtingen”.K47/KD6l

Cursussen en voordrachten met o.a. geesteszieken als demonstratiemateriaal waarbij toespelingen werden gemaakt op een komende euthanasiewet.[2]

28 juni 1933 –– Instelling van “Reichsausschuss für Volksgesundheitsdienst”.

14 juli 1933 –– Afkondiging van wet tot “Vernichtung erbkranken Nachwuchses” (1 jan. 1934 van kracht geworden).

Aanknoping aan Pruisisch ontwerp maar met onderscheid dat onvruchtbaarmaking ook tegen de wil van de betrokken persoon kan worden doorgevoerd. Instelling “Erbgesundheitsgerichte”. Uitgangspunt vastgelegd voor ontwikkeling naar “Gnadentod”.M183

1933-37 –– Door de rijksartsenleider Dr. Wagner wordt Prof. Paul Nitsche met toenemende duidelijkheid aangespoord tot toepassing van “stervenshulp”, waarbij in 1937 wordt verklaard, dat de “Führer” iedere psychiater, die in goed beredeneerde gevallen stervenshulp toepast, van straf zou vrijwaren (aldus Prof. Nitsche voor het volksgerecht in Sachsen, maart 1946).KD61

1933-38 –– Progandaveldtocht tegen “Erbkranken”: tijdschriften, films, schoolboeken.SM75

1934 –– Dr. Gerhard Wagner, rijksartsenleider, berekent in het “Deutsche Äertzteblatt”, dat geesteszieken, blinden, doofstommen, alcoholisten, sociaal zwakken en sociale zorg de staat jaarlijks 1,2 miljard mark kosten.K53

Rassenhygiëne hoofdvak op “Staatsmedizinische Akademien” in Berlijn-Charlottenburg en München.SM49

Vastenbrief van Kardinaal Faulhaber, waarin deze met vooruitziende blik schrijft: “Een verschrikkelijk woord is gevallen. ‘Goed is wat het volk dient’ … Zou niet een arts op de gedachte kunnen komen: het doden van geesteszieken, de zogenaamde euthanasie, bespaart de staat grote sociale lasten, dit dient het ‘welzijn van het volk’ en is daarom goed?” K53

16 maart 1934 –– Uitspraak van het “Erbgesundheitsgericht” voor Hamburg: directe uitvoering van onvruchtbaarmaking bij bestaande zwangerschap met gelijktijdige zwangerschapsonderbreking. Motivering: “… de bedreiging van het volk is reeds zover voortgeschreden dat het volkomen onverdraaglijk is om nu nog erfelijk zieke kinderen op te voeden”.M64

3 juli 1934 –– Gelijkschakeling van de gezondheidszorg door “Gesetz über die Vereinheitlichung des Gesundheitswesens”.

“Erb- und Rassenpflege” en “Eheberatung” taak van gezondheidsdiensten.

1935 –– Hitler zou volgens een verklaring van zijn begeleidingsarts Brandt aan Dr. Wagner, rijksartsenleider, hebben gezegd, dat hij de euthanasievraag zal aanpakken in tijd van oorlog. Het probleem zou in oorlogstijd gemakkelijker zijn door te voeren: verzet, dat van kerkelijke zijde te verwachten was, zou dan niet zo’n rol spelen als anders.M184

Inschakeling van film: “Das Erbe”: pseudodokumentaire film met hoogst ongunstige beelden van geesteszieken.[3]

Rijksminister van Justitie Dr. Franz Gürtner in een rapport over het komende Duitse strafrecht: “Er is geen sprake van vrijgeven van de vernietiging van zogenaamd “lebensunwerten Lebens”.K207

26 juni 1935 –– Rijksregering kondigt af uitbreiding van sterilisatiewet. Invoering van par. 10a: zwangerschapsonderbreking op eugenetische indicatie toegestaan met toestemming van betrokkene.SM65

1 sept. 1935 –– Prof. Alfred Ploetz eist in een voordracht dat contraselectieve werking van de oorlog moet worden geneutraliseerd door verhoging van het vernietigingsquotum.SM84

15 sept. 1935 –– Neurenberg rassenwetten.

18 okt. 1935 –– Ehegesundheitsgesetz.

1935 - 1936 –– In het rekenboekje Dorner opgaven als: Hoeveel kosten geesteszieken, epileptici bij een bedrag van 4 mark per dag de staat jaarlijks? Hoeveel leningen voor jonggetrouwden van 1000 mark kunnen daarvan jaarlijks worden betaald? De bouw van een psychiatrische inrichting kost 6 miljoen mark: hoeveel blokhuizen van 1500 mark per huis had men daarvan kunnen bouwen? K53

1936 –– “Archiv für Rassen- und Gesellschaftsbiologie” bericht de oprichting in Engeland van een vereniging voor invoering van vrijwillige euthanasie.

1937 –– Film “Opfer der Vergangenheit”. Studie over erfelijk zieke nakomelingen, met pleidooi voor uit de weg ruimen van “volksbelastenden Kranken”.[4]

11 mrt. 1937 –– “Das Schwarze Korps”, een SS-strijdblad, geeft onder de titel “een moedige stap” commentaar op de daad van een boer, die zijn geesteszieke zoon uit de inrichting ophaalt en met een pistoolschot doodt: “Intelligente en van verantwoordelijkheid bewuste doktoren hebben al lang de verlossing van ongeneeslijk zieken door de genadedood geëist.” K62

1938 –– Verzoeken van zwaarzieken, om de “Gnadentod” toe te staan, komen binnen hij de kanselarij van de leider (Hitler)van de NSDAP: van een vrouw met kanker en van een arbeidsdienstleider, die in een cementmachine kwam vast te zitten.K77

Hauptamt II van deze instantie wordt belast met behandeling van euthanasie: Viktor Brack, economisch ingenieur, staat aan het hoofd.

Eind 1938, begin 1939 –– Familie van een kind Knauer richt tot Hitler het verzoek “der Führer möge gnadenweise der Erlösung ihres missgebildeten Kindes zustimmen”. Het kind ligt in de Leipziger universiteitskliniek (Prof. Werner Catel): het is blindgeboren, heeft één been,mist een gedeelte van een arm en is waarschijnlijk niet normaal. Hitler zendt zijn begeleidingsarts Brandt ter beoordeling. Volgens de verklaring van Brandt voor een Neurenberg Tribunaal was het belangrijk dat de ouders zich later niet als misdadigers zouden voelen tengevolge van gepleegde euthanasie en moest hij meedelen dat in geval van een gerechtelijke aanklacht tegen doktoren vervolging door Hitler zou worden verijdeld.[5] Het kind wordt gedood.

Hitler machtigt Brandt en Bouhler (voormalig beroepsofficier, chef van de kanselarij) om in gelijksoortige gevallen analoog te handelen. Alleen de kanselarij van de Führer is bevoegd.SM79/80, K77/78

Febr./mei 1939 –– Voorbereidingen kindereuthanasie: Adviseurs: Dokter Karl Brandt, begeleidingsarts van Hitler; Dr. Helmut Unger, oogarts – zijn boek “Sendung und Gewissen” is basis voor de latere euthanasiefilm:”Ich klage an”; Dr. Ernst Wentzler, kinderarts o.a. bij Göring en Brack; Dr. Hans Heinze - die een modelafdeling van nationaalsocialistische jeugdpsychiatrie zal opzetten; Prof. Gatel. Als dekmantel voor de kanselarij fungeert: “Reichsausschuss zur wissenschaftlichen Erfassung von erb- und anlagebedingten schweren Leiden.” KD68

Ongeveer juli 1939 –– Aan Philipp Bouhler en Dr. Brandt wordt door Hitler opgedragen de euthanasie van volwassenen te organiseren.KD68

Eind juli 1939 –– Bouhler nodigt 15 tot 20 personen uit om in Berlijn het euthanasieprogramma te bespreken: door doden van geesteszieken komt hospitaal-ruimte vrij, noodzakelijk voor aanstaande oorlog; vrijkomend personeel kan gewonden verzorgen; om redenen van buitenlandse politiek wijst Hitler wettelijke regeling af; maar deelnemers zijn gevrijwaard van strafvervolging; Hitler had zich al jaren met probleem bezig gehouden, veel voorbereidend werk was in zijn opdracht gedaan; terwille van geheimhouding kan euthanasie niet worden uitgevoerd in de inrichting waar zieke verblijft.K83

18 aug. 1939 –– Strikt vertrouwelijk rondschrijven aan landsregeringen. Meldingsplicht voor gezondheidsdiensten, artsen, vroedvrouwen en klinieken, van zwakzinnige kinderen en van kinderen die lijden aan mongolisme; microcephalie; hydrocephalie; misvormingen; verlammingen.

Alle artsen moeten dit melden van kinderen tot drie jaren. Organisatie bij “Reichsausschuss zur wissenschaftlichen Erfassung von erb- und anlagebedingten schweren Leiden”. Formulieren naar Hauptamt II van de kanselarij van de Führer. Sortering door commissie van drie. Plusteken op formulier: voor behandeling naar een “Kinderfachabteilung”.

Ouders worden gewezen op noodzaak van opneming: dààr wordt met alle middelen van medische wetenschap een “behandeling” uitgevoerd om kinderen te bewaren voor een langdurig wegkwijnen. “Behandeling” in een “Kinderfachabteilung” onder medisch specialistische leiding met alle nieuwste therapeutische mogelijkheden betekende doden. Daarover werden artsen mondeling ingelicht. Doden gebeurde met morfine, chloralhydraat, luminal of door het onthouden van voedsel. Kosten werden zo mogelijk op ouders verhaald.SM79-82

’s Morgens 1 sept. 1939 –– Duitse troepen rukken Polen binnen.

Verordening zet sterilisatie-praktijk stop. Euthanasie kan beginnen.

Voor de formulering, waaraan grote zorg wordt besteed, heeft men één tot twee maanden nodig (Brandt, Bouhler, Brack en enkele andere psychiaters).SM83

Okt. 1939 (geantedateerd 1 sept. 1939) –– Machtigingsschrijven ondertekend door Hitler op privé-postpapier: “Rijksleider Bouhler en Dr. med. Brandt krijgen de opdracht om en worden verantwoordelijk gesteld voor het zodanig uitbreiden van de bevoegdheden van met name te noemen artsen, dat aan naar menselijk oordeel ongeneeslijk zieken bij de meest kritische beoordeling van hun ziektetoestand de genadedood kan worden gegeven”.

Het schrijven was niet ondertekend door de bevoegde minister en werd niet gepubliceerd.

Naderhand werden herhaaldelijk wetsontwerpen betreffende euthanasie aan Hitler voorgelegd, maar deze werden nimmer door hem ondertekend in verband met “Feindpropaganda”. Hij wilde tot eindoverwinning wachten.K242

9 okt. 1939 –– Rondschrijven aan inrichtingen.[6] Invulformulieren worden gezonden aan inrichtingen. De Aktion T4 – zo genoemd naar het hoofdkwartier, een villa in Tiergartenstr. 4, Berlin – werkte met drie organisaties als dekmantel:

“Reichsarbeitsgemeinschaft Heil- und Pflegeanstalten”- zocht de voor doden bestemde zieken uit;

“Gemeinnützige Krankentransportgesellschaft” - verzorgde de transporten van de uitgezochte zieken naar de inrichtingen voor doden;

“Gemneinnützige Stiftung für Anstaltspflege” - verzorgde de erfenis van de vermoorden.

Strikte geheimhouding werd geëist. Deelnemers moesten een eed van geheimhouding tekenen. Toestemming van familieleden van “ongeneeslijk zieken” werd niet gevraagd: geheimhouding werd te belangrijk geacht.[7]

7 nov. 1939 –– Prof. Nitsche wordt op kanselarij van de “Führer’ gevraagd in zijn inrichting proeven met narcotica uit te voeren. In het eerste kwartaal van 1940 heeft hij 60 ernstig geesteszieken “stervenshulp” met luminal gegeven.KD63/64

Nov./dec. 1939 –– Dodeninrichtingen worden klaar gemaakt, o.a. in twee kastelen en een voormalig tuchthuis: gaskamers die er als douchegelegenheid uitzien.

Vanaf jan. 1940 –– Gaskamers kunnen functioneren. totaal zes dodencentrales.

Vragenlijsten worden in de kortst mogelijke tijd in Berlijn bewerkt. Plusteken betekent doden. Inrichtingen ontvangen transportlijsten met namen van patiënten die binnenkort om economische redenen moeten worden “overgeplaatst”. Transport van patiënten in beruchte grijze omnibussen naar vernietigingsinrichtingen. Vergassing met koolmonoxyde.SM88/89

Familie krijgt bericht ondervermelding van een “natuurlijke” doodsoorzaak met een standaardschrijven van medeleven: “In uitvoering van een treurige plicht spijt het ons u te moeten mededelen dat uw dochter Edith gestorven is aan … Wij veroorloven ons met deze regels ons hartelijkste medeleven tot uiting te brengen en verzoeken u in de gedachtetroost te vinden, dat uw dochter, ofschoon zij vroeg van het leven moest scheiden, van een ongeneeslijke ziekte werd verlost … Het leven zou voor haar slechts offer en leed hebben betekend.” [8]

0f: “Bij de ernstige geestelijke ziekte betekende voor de gestorvene het leven een kwelling. Daarom moet u haar dood als verlossing opvatten”.M192

Pogingen om het doden van zieken met behulp van justitie te verhinderen hadden eigenlijk het meest normale moeten zijn, want euthanasie was in strijd met het geldende recht (par. 211 en 216 van het Wetboek van Strafrecht). Maar dergelijke pogingen van inrichtingsartsen en -directeuren mislukten al in het begin.K207

15 apr. 1940 –– Besluit van Rijksministerie van binnenlandse zaken tot gevangenneming van alle Joodse bewoners van inrichtingen.K258/259

6 juli 1940 –– Dr. Irmfried Eberl, leider van vergassingsinrichtingen, geeft commentaar aan de “Reichsausschuss zur wissenschaftlichen Erfassung von erb- und anlagebedingten schweren Leiden” op een ontwerpwet inzake euthanasie: Par. 1 doden op verzoek; par. 2 vernietiging “lebensunwerten Lebens”: “Het woord ‘stervenshulp’ is ongewoon, zal echter zonder twijfel door de wet de inhoud krijgen, die daaraan beantwoordt …

“De medische stand zal deze wet, in het bijzonder par. 1, absoluut toejuichen, want de arts komt zeer vaak in de situatie, dat zwaarzieke, ongeneeslijke patiënten naar de dood verlangen, zonder dat hij in de gelegenheid is hun nu deze hulp te geven, tenzij hij dit doden op zijn eigen geweten neemt. Eveneens zal het volk par. 1 volstrekt begrijpen en ook toejuichen, als men niet rekent met het absoluut katholiek ingestelde deel van de bevolking.

“Anders zal de uitwerking van het tweede deel van de wet zijn, dat over beëindigen van ‘lebensunwerten Lebens’ gaat … maar … bij de juiste voorlichting, die tegelijk of beter vóór de afkondiging zou moeten plaats hebben, zal de wet de nodige weerklank vinden.” KD88-90

8 juli 1940 –– Dr. Lothar Kreyssig uit Brandenburg/Havel – als enige van de ongeveer 1400 voogdijrechters in Duitsland- protesteert in een schrijven aan de rijksminister van justitie. Hij is lid van de “bekennende Kirche”:

“… De vraag naar de zin van zulk een leven raakt tenslotte de diepste vragen van het bestaan. Zij leidt direct tot de vraag naar God … Leven is een mysterie van God. De zin ervan is noch met het zicht op het individu noch in dienst betrokkenheid op de volksgemeenschap te begrijpen. Alleen wat God ons daarover zegt is waarheid en kan ons verder helpen. Het is daarom een enorme zelfverheffing en aanmatiging van de mens te menen het leven te mogen beëindigen, omdat hij met zijn beperkt verstand het niet of niet meer als zinvol begrijpt …

“ ‘Recht is, wat goed is voor het volk’. In naam van deze verschrikkelijke, door alle behoeders van het recht in Duitsland nog steeds onweersproken leer, zijn hele gebieden van het maatschappelijk leven van het recht uitgesloten, geheel en al bijv. de concentratiekampen, geheel nu ook de verpleeginrichtingen.” KD201/204

Hij klaagt enige tijd later de verantwoordelijke Bouhler aan wegens moord (geen reactie) en wordt in september gepensioneerd, omdat hij de wil van de “Führer” als rechtsgrondslag niet kan aanvaarden.KD199

9 juli 1940 –– “Gedenkschrift” van Pastor Braune, Vice-president van de Centrale Commissie van de “Innere Mission” van de Evangelische kerk aan Hitler:

“Dus gaat het hier om een noodtoestand, die allen die op de hoogte zijn ten diepste schokt, die de innerlijke vrede van vele families verstoort en die bovenal dreigt uit te groeien tot een gevaar, waarvan de gevolgen nog in het geheel niet zijn te overzien … ‘Videant consules, ne quid detrimenti res publica capiat!’ (Mogen de leiders ervoor waken dat de staat geen schade lijdt!)”.KD162

19 juli 1940 –– Brief van de landsbisschop van de evangelische landskerk in Württemberg, Theophil Wurm, aan de rijksminister van binnenlandse zaken:

“… Als de jeugd ziet dat het leven voor de staat niet meer heilig is, welke gevolgtrekkingen zal zij dan daaruit voor het persoonlijke leven maken? … Op dit hellend vlak is er geen halt meer. God laat niet met Zich spotten; Hij kan dat, wat wij aan de ene kant als voordeel denken te hebben gewonnen, aan de andere kant tot schade en vloek laten worden. Of óók de nationaalsocialistische staat erkent de grenzen, die hem door God zijn gesteld, óf deze begunstigt een zedenverval, dat ook het verval van de staat zelf zal veroorzaken.” KD167

Vanaf aug. l940 –– Protesten van Rooms Katholieke zijde.

12 aug.1940 –– Pastor Braune door de Gestapo gevangen genomen (31 okt. vrijgelaten).SM479/480

Sept.1940 –– Systematische uitroeiing van joodse zieken begint.K258/259

28 sept.1940 –– Schrijven van Pastor F. von Bodelschwingh, leider van de von Bodelschwinghsche Anstalten, Bethel bij Bielefeld: “De vlucht uit en voor de inrichtingen is begonnen. Vele families durven hun zieken niet meer in verpleging te geven. steeds weer krijgen wij dringende vragen of de hier ondergebrachte zieken nog veilig zijn …” KD174 Pastor F. von Bodelschwingh weigert de vragenlijsten in te vullen.

12 okt. 1940 –– De Procureur-Generaal van Stuttgart aan de Rijksminister van Justitie:

“… Maar de publieke opinie richt zich met woede tegen de gedachte van een massamoord van ‘lebensunwertem’ leven …

“Hier en daar wordt gevreesd dat ook oorlogsgewonden … eenmaal het lot niet zullen ontlopen om weggewerkt te worden.

“… Een verder gevolg van de zaak zal zijn een diepgaand wantrouwen, dat zich niet slechts zal richten tot de direct betrokken autoriteiten, maar ook tegen de justitie, die het niet klaar speelt, of durft, zulke dingen te voorkomen of op zijn minst te vervolgen”

Dec. 1940 –– Wegens protesten van de bevolking en de katholieke kerk moest de gaskamer in slot Grafeneck worden gesloten: een andere vernietigingsplaats werd gemaakt in de inrichting Hadamar in Hessen.SM87

1940 –– Stijgende onrust bij bevolking. Transporten blijven niet geheim. Bevolking in de buurt van dodeninrichtingen zien rookkolommen. Aantal doden stijgt voortdurend.

Familie en bevolking worden om de tuin geleid. De gelijke inhoud van troostbrieven, de gelijkluidende rouwadvertenties gaan argwaan wekken.

Vergissingen worden gemaakt: als doodsoorzaak wordt “blindedarmontsteking” opgegeven bij iemand, van wie deze reeds was weggenomen. Aan familieleden worden van één persoon twee urnen toegezonden. Klachten komen in Berlijn binnen. De verontwaardiging bij de bevolking wordt zo groot, dat ondanks grote gevaren steeds meer mensen bereid worden gevonden om de actie te saboteren.[9]

Maart 1941 –– Uitbreiding van “Euthanasie Aktion” met “Sonderbehandlung 14 f 13” (geheime rijkszaak 14 f 13): 20.000 mensen uit concentratiekampen worden in de euthanasie-inrichtingen gedood.SM91-93

23 en 24 april 1941 –– Hoofdambtenaren van rechtbanken en staatsadvocaten worden door de Rijksminister van Justitie uitgenodigd voor een conferentie in Berlijn om hen in te lichten over “euthanasiemaatregelen” en hun medewerking te vragen. Uit notities van Dr. Alexander Bergmann, president van een rechtscollege in Keulen: “Het gaat niet om vernietiging van ‘lebens-unwertem’ leven, maar om het uitvoeren van een verlossingsdaad voor zwaar- en zwaarstlijdenden en hun familie.

“Wet (bedoeld wordt ontwerp) met betrekking tot laatste medische hulp:

par. 1: op eigen verzoek bij ongeneeslijk zieken (bekorting van de doodstrijd);

par. 2: pijnloze levensbeëindiging bij ongeneeslijk geesteszieken zonder hun wil.” KD219

Na de bijeenkomst worden alle processen betreffende euthanasie stop gezet en geen nieuwe meer aanhangig gemaakt.K333

3 aug. 1941 –– Beroemde preek van Bisschop Clement August Graaf von Galen in de Lambertikerk in Münster. “Als men het beginsel opstelt en toepast, dat men de ‘onproductieve’ mens mag doden, dan wee ons allen, wanneer wij oud en zwak worden. Wanneer men de onproductieve mens mag doden, dan wee de invaliden, die in het productieproces hun gezonde ledematen hebben … ingeboet … dan wee onze dappere soldaten, die als zware oorlogsslachtoffers in het vaderland terugkeren … dan is in beginsel moord op alle onproductieve mensen, ook op ongeneeslijk zieken, op invaliden van werk en oorlog, dan is de moord op ons allen, wanneer wij oud en zwak en daarmee onproductief worden, vrijgegeven …

“Wee de mensen, wee ons Duitse volk, wanneer het heilige gebod van God: ‘Gij zult niet doden’, dat de Heer onder donderslag en bliksem op de Sinaï verkondigd heeft, dat God, onze Schepper, vanaf het begin in het geweten van de mensen heeft geschreven, niet slechts wordt overtreden, maar wanneer deze overtreding zelfs wordt gedoogd en ongestraft wordt uitgevoerd.” KD197

24 aug. 1941 –– Aktion T4 stopgezet: aanwijzing mondeling door Hitler gegeven. Opschorting. Machtiging van 1 september 1939 wordt niet herroepen, want er wordt vanuit gegaan, dat euthanasie na de oorlog zou voortgaan.[10]

De Aktion T4 eindigt met ongeveer 70.000 vergasten (aantal staat niet vast omdat inrichtingen registers hebben vernietigd).

Reden voor stopzetten: vermoedelijk de angst voor verzwakking van binnenlands front. Moraal en doorzetting bij soldaten en bevolking zouden afnemen, vooral door sterker wordende geruchten dat oorlogsgewonden en zwakke ouderen door actie konden worden getroffen.K340/SM484

Aug. 1941 –– De leeftijdsgrens bij kindereuthanasie wordt van 3 tot 8 jaar verhoogd, vervolgens tot 12 en later zelfs tot 16 en 17 jaar. Reeds vóór augustus werd de leeftijd van drie jaar regelmatig overschreden.[11] Tegenover het uitvallen van het T4 programma moest een vergoeding worden gesteld.SM82

29 aug. 1941 –– Eerste vertoning in bioscopen van film “Ich klage an”, gebaseerd op het boek van de oogarts Hellmuth Unger “Sendung und Gewissen”. De film handelt over een dokter, dit zijn aan multiple sclerose lijdende vrouw op verzoek doodt. Hij verklaart voor het gerecht dat hij meent goed te hebben gehandeld. De film behoort tot de grote succesnummers van de NS-filmproductie in de jaren 1941 en 1942. Hij bracht bij de bevolking een groot opzien teweeg: een levendige openbare discussie over het probleem euthanasie kwam opgang. Vooral in katholieke kringen stoot de film op sterk verzet. De regisseur van de film, Wolfgang Liebeneiner, heeft na de oorlog verklaard, dat het voornaamste doel van de film was na te gaan, of het Duitse volk al rijp was voor een “euthanasiewet”.[12]

20 sept. 1941 –– Schrijven van het rijksministerie van binnenlandse zaken. Bij weigering van ouders om kinderen naar “Kinderfachabteilungen” te zenden, wordt gedreigd met het onttrekken van het zorgrecht en met dienstplicht via het arbeidsbureau voor de moeder.

Niets stond meer in de weg aan een “behandeling” van het toegewezen kind voorzover de klinische waarneming de gegeven beoordeling bevestigde. Deze voorwaarde is later vervallen.

Aan kindereuthanasie vielen in 21 “Kinderfachabteilungen” naar schatting 5000 kinderen ten offer.SMS81/82

Herfst 1941 –– Ontmanteling van gaskamers en verbrandingskachels in dodeninrichtingen en verzending hiervan met het T4-personeel naar Polen.

Eind 1941 –– “Aktion Reinhard”: systematische vergassing van Joden in Polen.SM486

Daarna T4-stafleden naar Triest, vanwaar zij Joden naar Auschwitz brachten om te doden.

Mrt. 1941- jan. 1945 –– Sterilisatie-experimenten concentratiekampen Auschwitz en Ravensbrueck. Doel: methode van sterilisatie te ontwikkelen, waarbij miljoenen mensen konden worden gesteriliseerd in de kortst mogelijke tijd op de gemakkelijkste wijze.[13]

1942-45 –– “Wilde” euthanasie in verpleeginrichtingen. Geen registratie. Elke inrichtingsarts kan patiënten naar zijn eigen inzicht (doen) doden. Methoden worden veranderd: gifkuur, injecties, overdoses, hongerrantsoen, luminal-schema van Prof. Nitsche, elektroschocks van Dr. Gelnys. In toenemende mate wordt gedood.K429/43

In het proces tegen Göring voor het Internationale Neurenberg Tribunaal wordt gesproken van een totaal aantal doden vanaf begin van de oorlog van 275.000.[14]

17 mrt 1942 –– Verzoek van de directeur van de Thüringse “verpleeginrichtingen” Stadtroda om naamsverandering in “Landsziekenhuis” Stadtroda. Motieven: naam “inrichting” bij bevolking geen goede klank; ook in medische kringen en bij autoriteiten geldt “inrichting” tegenwoordig als iets van de tweede rang; ook voor verzorging stuit de naam “inrichting” op de meest onaangename moeilijkheden (geen kolenvoorziening).K434

12 juli 1943 –– Strikt vertrouwelijk schrijven van het rijksministerie voor binnenlandse zaken aan Prof. Dr. Karl Astel, Weimar, rector van de universiteit Jena. Beklag daarover dat in de ziekenpapieren van de Universiteitskliniek in Jena steeds weer notities voorkomen als: Euthanasie gevraagd. De gevraagde euthanasie nog niet ingewilligd. Naar buiten moet niet in het daglicht treden dat in bepaalde gevallen euthanasie kan worden toegestaan.K425

Juli 1944 tot einde oorlog –– Vermoorden van 400 zieke Russische en Poolse mannen, vrouwen en kinderen in verpleeginrichting Hadamar door inspuitingen. De meesten leden aan tuberculose.[15]

1944 –– Commentaar op het Wetboek van Strafrecht, uitgegeven door Olshausen: “Een recht op stervenshulp (euthanasie) … is volgens de geldende wet noch aan de arts, noch aan een andere persoon toe te staan … Andere wijzen van vernietiging van “lebensunwertem” leven, bijvoorbeeld het doden van ongeneeslijk zwakzinnigen, kan slechts door verandering van wetgeving straffeloos worden.” M201


Noten

1. De gegevens zijn ontleend aan:
“Euthanasie im NS-Staat. Die “Vernichtung lebensunwerten Lebens”. Ernst Klee. Fischer, 1985. (K)
Dokumente zur “Euthanasie”. Ernst Klee. Fischer, 1985.(KD)
Medizin ohne Menschlichkeit. Documente des Nürnberger Aerzteprozesses. Alexander Mitscherlich und Fred Mielke. Fischer, 1985. (M)
Die Konfrontation Niedersächsischer Heil- und Pflegeanstalten mit den “Euthanasiemassnahmen” des Nationalsozialismus. Thorsten Suesse und Heinrich Meyer. Proefschrift. Hannover 1984. (SM)
2. “Euthanasie” in het Derde Rijk, Jan Menges. Academisch proefschrift. De Erven F. Bohn. Haarlem, 1972 Blz. 84.
3. Zie noot 2. Blz. 85.
4. Deutsche Tagespost 7/8 Febr. 1986. G.B.
5. Trial of War Criminals before the Nuernberg Military Tribunals. Allied Control Council Law nr. 10. Oct. 1946-April 1949. Wash Vol I, blz 894.
6. Zie noot 2. Blz. 90.
7. Zie noot 5. Vol. II, blz. 197.
8. Bethel Arbeitsheft I - Sept. 1979.
9. Justiz und NS-Verbrechen. University Press, Amsterdam, 1968. Vol I, blz 349.
10. Zie noot 5. Vol. I, blz. 822.
11. Zie noot 2. Blz. 44.
12. Zie noot 4. Zie ook noot 2. Blz. 85 en 86
13. Zie noot 5. Vol II, blz. 177.
14. Zie noot 2. Blz 60. Zie noot 9. Blz. 136.
15. Zie noot 2. Blz 65.


wo dec 01, 2004 9:05 pm
Leo
Bericht 
Inderdaad een onderbelicht thema.
Hierboven vermelde feiten zijn de kroniek van een krimineel regime.

Goed om te weten.....en te blijven weten.

...-


do dec 02, 2004 11:52 am
Harro
Bericht 
Het is ook een blauwdruk, een "vingeroefening" voor wat vanaf de zomer van 1941 met de Joden ging gebeuren: dezelfde voorbereidingen (propaganda, wetgeving) gedurende de jaren dertig, dezelfde daders (Aktion T4 specialisten werden na beïndiging van het Programm in augustus 1941 met het opzetten van kamp Chelmno belast), dezelfde methoden (vergassing door kool monoxide en verbranding van de lijken) en het gaf ook duidelijkheid over het draagvlak bij de bevolking. Groeiende onrust over Aktion T4 (ondanks de geheimhouding) maakte het uitwijken naar het oosten noodzakelijk. Om die reden kon de Endlösung der Judenfrage pas vanaf de zomer van 1941 plaatsvinden.


do dec 02, 2004 12:13 pm
Mario
Bericht 
In het boek van Gita Sereny over Franz Stangl kom je daar ook meer over te weten. Hij was daar eveneens bij betrokken.


do dec 02, 2004 12:27 pm
ErnstJan
Bericht 
@Gustav: dit is idd heel verschrikelijk maar ben je der bekend mee dat dit oa ook al in de jaren dertig gebeurde in het neutrale Zweden? hiermee wil ik niks afdoen aan het misdadige van het idee maar het was een idee wat meer en veel breder werd toegepast helaas.


do dec 02, 2004 9:30 pm
Harro
Bericht 
Ik ben op de hoogte van het (schandalige) sterilisatieprogramma in Zweden (dat tot ver na de oorlog bestond) maar was er in Zweden ook een euthenasie cq. moordprogramma?


do dec 02, 2004 9:32 pm
ErnstJan
Bericht 
euh...daar moet ik je nu even het antwoord op schuldig blijven mischien dat ik er later op terug kom....weet wel dat mendie mensen in opvang huizen stopte met minimale verzorging


do dec 02, 2004 9:35 pm
ErnstJan
Bericht 
Gister vertelde mijn zusje dat ze een programma had gezien over verstandelijk gehandicapten , daarin was ook een stukje te zien over het T4-programma ze was verschikkelijk geschrokken vertelde ze, dat zoiets gebeurde in die tijd.(mijn zusje doet spw en gaat straks stage lopen op een inrichting voor mensen met schrizofrenie(?goedgeschreven?) en heeft hier voor met verstandelijk gehandicapten gewerkt). ik heb toen verteld dat wij hier op het forum niu ook over praten. op zich goed dat men hier wel aandacht aan besteed in programma's van nu. (opdat wij niet vergeten!!!)


za dec 11, 2004 12:35 am
Staf
Avatar gebruiker
Kevin

Geregistreerd:
za maart 27, 2004 7:12 pm
Berichten: 6994
Bericht 
ErnstJan, ik heb die documentaire ook gezien. Het ging over een Duitse psychiater (werkzaam in Nederland) die psychische patiënten met een hele kleine kans op herstel behandelde. Hij zag zijn patiënten als volledig gelijkwaardige mensen en ging op een heel persoonlijke en sympathieke manier met ze om. Hij droeg bijvoorbeeld bewust geen witte jas omdat hij zich niet belangrijk wilde voordoen en maakte uitstapjes met zijn patiënten.

Zijn vader was een Waffen SS-er die niet wilde spreken over zijn verleden en vragen hierover afwimpelde. Hij wilde alleen maar naar de toekomst kijken. De psychiater had het hier echter moeilijk mee en het nazi-verleden van Duitsland nam een belangrijke plek in zijn leven in. Tijdens de documentaire bezocht hij een inrichting in Duitsland waar patiënten werden omgebracht in een gaskamer.

Het was een zeer interessante en indrukwekkende documentaire met een groot contrast tussen de wijze waarop deze psychiater zijn patiënten behandelde en waarop de nazi's psychisch zieke mensen 'behandelden'.

_________________
Hoofdredacteur Artikelen TracesOfWar.com
STIWOT (Stichting Informatie Wereldoorlog Twee)

Schrijver van:
* Oorlogszone Zoo
* De boodschapper uit de hel
* Een rechter in Auschwitz
* Het masker van de massamoordenaar
* Kerstmis onder vuur
* Kolberg


za dec 11, 2004 12:51 am
Profiel WWW
ErnstJan
Bericht 
dus het is een aanrader? wat volgens mij heeft mijn zusje hem op videoband staan en dan ga ik hem zeker kijken... Leeft die vader nog eigenlijk en weet deze arts of zijn vader ook meegedaan heeft aan dit soort moorden?


za dec 11, 2004 12:54 am
Staf
Avatar gebruiker
Kevin

Geregistreerd:
za maart 27, 2004 7:12 pm
Berichten: 6994
Bericht 
ErnstJan, als psychiatrie je interesse heeft dan is deze documentaire zeker aan te raden. Ik heb erg veel respect gekregen voor deze psychiater en zijn behandelmethode. Als geïnteresseerde in WOII is vooral een bepaald gedeelte erg interessant. Je zou altijd kunnen doorspoelen naar dit gedeelte. ;)

Bij het filmen van deze documentaire was de vader van deze psychiater nog in leven. Je ziet deze psychiater ook op bezoek bij zijn ouders. Zijn vader was voor zover ik weet niet betrokken bij het T-4 programma. De psychiater had meer moeite met de collectieve schuld van het Duitse volk dan specifiek de daden van zijn vader. Over de daden van zijn vader wist hij overigens volgens mij toch niks.

Ik zou de documentaire, als je deze toch op video hebt, zeker bekijken.

_________________
Hoofdredacteur Artikelen TracesOfWar.com
STIWOT (Stichting Informatie Wereldoorlog Twee)

Schrijver van:
* Oorlogszone Zoo
* De boodschapper uit de hel
* Een rechter in Auschwitz
* Het masker van de massamoordenaar
* Kerstmis onder vuur
* Kolberg


za dec 11, 2004 1:01 am
Profiel WWW
ErnstJan
Bericht 
psyschiatrie vind ik opzich wel interesant maar het zal me natuurlijk voornamelijk gaan om het oorlogsgedeelte.(heel raar mischien maar tis waar 8) )

Citaat:
Bij het filmen van deze documentaire was de vader van deze psychiater nog in leven. Je ziet deze psychiater ook op bezoek bij zijn ouders. Zijn vader was voor zover ik weet niet betrokken bij het T-4 programma. De psychiater had meer moeite met de collectieve schuld van het Duitse volk dan specifiek de daden van zijn vader. Over de daden van zijn vader wist hij overigens volgens mij toch niks.


het is natuurlijk ook een stuk makkelijker als je niet weet wat je vader gedaan heeft voor verschrikkelijke dingen. maar opzich als mijn vader bij de SS had gezeten zou ik me al doodgeschaamt hebben.... maar goed das mijn mening. wel weer knap dat hij met zoiets naar buiten durft te komen.


za dec 11, 2004 1:05 am
Staf
Avatar gebruiker
Kevin

Geregistreerd:
za maart 27, 2004 7:12 pm
Berichten: 6994
Bericht 
ErnstJan schreef:
het is natuurlijk ook een stuk makkelijker als je niet weet wat je vader gedaan heeft voor verschrikkelijke dingen. maar opzich als mijn vader bij de SS had gezeten zou ik me al doodgeschaamt hebben.... maar goed das mijn mening. wel weer knap dat hij met zoiets naar buiten durft te komen.

Hij schaamde zich er ook voor, maar vroeg zich denk ik vooral af waarom zoveel mensen achter Hitler stonden en waarom velen van hen betrokken raakten bij verschrikkelijke misdaden tegen de menselijkheid.

Waarom zoveel mensen achter Hitler stonden is een stuk makkelijker te beantwoorden dan waarom zoveel mensen verschrikkelijke misdaden tegen de menselijkheid pleegden. Ook voor een psychiater...

_________________
Hoofdredacteur Artikelen TracesOfWar.com
STIWOT (Stichting Informatie Wereldoorlog Twee)

Schrijver van:
* Oorlogszone Zoo
* De boodschapper uit de hel
* Een rechter in Auschwitz
* Het masker van de massamoordenaar
* Kerstmis onder vuur
* Kolberg


za dec 11, 2004 1:14 am
Profiel WWW
Harro
Bericht 
Heel interessant is ook deze aflevering uit het eerste seizoen van "Andere Tijden"

http://www.vpro.nl/geschiedenis/anderet ... 99+2868270


za dec 11, 2004 1:16 am
Staf
Avatar gebruiker
Kevin

Geregistreerd:
za maart 27, 2004 7:12 pm
Berichten: 6994
Bericht 
Gustav schreef:
Heel interessant is ook deze aflevering uit het eerste seizoen van "Andere Tijden"

http://www.vpro.nl/geschiedenis/anderet ... 99+2868270

Bedankt voor de link. Kijk ik niet goed of kun je hier alleen de teksten lezen en dus niet de uitzending on-line bekijken?

_________________
Hoofdredacteur Artikelen TracesOfWar.com
STIWOT (Stichting Informatie Wereldoorlog Twee)

Schrijver van:
* Oorlogszone Zoo
* De boodschapper uit de hel
* Een rechter in Auschwitz
* Het masker van de massamoordenaar
* Kerstmis onder vuur
* Kolberg


za dec 11, 2004 1:25 am
Profiel WWW
Geef de vorige berichten weer:  Sorteer op  
Forum gesloten Dit onderwerp is gesloten, je kunt geen berichten wijzigen of nieuwe antwoorden plaatsen  [ 45 berichten ]  Ga naar pagina 1, 2, 3  Volgende


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 9 gasten


Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen
Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum
Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen
Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen

Zoek naar:
Ga naar:  
cron
Alle rechten voorbehouden © STIWOT 2000-2012. Privacyverklaring, cookies en disclaimer.

Powered by phpBB © phpBB Group