Linda kan niet echt veel van haar vader herinneren aangezien zij 2 jaar oud was toen Toke richting Engeland vertrok. De enigste dierbare herinneringen zijn de 80 brieven vanuit Engeland, Frankrijk en Duitsland en de foto's. Haar moeder was zo aangeslagen door het feit dat Toke na zijn eerste verwondingen weer terug naar het front moest dat zij later nauwelijks over hem sprak. Het enigste wat ze vertelde was dat Linda's vader in de Tweede Wereldoorlog gesneuveld was en dat hij in Nederland begraven is.
Toke's ouders waren immigranten uit Denemarken, Toke zelf is geboren in Michigan. Het gezin bestond naast de ouders uit Eric, Leaf, Edda, Sigryn en Astrid. Het is niet vreemd dat ik niemand kon vinden in de staat Wisconsin met de naam Kloe, Eric had geen kinderen, Edda had wel een zoon, maar hij sneuvelde als piloot, Leaf had een dochter, Sigryn had twee dochters en Astrid 2 zonen, maar zij droegen natuurlijk de naam van de vader.
Toke kwam naar Wisconsin met zijn broer Eric al waar zij gingen werken op een boerderij van een oom. Het is daar waar Toke zijn vrouw Carol ontmoette. Nadat ze trouwde zijn ze verhuisd naar Racine waar Toke ging werken in een metaalbedrijf. In December 1943 ging hij het leger in en in juni 1944 kwam hij in Engeland aan. Hij diende in de 29th Infantry Division, 115th Infantry Regiment als BAR schutter. In 1 van zijn brieven naar zijn vrouw beschrijft hij het ongelofelijke zicht van al die schepen bij elkaar ten tijde van D-Day. Op 16 Juli raakt hij voor de eerste keer gewond bij de slag van St. Lo en werd hij opgenomen in een hospitaal in Engeland. Hij mocht echter niet zeggen waar hij precies lag, ook niet waar en waaraan hij gewond was geraakt. Echter in 1 van zijn brieven laat hij toch vallen dat het al beter gaat met zijn been, maar of dat de hoofdzakelijke verwonding was is niet bekend, maar feit is dat het een serieuze verwonding was omdat hij pas eind Oktober terug ging naar het front.
Hij beschrijft ook in zijn brieven de zgn. Battle of the Bulge, ik hoop deze brieven ooit nog eens te lezen, maar vooralsnog is daar verder weinig over bekend.
Toke raakt voor de tweede keer gewond tijdens 'the advance of the Ruhr River' op de weg naar het plaatsje Broich. Deze keer overleeft hij het echter niet, de dag erna sterft hij aan zijn verwondingen ten gevolge van granaatscherven...
Om dit stukje te beeindigen een quote van Linda wat mij heel veel deed:
Citaat:
I have no memories of my dad, but have always missed him. I've always felt that he was abandoned in your country so it is a huge comfort to me to know of you and that another human being hasn't forgotten he is there.