|
|
Het is nu wo apr 17, 2024 10:53 am
|
Toon onbeantwoorde berichten | Toon actieve onderwerpen
Auteur |
Bericht |
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Frederik Anthonij Jan (Frits) ODINOT (30 jaar)Foto: Zuilen eert zijn gevallenen Geboren dinsdag 8 december 1914 te Zuilen (UT) Zoon van Frederik Anthonij ODINOT en Christina Maria REIJMERINK In october 1939 gehuwd te Utrecht met Alida Gerdina BLANKENSTEIN Utrechtsch Nieuwsblad 6 october 1939 Uit dit huwelijk 3 kinderen Frits was tuinman in dienst van de gemeente Zuilen en lid van het verzet. In 1942 kreeg Frits een oproep van het Arbeidsbureau om zich te melden voor arbeid in Duitsland. Frits dacht er niet aan, aan deze oproep gevolg te geven. Hij nam ontslag bij de gemeente en zocht een onderduikadres. Voor Frits was stilzitten een gruwel. Aanvankelijk voerde hij slechts eenvoudige opdrachten uit door de illegaliteit. Reeds zeer spoedig zat hij echter tot over zijn oren in het verzetswerk. Zijn arbeidsterrein lag voornamelijk in het voorzien van bonkaarten voor de onderduikers en het bezorgen van illegale lectuur. In 1943 begon hij zich intensief bezig te houden met het zoeken van adressen, waar Joodse landgenoten gehuisvest konden worden. Frits was niet altijd even gesloten, wat voor zijn eigen veiligheid noodlottig zou worden. Toen hij niet onmiddellijk slaagde om een adres te vinden voor een Joods echtpaar, nam Frits hen in zijn woning op. Men hield Frits echter reeds lang in het oog. Op woensdag 3 mei 1944 deed de S.D. onder aanvoering van de beruchte rechercheur J. Tielrooy, een inval in zijn woning waarbij Frits werd gearresteerd. Via het S.D. kantoor aan de Malibaan 37-39 te Utrecht werd hij vervoerd naar de Euterpestraat te Amsterdam. Frits beschikte over een groot aantal namen en adressen en zijn vrienden vroegen zich bezorgd af, gezien de methoden van de Duitsers, of Frits zou kunnen zwijgen. Ondanks mishandelingen en langdurige verhoren zweeg Frits echter. Hij werd van Amsterdam vervoerd naar Vught en vervolgens naar Duitsland. Van 6 september 1944 tot 16 october 1944 verbleef hij in het concentratiekamp Sachsenhausen. Vanuit Sachsenhausen werd hij overgebracht naar concentratiekamp Neuengamme, hoofdkamp. Frits had kampnummer 58828. Hij is op maandag 26 februari 1944 om 6.00 uur te Neuengamme overleden. Van Frits ODINOT is geen aanwijsbare laatste rustplaats bekend. Zijn naam staat bijgeschreven in één van de Gedenkboeken van de Oorlogsgravenstichting. Monument voor Zuilense Gevallenen Foto: Brbbl 7 mei 2008 (commons.wikimedia.org) Het "Monument voor Zuilense Gevallenen" in Utrecht is een bakstenen gedenkmuur met in het midden een zuil. De zuil wordt bekroond door een stalen schaal met een gebeeldhouwde vlam. Voor de muur staan op een halfrond zwart tufstenen plateau twee wit natuurstenen beelden van een mannen- en een vrouwenfiguur in klassieke stijl. In de muur zijn twee schilden van witte natuursteen gemetseld. De gedenkmuur is 16 meter 50 breed. Foto: Brbbl 7 mei 2008 (commons.wikimedia.org) Het monument is opgericht ter nagedachtenis aan zeventien inwoners van de Utrechtse wijk Zuilen die tijdens de bezettingsjaren door oorlogsgeweld zijn omgekomen. De onthulling had plaats in 1949 Oorspronkelijk stond het gedenkteken aan de J.M. de Muinck Keizerlaan, maar bij de aanleg van de nieuwe brug over de Vecht is het verplaatst naar het plantsoen op het Prins Bernhardplein. In 1994 is een gedenksteen voor de omgekomen werk- nemers van Werkspoor aan het monument toegevoegd. De naam van Frits ODINOT staat op het monument. Foto: Brbbl 7 mei 2008 (commons.wikimedia.org) Tegen twee wachtmeesters van de voormalige Staatspolitie in dienst van bijzondere recherche te Utrecht, waaronder J. Tielrooy, is na de oorlog een proces geweest naar aanleiding van het opsporen en arresteren van onderduikers, illegale werkers en Joodse burgers. Trouw, editie Utrecht, maandag 14 mei 1945 De Waarheid, vrijdag 10 februari 1950 De Waarheid, zaterdag 25 februari 1950 Enkele bronnen: "Zuilen eert zijn gevallenen" A.H. Pasman Uitgave: Drukkerij Labor, Zuilen, juni 1948 "Het Grote Gebod", Gedenkboek van het verzet in LO en LKP Uitgeversmaatschappij J.H.Kok, 4e druk, Kampen 1989 hetutrechtsarchief.nl monument.vriendenkringneuengamme.nl oorlogsgravenstichting.nl www.4en5mei.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo feb 26, 2017 6:15 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Dirk Jan DIRKMAAT (25 jaar)Foto: Toevallig gevallen Dirk Jan is geboren op zondag 12 november 1916 te Broek op Langedijk (NH) Zoon van Willem DIRKMAAT en Meinoutje de BOER Schager Courant, dinsdag 5 december 1916 Dirk Jan is het vierde kind uit het gezin met zeven kinderen. Hij is tevens de vierde zoon van in totaal zes zonen en één dochter. Dirk Jan gaat naar de Koninklijke Marine, zijn oudste broer Klaas (1911) achterna. Klaas is sinds juli 1933 marinier. Dirk Jan volgt een opleiding op de zeevaartschool in Amsterdam. Hij haalt twee brevetten, dat voor stoker en dat voor olieman. Na het einde van zijn opleiding gaat hij in juni 1934 als Stoker 2e klasse naar de marine te Den Helder en krijgt hij met het stamboeknummer 11227. Broer Klaas gaat als marinier der 2e klasse op 10 april 1935 naar Nederlands Oost- Indië (NOI) aan boord van de opiumjager Hr.Ms. Arend. Het schip komt daar onder de vlag van de Gouvernements Marine te varen. Heldersche Courant, zaterdag 21 september 1935 Heldersche Courant, zaterdag 5 october 1935 Dirk Jan wordt op 1 oktober 1935 bevordert tot stoker 1e klasse. Hij volgt ook dit keer weer zijn broer Klaas op weg naar NOI. Hij gaat met een groot detachement personeel van de Zeemacht aan boord van het pas gemoderniseerde ms. Sibajak van de Koninklijke Rotterdamse Lloyd vanuit Rotterdam op 27 november 1935 naar Batavia om daar een term van 3 jaar te volbrengen. ms. SibajakFoto: www.ssmaritime.com Op donderdag 26 december 1935, Tweede Kerstdag, komt het ms. Sibajak aan in Tandjoeng Priok, de haven van Batavia. Of broer Klaas bij aankomst op de kade staat om zijn broertje te verwelkomen is niet meer te achterhalen. Broer Klaas wordt per 1 januari 1936 in NOI bevordert tot marinier der 1e klasse. De broers doen dienst op verschillende plaatsingen. Als hun term van 3 jaar voorbij is komen ze, beide aan boord van de kruiser Hr.Ms. Sumatra, terug naar Nederland. Heldersche Courant, zaterdag 2 juli 1938 De Sumatra vertrekt op woensdag 8 juni 1938 uit Tandjoeng Priok en komt op vrijdag 22 juli 1938 aan in Den Helder Hr.Ms. Sumatra tijdens een volle-krachtproef voor Oost-Java kort na de verbouwing van 1935Foto: Hr.Ms. Kruisers Java en Sumatra Na terugkomst in Nederland volgen er diverse plaatsingen voor Dirk Jan, zowel in Den Helder als in Amsterdam. De Sumatra is regelmatig in onderhoud te Den Helder en in Amsterdam. Dirk Jan wordt per 5 mei 1939 weer geplaatst aan boord van de Sumatra. Het schip maakt enige korte reizen. Op 4 juli is het terug in Den Helder. Het geplande onderhoud wordt door het afkondigen van de algemene mobilisatie op 28 augustus 1939 afgebroken. In oktober ligt het schip nog enige dagen in het dok te Amsterdam. Daarna volgen er enige proefvaarten en vervolgens patrouilledienst- en voor de Nederlandse kust ter handhaving van de neutraliteit. 1940Januari, wederom ligt de Sumatra in het dok te Amsterdam. In februari, maart en april naar zee voor handhaving neutraliteit in de Noordzee. Dirk Jan wordt per 1 april 1940 overgebracht van Stoker 1e klasse naar de kwaliteit van Stoker-olieman. Dit geeft betere kansen op een toekomstige bevordering tot korporaal. Vrijdag 10 mei 1940Nederland in oorlog Broer Klaas is als korporaal der mariniers geplaatst in IJmuiden, ter verdediging van de positie IJmuiden in de Vesting Holland. De Sumatra met Dirk Jan aan boord is varende op de Noordzee en komt om 00.30 uur op de rede van Vlissingen. In de ochtend opent zij, samen met de kanonneerboten Hr.Ms. Johan Maurits van Naussau en Hr.Ms. Flores, het vuur op Duitse vliegtuigen, die in de Scheldemonding magnetische mijnen aan het leggen zijn. Zaterdag 11 mei 1940 krijgt de Sumatra opdracht om uit te wijken naar Engeland. Veel bemanningsleden zien de Nederlandse kust voor de laatste keer verdwijnen achter de horizon. De capitulatie van Nederland is een feit. De Koninklijke familie heeft het land verlaten. Het wachtschip te IJmuiden waar broer Klaas op geplaatst is wordt met opzet bij de capitulatie tot zinken gebracht. Klaas met veel van zijn makkers weten nog op tijd per vissersboot naar Engeland uit te wijken. Op 2 juni 1940 vertrekt de Sumatra samen met de Hr.Ms. Jacob van Heemskerck, met daar aan boord broer Klaas, naar Canada met aan boord Prinses Juliana, Beatrix en Irene. Op 11 juni komt de schepen veilig aan in Halifax, de gasten gaan de volgende dag van boord. Beide schepen gaan naar West-Indië en later richting NOI. Voor het vertrek uit Curaçao geeft Dirk Jan zijn spullen van waarde af aan een vertrouwd iemand, dat is een oom van Dirk Jan, Simon Dirkmaat, die op Curaçao hoofd van politie is. Op 8 augustus 1940 gaat het richting Kaapstad. Na een korte dokperiode vertrekt het schip richting Tandjoeng Priok waar het 9 october 1940 aankomt. Op 14 october gaat de Sumatra door naar Soerabaja waar het 16 october aankomt Hr.Ms Sumatra wordt op 31 oktober 1940 buiten dienst gesteld voor een zeer langdurige verbouwing. Het personeelsleden van de Sumatra worden op andere schepen geplaatst om deze op volle oorlogssterkte te kunnen bemannen. Dirk Jan gaat naar de kruiser Hr.Ms. De Ruyter, het vlaggenschip van de Eskadercommandant de schout-bij nacht Karel Doorman. Vanaf de Japanse aanval op Pearl Harbor op 7 december 1941 en de oorlogsverklaring een dag later, is de Nederlandse vloot in hoogste staat van paraatheid. Met de bondgenoten tracht men de Japanse opmars in Zuid Oost Azië tegen te gaan. Dit resulteert uiteindelijk in de slag in de Javazee waarbij vele marinemannen omkomen .... Hr.Ms. De Ruyter met camouflage gefotografeerd op 14 februari 1942 in de Lampoengbaai bij SumatraFoto: Hr.Ms. Kruisers Java en Sumatra Tijdens de slag in de Javazee kreeg het vlaggeschip van de Striking Force, de kruiser Hr.Ms. De Ruyter, op vrijdag 27 februari 1942 op de eerste platvoet vier Japanse voltreffers. De eerste treffer, om 16.31 uur, was een 20 cm granaat. Die kwam bijna loodrecht in de bottelarij binnen en passeerde vervolgens het volksverblijf in de achterkuil, de dieselcentrale, de voorcentrale en de voorpompkamer; het projectiel kwam tot rust in de dubbele bodem waar het onontploft bleef liggen. In de voorcentrale explodeerde bij de passage van de granaat een koolzuurstoffles, waarbij stoker-olieman Hassing dodelijk en een monteur zwaar gewond raakten.
Om 23.40 uur werd de kruiser opnieuw getroffen, nu door een torpedo van de Japanse zware kruiser Haguro. De Ruyter zonk ruim twee uur later.
De ondergang van De Ruyter heeft vermoedelijk 347 opvarenden, onder wie Dirk Jan DIRKMAAT, het leven gekost .....
Zij vonden een zeemansgraf .... Foto = www.happybird.info Lang onzekerheid thuisThuis in Broek op Langedijk arriveren heel lang geen berichten over Dirk Jan. Hoopvol wacht de familie af. Broer Klaas heeft de oorlog overleefd. Zijn schip komt door problemen met het roer, te laat in de Javazee om aan de slag deel te kunnen nemen. Maar van zoon Dirk Jan komt er geen bericht, hij was toch steeds aan boord van de Sumatra? Het schip heeft toch niet mee gevochten ........ Voordat alle gebeurtenissen gereconstrueerd zijn en de familie het tragische bericht ontvangt van het overlijden van Dirk Jan, is het al februari 1946. Het kan niet anders dan dat het bericht van zijn overlijden hard is aangekomen, maar gelukkig vinden zijn ouders steun in een diep geloof. Foto: Toevallig gevallen Het monument 'De Stier" te Noord-ScharwoudeHet oorlogsmonument in Noord-Scharwoude (gemeente Langedijk) is een bronzen sculptuur van een stier, doorboord met drie pijlen. Het beeld is op een voetstuk geplaatst. Het monument bevindt zich op de hoek van de Charlotte van Bourbonstraat/Willem de Zwijgerstraat in Noord-Scharwoude Het oorlogsmonument is opgericht ter nagedachtenis van alle militairen en verzetsstrijders die tijdens de Tweede Wereldoorlog in de strijd tegen de bezetter om het leven zijn gekomen Het monument is onthuld op 23 mei 1957. Later zijn er panelen bijgeplaatst met daarop de namen van gevallenen uit de periode Nederlands Indië 1945-1950 en Korea 1950-1953: Foto's: Casper Meijn, 20 april 2014 (commons.wikimedia.org) Enkele bronnen: "Toevallig gevallen", Langedijker Oorlogsslachtoffers 1940-1953 A. Kaan Uitgave 4 mei comité Langedijk, 2010 "Hr.Ms. Kruisers Java en Sumatra" J. Anten Uitgave Asia Maior, Zierikzee, 2001 "Hr.Ms. Kruiser De Ruyter 1933-1942" H.J. Legemaate e.a. Uitgave Asia Maior, Zierikzee, 1999 "Gedenkrol van de Koninklijke Marine 1939-1962" en het niet gepubliceerde "Supplement" op de Gedenkrol" H.J. Floor †, Weesp, 2004. oorlogsgravenstichting.nl www.4en5mei.nl www.genealogieonline.nl www.lifestorynet.com www.regionaalarchiefalkmaar.nl www.stamboom.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
di feb 28, 2017 12:00 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Johannes VLUG (27 jaar) ===== Geen foto beschikbaar ===== Geboren maandag 17 september 1917 te Sloten (NH) Zoon van J. VLUG en M.L. HEEMSKERK Haarlems Dagblad, donderdag 20 september 1917 Het gezin Vlug gaat in 1921 voor lagere tijd naar Nederlands Indië. Johannes volgt daar de 5 jarige H.B.S. te Soerabaja op Java. Behaalt zijn vliegbrevet als sergeant bij de Militaire Luchtvaart van het KNIL Na de capitulatie van Nederlands Indië geëvacueerd naar Australië bij de aldaar opgerichte Royal Netherlands Military Flying School voor de voorgezette vlieg- opleiding. Deze school wordt op 18 april 1942 overgebracht naar Jackson, Mississippi in Amerika. Na de opleiding in Amerika gaan vertrekken er 19 MLD-jachtvliegers en 28 KNIL- jachtvliegers naar Engeland. De overtocht van Amerika naar Engeland verliep niet naar wens. Uit veiligheidsoverwegingen wordt de groep vliegers in twee delen gesplitst. 20 vliegers vertrokken in januari 1943 onder leiding van de MLD officier- vlieger der 1e klasse E. Bakker. Zij werden verdeeld over verschillende schepen, die in konvooi zouden varen. Het konvooi, bestaande uit 60 schepen, vertrok in januari 1943 uit de haven van Boston, Massachusetts. Tijden de overtocht werden 10 schepen door vijandelijke schepen tot zinken gebracht, maar gelukkig kwamen de 20 vliegers behouden in Engeland aan Twee maanden later vertrok de tweede groep, maar deze was minder fortuinlijk. Ook zij maakten de oversteek naar Engeland per konvooi. Een aantal schepen werd getorpedeerd en op één schip bevonden zich de sergeanten vlieger ML-KNIL F. Wilkens en P.F. van Vlaanderen. Het schip werd op 15 maart 1943 tot zinken gebracht, zij kwamen hierbij om het leven. In Engeland aangekomen heeft de MLD niet direct werk voor Johannes, hij wordt uitgeleend aan de RAF. Johannes VLUG - Reserve 1e luitenant-vlieger/waarnemer ML-KNIL. Legernr. 166117. Gedetacheerd bij de Marine Luchtvaartdienst (MLD) - Officier-vlieger der 2e klasse KMR TV Vanuit de MLD uitgeleend aan de RAF. - Flying Officer – Pilot. Service No. 145141 Na wat aanvullende opleidingen wordt Johannes op 22 juni 1944 geplaatst bij het 322 (Dutch) Squadron. 322 Squadron is uitgerust met Spitfires en wordt met vele andere ingezet om de niet aflatende stroom Duitse V-1's, afgevuurd vanuit Frankrijk, te onderscheppen en te vernietigen. Ook Johannes neemt hier aan deel en weet in de periode 12 juli 1944 t/m 19 juli 1944 4 ½ V-1 op zijn naam te schrijven. Op 9 augustus 1944 is de taak van 322 Squadron. in de z.g.n. Anti-Diver operaties ten einde. Het squadron wordt verplaatst om uitgerust te worden met een ander type Spitfire en krijg een andere taak. Vrijwel dagelijks worden de toestellen van het squadron ingezet boven het continent. RAF 322 (Dutch) Squadron in BIGGIN HILL (december 1944)(v.l.n.r.) Bovenste rij: F/Sgt Bakker, F/Sgt Dijkman, F/Sgt Harms, F/O van Eijk †, F/Sgt van Valkenburg, F/Sgt Janssen, F/Sgt de Vries. Middelste rij: F/Sgt Bary, F/O Homburg †, F/Sgt van Roosendaal, F/O Krediet, F/O Groeneveld, F/O Koes †, F/O Ditmarsch †, F/O Cramerus, F/O de la Bretoniere, F/O Speetjens, F/O Maclaine Pont, F/O Vlug †, F/Sgt Cramm †, F/Lt van Daalen Wetters. Onderste rij: F/Lt Arts, F/Lt Meyers, G/C Maxwell (Station Cdt), S/L O’Neill (Cdt), F/Lt Arkel, F/Lt Muller, F/Lt Dekker. † Gesneuveld of verongelukt tijdens de oorlogOp 3 januari 1945 maakt 322 Squadron de oversteek naar het continent en wordt geplaatst op het vliegveld B.79 Woensdrecht, en ingedeeld bij de 132 (Norwegian) Wing. Op Woensdrecht blijft het squadron tot 21 februari 1945. Woensdrecht komt door de opmars te ver van het front te liggen. Op 21 februari wordt er verplaatst naar het provisorische vliegveld B.85 Schijndel. Ook gaan van dit veld de aanvallen op spoorweg- stations, opslagplaatsen, fabrieken etc. dagelijks door. Verder verleent het squadron luchtsteun bij acties in Nederland en Duitsland. Op 4 maart 1945 ontving het squadron de Engelse Koninklijke goedkeuring van het squadronembleem, waarin de afgebeelde mascotte van het squadron - de papegaai Polly - met als motto: "Niet praten maar doen". Spitfires Mk XVI, van 322 (Dutch) Squadron Foto: www.historyofwar.org (by J. Rickard, 7 January 2016) Foto: www.strijdbewijs.nl Intussen worden dagelijks de gewapende verkenningen in het gevechtsgebied en de bewaking van de daarheen voerende spoorlijnen voortgezet. Het squadron geeft ook ondersteuning tijdens "Operatie Blockbuster", deze operatie is de afronding van "Operatie Veritable" de opmars via het Reichswald naar de RIJN en verovering van Xanten. Op maandag 5 maart 1945 neemt het squadron voor het laatst deel aan deze operatie door uitvoering van gewapende verkenningen in dit gevechtsgebied. In een patrouille onder de Reserve kapitein vlieger W. de Wolf, commandat A vlucht, vliegt ook Johannes VLUG mee in zijn Spitfire RR240 "3W-N". Zijn toestel wordt door FLAK geraakt. Johannes maakt melding dat hij terug naar huis wilde. Korte tijd later volgt zijn laatste bericht: "I am North of Wesel and I am afraid I cannot make base".Johannes maakt een crash landing. Hierbij sneuvelt hij. Reserve 1e Luitenant vlieger A.A. Homburg heeft nog getracht hem te lokaliseren, zonder succes. Op donderdag 7 maart wordt het toestel, waarin het stoffelijk verschot van VLUG, gevonden west van Xanten, juist in de aanvals-as van de "Operatie Blockbuster, de spoorlijn Udem-Xanten. Johannes VLUG is uiteindelijk herbegraven op het Reichswald Forest War Cemetery te Kleef, Duitsland in Vak 31, Rij G, Graf 17 Foto: Oorlogsgravenstichting Reichswald Forest War Cemetery, Kleef, Duitsland Foto: Commonwealth War Graves Commission Het Reichswald Forest War Cemetery is een militaire begraafplaats in Kleef, Duitsland. De begraafplaats is gelegen circa 25 km. vanaf de grens bij Nijmegen en ligt in het Reichswald. De begraafplaats is met ruim 7650 graven de grootste begraafplaats van het Gemenebest in Duitsland. Van deze ruim 7650 graven zijn er 176 ongeïdentificeerd. Er rusten hier voornamelijk militairen met een Commonwealth nationaliteit. Echter zijn er ook graven van militairen met een andere nationaliteit voornamelijk uit Polen, Noorwegen, Amerika, België en 2 graven van Nederlanders. Enkele bronnen: "Vliegvelden in Oorlogstijd", Nederlandse vliegvelden tijdens bezetting en bevrijding 1940-1945 P. Grimm - e.a.- Uitgeverij Boom, Amsterdam 2009 "Gedenkrol van de Koninklijke Marine 1939-1962" en het niet gepubliceerde "Supplement" op de Gedenkrol" H.J. Floor †, Weesp, 2004. "RAF Fighter Command Losses" of the Second World War Volume 3 Norman L.R. Franks Midland Publishing, 2000 "De Militaire Luchtvaart van het KNIL in de jaren 1942-1945" O.G. Ward Unieboek, Weesp 1985 "Het Wapen der Militaire Luchtvaart in de Engelse periode 1940-1945 J. Tammes Staatdrukkerij- en Uitgeverijbedrijf, ’s-Gravenhage 1961 kw.jonkerweb.net nl.wikipedia.org oorlogsgravenstichting.nl www.cwgc.org www.europeanaf.org www.strijdbewijs.nl www.online-begraafplaatsen.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo maart 05, 2017 11:45 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Sijtske BEUKENKAMP (33 jaar)===== Geen foto beschikbaar ===== Geboren zondag 2 juli 1911 te Marrum (FR) Dochter van Pieter Cornelis Beukenkamp en Jantje FEITSMA Nieuwsblad van Friesland, woensdag 12 juli 1911 Woonplaats Bergum (FR) Ongehuwd Tijdens de April-Meistaking 1943 losten inzittenden van twee Duitse auto's, leden van het 3e bataljon van het 28ste politieregiment Todt van de Grüne Polizei, op de middag van 3 mei op een kruispunt in het centrum van Bergum schoten op de straatstenen. Het bataljon, dat bestond uit Volksduitse Oekraïners en nogal wat Kroaten, was belast geweest met het bewaken van de orde in en rond de plaats Poltava in de Oekraïne De Grünen waren kort daarvoor overgeplaatst naar Assen om wat bij te komen van hun oorlogsinspanningen. De afgeschoten kogels waren alle kanten geketst. Een ervan raakte Sijtske die ramen aan het schoonmaken was. Ruim 22 maanden later, op maandag 12 maart 1945, bezweek Sijtske aan haar verwondingen. Sijtske Beukenkamp is begraven op de Hervormde begraafplaats te Burgum, regel 78, nr. 14. Foto: www.graftombe.nl (1 januari 2004) Op de Hervormde begraafplaats te Bergum hebben naast zeven Nederlandse oorlogsslachtoffers ook vijf bemanningsleden van een Whitley bommenwerper van 78 Squadron van de Royal Air Force hun laatste rustplaats gevonden. Hun toestel werd in de nacht van 6 op 7 september 1941 neergeschoten door de Oberleutnant Helmut Lent, van 4/NJG 1, afkomstig van Leeuwarden. Foto: Oorlogsgravenstichting (4 oktober 2008) Enkele bronnen: oorlogsgravenstichting.nl www.4en5mei.nl www.cwgc.org www.marrumonline.nl www.wo2slachtoffers.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo maart 12, 2017 10:45 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Arend Nicolaas (Nico) SCHRIJER (23 jaar)===== Geen foto beschikbaar ===== Geboren woensdag 8 maart 1922 te Bergen (NH) Zoon van Franciscus Wilhelmus SCHRIJER en Wilhelmina Maria MAAS Noord-Hollandsch Dagblad, Ons Blad, woensdag 6 april 1922 Woonplaats Bergen, Karel de Grootelaan 18 Ongehuwd Nico doet aan de avondschool voor lager nijverheidsonderwijs de opleiding voor motor- en rijwielhersteller van april 1935 tot het behalen van zijn eind- diploma in 1939. Zijn oudere broer Pieter Thomas (Piet) wordt in september 1936 aangenomen als lichtmatroos bij de Koninklijke Marine. Pieter vertrekt in november 1938 met het ms. St. Aldegonde naar Oost Indië voor een term van 3 jaar. Zo’n baan bij de marine ziet Nico ook wel zitten. Een opleiding volgen en daar- na ook nog wat van de wereld gaan zien. Met zijn diploma motor- en rijwielhersteller kan hij bij de marine worden aan- genomen als leerling torpedomaker. Met ingang van 1 mei 1939 gaat Nico in dienst bij de marine en wordt geplaatst bij de Marine Kazerne te Den Helder. Heldersche Courant, vrijdag 2 juni 1939 Heldersche Courant, woensdag 19 juli 1939 Nico krijgt als stamboeknummer 16551. Hij volgt opleidingen in Den Helder. De afkondiging van de algemene mobilisatie in 1939 en de Duitse inval op 10 mei 1940 gooit alle toekomstige vooruitzichten in het duigen. Nico komt na de demobilisatie van de Nederlandse Strijdkrachten, zonder beroep vanuit Den Helder terug maar Bergen. Alkmaarsche Courant, zaterdag 11 november 1941 Nico gaat als inwonend ziekenfondsbode in dienst van de plaatselijke arts H.W.J.M. Poot aan de Dorpsstraat 34 te Bergen. Hij doet belangrijk illegaal werk, o.a. het helpen van Joodse mensen aan onderduikadressen. Bij een politie-inval op een onderduikadres slaat een van de, door hem ondergebrachte, onderduikers door. Zo komt uiteindelijk de Feldgendarmerie Nico Schrijer op het spoor. Op 5 januari 1944 wordt Nico in Amsterdam gearresteerd en na verhoor overgebracht naar Kamp Amersfoort. Pogingen van dokter Poot om Nico vrij te kopen mislukken. Nico gaat op transport naar concentratiekamp Neuengamme waar hij op zondag 10 september 1944 aankomt. Vanuit Neuengamme gaat hij op donderdag 15 maart 1945 naar een van de buitenkampen van Neuengamme, de scheepswerf Finkenwerder bij Hamburg. Hier bouwt men niet alleen schepen, men is daar ook druk bezig met de bouw van een U-Boot bunker de "Fink 2". Door de vele geallieerden luchtaanvallen op de werf en de bouwplaats van de bunker vallen er veel slachtoffers onder de dwangarbeiders. Regelmatig worden, ter vervanging van deze slachtoffers, nieuwe werkkrachten aange- voerd vanuit het hoofdkamp. Nico is maar kort op de Finkenwerder scheepswerf Hij komt op maandag 19 maart 1945 te overlijden op de werf of de bouwplaats. Of zijn dood veroorzaakt is door een geallieerd bombardement is niet te achterhalen. Nico is na de oorlog herbegraven op het Nationaal Ereveld te Loenen (GL) in Vak C, Graf nr. 224 Foto: André Reijniers (10 april 2011) Enkele bronnen: "Gedenkrol van de Koninklijke Marine 1939-1962" en het niet gepubliceerde "Supplement" op de Gedenkrol" H.J. Floor †, Weesp, 2004. "Bergense kroniek", 1 mei 2000 monument.vriendenkringneuengamme.nl oorlogsgravenstichting.nl www.regionaalarchiefalkmaar.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo maart 19, 2017 8:00 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Walter James Eric CUMBERLAND (19 jaar)===== Geen foto beschikbaar ===== Zoon van Walter Thomas en Alice Beatrice May CUMBERLAND Woonplaats Romford, Essex, UK Sergeant Air Gunner Service No. 1867838 Royal Air Force Volunteer Reserve 192 Squadron RAF Bemanningslid van de Handley Page Halifax III LW626 "DT-V" Het toestel, met acht bemanningsleden, vertrok op zondag 26 maart 1944 van de RAF station Foulsham in Norfolk om 20:43 uur LT om support te geven aan een formatie bommenwerpers tijdens een operatie boven Essen, Duitsland. Het toestel was uitgerust om elektronische tegenmaatregelen uit te voeren bij vijandelijk radar onderscheppingen. Hier toe was de standaard bemanning van zeven personen uitgebreid met een achtste, de operator speciale apparatuur. Na vertrek, boven de Noordzee, circa 100 km uit de Engelse oost kust van Cromer in Norfolk, werd om circa 21;27 uur LT voor het laatst een zwak SOS radiosignaal opgevangen. Men vermoedde dat de Halifax op zee een geforceerde landing had gemaakt. De volgende ochtend bij daglicht werd een zoekoperatie gestart. Nabij de opgegeven positie werd het wrak gevonden en voer men uit met een RAF HSL (High Speed Launch) om eventuele overlevenden op te pikken. Deze werden helaas niet gevonden. Men kon vijf stoffelijke overschotten bergen. Pilot Officer P.G. MELVILLE (RAAF), Sergeant A. J. ROGERS (RAF), Sergeant B. F. WELCH (RAF) en Flying Officer H. G. GRAY (RNZAF) Hebben hun laatste rustplaats gevonden op het Cambridge City Cemetery. Sergeant G. WILSON (RAF) heeft zijn laatste rustplaats gevonden op het New Hall Lane Cemetery te Preston in Lancashire Van de overige drie bemanningsleden heeft Sergeant T.H.COX (RAF) een zeemans- graf gevonden. Zijn naam staat vernoemd op de Runnymede Memorial, Paneel 227. Pilot Officer R.W. KENNEDY (RAF) de specialistisch operator van de apparatuur spoelde aan in mei 1944 bij de zeedijk, noord van Wierhuizen. Hij heeft zijn laatste rustplaats gevonden op het Protestantse kerkhof aan de Wierhuisterweg (Gemeente De Marne, GR). Het stoffelijk overschot van Walter CUMBERLAND spoelde aan op woensdag 10 mei 1944 op het strand te Schiermonnikoog (FR). Hij heeft zijn laatste rustplaats gevonden op Vredenhof in graf 106 Foto: www.graftombe.nl (9 september 2006) De naam van Walter CUMBERLAND staat op het lokale War Memorial, in Coronation Garden in Romford, op de lijst met namen uit 1939-1945. Foto: static.panoramio.com Enkele bronnen: en.wikipedia.org www.626-squadron.co.uk www.aircrewremembered.com www.cwgc.org www.findagrave.com www.romfordwarmemorial.org
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo maart 26, 2017 8:15 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
Abraham Rutger RUTGERS (58 jaar). Foto: Het Verzet der Hervormde Kerk Geboren donderdag 6 september 1883 te 's-Gravenhage (ZH) Zoon van Abraham Rutger RUTGERS en Trijntje van der VLUGT Haagsche Courant, maandag 10 september 1883 Op maandag 14 februari 1910 treedt Abraham te Leiden (ZH) in het huwelijk met Josephina Louise VEENHUIJZEN Leidsch Dagblad, maandag 24 januari 1910 Uit dit huwelijk worden drie kinderen geboren: Ingeborg Maria Anna, dochter, geboren te Tubbergen (OV) op zondag 7 januari 1912; Abraham Rutger jr., zoon, geboren te Lochem (GL) op vrijdag 5 mei 1916; Ellen Margaretha Emerentia, dochter, geboren te 's-Gravenhage (ZH) op donderdag 16 december 1920. Abraham is Hervormd predikant Hij heeft zijn studie theologie gedaan in Leiden 1903 en Groningen 1906. In 1907 benoemd tot candidaat voor den Heiligen Dienst. Abraham werkt achtereenvolgens als hulppredikant te Düsseldorf in de periode 1908-1909. Werkt als predikant te Tubbergen vanaf 1910, te Lochem 1914-1919 gevolgd door een eervol emiritaat van twee jaar. Later werkt hij als predikant te Usselo (OV) 1921 en te Rotterdam in de periode 1932-1942. De kerkelijk hoogleraar A.J.Th. Jonker (1851-1928) heeft met zijn persoon en zijn colleges praktische theologie in Groningen, op Abraham veel invloed uitgeoefend. Later werd de Haagse predikant J.H. Gerretsen (1867-1923) zijn geestelijke vader. Er was overeenkomst in denkwijze en levensloop tussen hen. Abraham werd gebiologeerd door het lijden. In de mystieke eenheid met de grote Lijder Jezus Christus lag voor Abraham zaligheid verborgen. Al tijdens zijn werk als Hervormd hulppredikant te Düsseldorf (1908-1909) bleek Abraham een strijdbaar karakter te hebben. Zijn optreden tegen het onrecht dat sommige Nederlandse arbeiders daar trof, had tot gevolg, dat hij Duitsland werd uitgezet. Het was zijn leermeester Gerretsen, die hem als Hervormd predikant te Tubbergen op 27 februari 1910 bevestigde met een prediking over een typerende intree-tekst Col. 1 : 24. Dit woord, dat de sleutel was voor Gerretsens theologie en levensloop, zou het ook voor Abraham worden. Tubantia, dinsdag 1 maart 1910 Reeds in zijn eerste gemeente, Tubbergen (1910-1914), ging Abraham na enige tijd gebukt onder de last van zijn ambt. Hij schreef er over karakter en bezwaren van het predikantschap. Uitgaande van het algemeen priesterschap der gelovigen achtte hij het ambt van predikant tweeslachtig en overbodig. Tubantia, woensdag 20 mei 1914 Na vier jaar trok hij naar Lochem (1914-1919) maar zijn radicale opvattingen van het ambt maakt de spanning te zwaar en radicaal legt hij zijn ambt als Hervormd predikant neer. Daarna was hij een tijdlang in de handel werkzaam. Twentsch Dagblad Tubantia, zaterdag 28 october 1916 Na twee jaar voelde hij zich echter opnieuw geroepen tot het ambt. In 1921 neemt hij zijn ambtswerk weer op in de uitgestrekte gemeente Usselo waar hij ruim 10 jaar werkt. Twentsch Dagblad Tubantia en Enschedesche Courant, maandag 23 mei 1921 Velen werden in Usselo door zijn prediking gegrepen. Zelf getuigde hij, dat hij in die gemeente geestelijk hoe langer hoe meer bekrachtigd werd Het werd zijn langste verblijf in Twente. Tot 1932 werkte hij er met passie en op een zeer persoonlijke manier, twaalf jaren die de oudste bewoners van het dorp die hem als dominee hebben meegemaakt nog helder voor de geest staan. Zo ging hij een avond lang met een glas ranja in het plaatselijke café zitten toen hij vernomen had dat twee rivaliserende groepen jongeren met elkaar op de vuist wilden. Er gebeurde niets. Ook klom hij tot in de top van een bouwsteiger om even gezellig met de bouwvakkers koffie te drinken nadat één van hen, toen hij voorbij fietste, had geroepen: 'Daar gaat Jezus'.Twentsch Dagblad Tubantia en Enschedesche Courant, donderdag 11 februari 1932 Als hij 48 jaar is, komt hij eindelijk in 1932 naar Rotterdam. Tijdens de intrededienst te Rotterdam droeg hij de toga van zijn geestelijk vader J.H. Gerretsen († 17-11-1923) die hij op diens lange lijdensweg trouw had bezocht. Rotterdam, het zijn de jaren van economische crisis en massale werkloosheid. Abraham stort zich midden in de evangelisatiearbeid onder de werklozen. In de vroege morgen is hij te vinden bij de stempellokalen om lectuur te verspreiden en persoonlijke gesprekken te voeren. Hij deelt in hun ellende. In de evangelisatie van “Het Vischnet” werkt hij als een evangelist, een zielszorger, een herder. Rotterdamsch Nieuwsblad, zaterdag 8 mei 1937 Zijn werk als leider van “Het Vischnet" deed hij anders dan zijn voorganger Scholten hij evangeliseerde niet massaal, maar individueel, vooral onder armen en werklozen. Kort was hij lid van de Bond van christensocialisten; de weg tot sociale gerechtigheid door revolutie of geweld wees hij af. Abraham was sinds jong al vele jaren lang een overtuigd christenantimilitarist maar kwam na een bezoek aan republikeins Spanje, in 1938, van zijn antimilitaristische overtuiging terug. Weerloosheid tegenover demonische wereldmachten achtte hij een onverantwoord vooruitgrijpen op de in het Koninkrijk Gods gestelde eisen. Het kruis was voor hem voortaan slechts de openbaring van Gods verzoenende liefde in Christus. Reeds in 1933 protesteerde hij - met andere theologen - tegen de jodenvervolgingen in Duitsland. Na de inval van de Duitsers in mei 1940 hekelde hij vanaf de kansel fel en onbevreesd alle onrecht van de bezetters. Hij achtte zich geroepen, daar en in zijn catechisatie om zonder enige restrictie te spreken en deed dat ook. Duitsland noemde hij een zuiver imperialistische mogendheid, Seyss-Inquart een landverrader. Op zondag 1 september 1940, de dag na Koninginnedag, houdt hij een formele Oranjedienst, waarbij de gehele gemeente uit volle borst het Wilhelmus zingt met open deuren .... Maar wonder boven wonder loopt het goed af. Na zesmaal door de Sicherheids Dienst ter verantwoording te zijn geroepen, werd hij na, zijn preek van zondag 1 juni 1941 (1e Pinksterdag), op woensdag 11 juni 1941 gearresteerd en na verhoor te Scheveningen gevangen gezet. Abraham heeft het heel moeilijk. De eenzaamheid, de onzekerheid, de eentonigheid, de machteloosheid dreigen zijn melancholische aanleg tot vertwijfeling te brengen. Uit de gevangenis schreef hij nog een brief naar deBefehlshaber. Het gevolg was dat hij helemaal geen bezoek meer mocht hebben. Eerst na bijna drie maanden mocht zijn vrouw Josephine hem voor het eerst opzoeken. Hij stond achter traliewerk, als een roofdier in zijn kooi en barstte in tranen uit, toen hij Josephine zag. Intussen berichtten zijn medegevangenen, dat hij hen tot grote steun was., Na vier maanden eenzame opsluiting volgt zijn overbrenging naar Amersfoort op dinsdag 28 october 1941. In Amersfoort preekt hij nog, clandestien, twee zondagen. Na 14 dagen word Abraham doorgezonden naar het concentratiekamp Dachau, waar hij op vrijdag 28 november 1941 aankomt. In de toon van zijn brieven komt dieper overgave en rust. Hij heeft bloedvergiftiging in zijn arm en moet daarom te bed liggen. Maar de arm geneest. Hij heeft nog steeds goede hoop op terugkeer … “Tot hiertoe ben ik door Gods genade en hoede doorheen gekomen en ik hoop jullie nog terug te zien en bid vurig dat God mij nog weer naar huis en arbeid terug zal voeren” In zijn laatste brief van zondag 22 februari 1942 schrijft hij: “Ik weet nu weer te leven onder Gods genade en bescherming …” Volgens berichten is hij na zijn laatste brief zwaar mishandeld nadat hij in goed vertrouwen aan een andere gevangene het een en ander verteld had over zijn ervaringen van corruptie door drie medegevangenen. Deze hebben hem hierop zo mishandeld dat hij met een bebloed gelaat weer moest worden opgenomen in het ziekenverblijf waar hij na enkele dagen is overleden. Op donderdag 2 april 1942 is Abraham Rutger RUTGERS te Dachau overleden. Abraham ... …… Een strijder, die tot geen enkel compromis bereid was. Een getuige, die niet voorzichtig kon zijn. Een oprechte, die geen tactiek wilde toepassen. Een getuige, voorbestemd een martelaar te worden. Wiens dood heeft bezegeld, waarvan zijn leven en prediking heeft getuigd; “Gij dan, lijd verdrukkingen als een goed krijgsknecht van Jezus Christus” …… Abraham heeft uiteindelijk zijn laatste rustplaats gevonden op het Nederlands ereveld te Frankfurt am Main, Frankfurt-Oberrad te Duitsland, in Vak H, Rij 1, Graf 4Vrij Nederland, woensdag 15 april 1942 Algemeen Handelsblad, donderdag 16 april 1942 (AB) . Haagsche Courant, donderdag 16 april 1942 --- Rotterdamsch Nieuwsblad, vrijdag 17 april 1942 . Dagblad van het Oosten voor Overrijssel en Drente, zaterdag 18 april 1942 -en- Twentsch Dagblad Tubantia en Enschedesche Courant, zaterdag 18 april 1942 Nederlands ereveld te Frankfurt am Main, Frankfurt-OberradFoto: oorlogsgravenstichting Het Nederlands ereveld is te vinden op het Waldfriedhof, Burgenlandweg, Frankfurt - Oberrad (ten zuiden van de Main). De inwijding vond plaats op 10 juli 1956. Het is de centrale begraaf- en gedenkplaats voor landgenoten die omkwamen in Zuid-Duitsland. Het ereveld telt 756 graven. Op het ereveld in Frankfurt am Main staat een stenen drieluik met de namen van nog eens 242 slachtoffers, die niet op dit ereveld konden worden begraven. Tevens bevind zich hier het monument "De vallende man". In de sokkel staat gegraveerd: "Ter nagedachtenis aan de Nederlandse oorlogsslachtoffers van de concentratiekampen en hun commando's Dachau, Flossenburg, Natzweiler". Gedenkplaat in de Laurenskerk te RotterdamFoto: www.nieuws.top010.nl De Grote of Sint-Laurenskerk, vaak kortweg Laurenskerk genoemd, is een gotische kerk aan het Grotekerkplein 27 te Rotterdam In de kapel van Leven en Dood hangt een bronzen gedenkplaat voor ds. Abraham Rutger Rutgers (1883-1942), overleden in concentratiekamp Dachau, waar hij was opgesloten vanwege zijn stellingname tegen de Duitse bezetting. Het geld voor deze gedenkplaat werd bijeengebracht door zijn gemeenteleden. Enkele bronnen: “Het Verzet der Hervormde Kerken” Deel 1, H.C. Touw Uitgave: Boekencentrum N.V., ’s-Gravenhage 1946 “Biografisch lexicon voor de geschiedenis van het Nederlands protestantisme”, Deel 3, Onder redactie van Prof. dr. D. Nauta Uitgeversmaatschappij J.H. Kok, Kampen 1988 nl.wikipedia.org oorlogsgravenstichting.nl www.biografischportaal.nl www.genealogieonline.nl www.laurenskerkrotterdam.nl www.meertens.knaw.nl www.tracesofwar.nl www.wieiswieinoverijssel.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo apr 02, 2017 8:00 pm |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Wiebrandus (Wybrand) NOTA (22 jaar). Foto: Bolsward in Oorlogstijd Geboren op woensdag 25 januari 1922 te Bolsward (FR) Overleden zondag 9 april 1944 ten 10.45 uur te Bolsward Zoon van Taco Sjoerds NOTA en Stientje NEGERMAN Religie: Rooms-Katholiek. Woonplaats: Bolsward, Scheltestraat 19. Ongehuwd. Fabrieksarbeider. Wybrand Nota, is het dertiende kind stammend uit een gezin van zeventien kinderen. Hij is een bekende kaatser en wint menige prijs. Ook voetbalt hij bij CAB (Combinatie Achilles Bolsward) meest in het tweede elftal als links- buiten. Wybrand wandelde op paaszondag 9 april 1944 met vijf stadgenoten, onder wie zijn broer Theo, door het Stadspark (voorheen Julianapark genaamd) aan de Sneekerstraat. Bij het verlaten van het park naderde een motor met zijspan met twee Duitse militairen uit de richting van de stad. De Duitse militairen hebben die zondag- ochtend, zoals zo vaak een bezoek gebracht aan twee meisjes die aan het eind van de Paterbrugmanstraat wonen. De Duitsers hebben als standplaats Harlingen en tot taak onderduikers op te sporen. Die ochtend om 09.00 uur zijn zij al in Bolsward en tegen 11.00 uur vertrekken zij weer uit het huis aan de Pater Brugmanstraat. Ze rijden zoals gewoonlijk, de stad nog een keer door om zo mogelijk onderduikers te traceren. Toen de zes jonge Bolswarders de Duitsers opmerkten, gingen ze er vandoor en liepen ze het Station's koffiehuis Het Park binnen om te wachten tot de kust weer veilig is. Er staat een biljart in de zaal, waarop ze gaan spelen. Station's koffiehuis van Oosterbaan aan de Snekerstraat Foto: collections.tresoar.nl De soldaten hadden de jongemannen echter getraceerd. Op het moment dat de militairen het horecabedrijf ook binnenstapten, vluchtten vijf man via de achter- deur van de zaak weg de tuin in. De zesde bleef zitten en deed zich voor als NSB'er. Het jonge vluchters probeer- de over het hek van de tuinafscheiding te klimmen, hetgeen drie van hen lukte. Wybrand kwam als laatste bij het hek, waar zijn broer al zat. Hoewel een van de Duitsers riep om niet te schieten, vuurde zijn metgezel enkele schoten op beide broers af. Theo kreeg een kogel in de buikstreek. Hij overleefde, maar bleef ten gevolge van het opgelopen letsel blijvend invalide. Wybrand NOTA werd dodelijk geraakt. Hij stierf in de armen van een inmiddels gealarmeerde politieman. Op de R.K. Begraafplaats aan de Samuel van Haringhouckstraat te Bolsward heeft Wybrand zijn laatste rustplaats gevonden in Vak A3, rij 6, nr. 35. Foto: Oorlogsgravenstichting Enkele bronnen: "Represailles in Friesland" J.Kooistra - e.a. – Uitgeverij Louise te Grou, i.s.m. Uitgeverij PENN.nl te Leeuwarden, 2013 "Bolsward in Oorlogstijd" W.Haanstra Uitgave; Banga Books Production, Groningen 2007 collections.tresoar.nl oorlogsgravenstichting.nl www.allefriezen.nl www.wo2slachtoffers.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo apr 09, 2017 5:30 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Willem Mijndert KRAMER (39 jaar). ===== Geen foto beschikbaar ===== Geboren op donderdag 17 april 1902 te Rotterdam (ZH) Zoon van Johannes Godefridus KRAMER en Bartje REEDIJK Rotterdamsch Nieuwsblad, zaterdag 19 april 1902 Willem is Olieman/Brandweerman der Koopvaardij aan boord van de tanker ss. Amsterdam (1922). De tanker Amsterdam De tanker "Amsterdam", van de N.V. Amerikaanse Petroleum Maatschappij te ’s-Gravenhage verliet op zondag 5 april 1942 Smith's Bluff in Beaumont, Texas, USA om via de Golf van Mexico en de Caraïbische Zee naar Freetown in Sierra Leone te varen met 9.500 ton schone olieproducten. Het schip stond onder bevel van kapitein Hendrik SCHOL en had in totaal 42 bemanningsleden aan boord. Het schip voer zonder bescherming toen het op donderdag 16 april 1942 op zo’n 60 mijl west van Grenada door de Duitse onderzeeboot "U 66", onder Korvetten- kapitän Richard ZAPP, met twee torpedo’s tot zinken werd gebracht in de positie 12.00° N / 62.45° W. De eerste torpedo trof het schip midscheeps aan BB zijde om 11.45 uur. De tweede torpedo trof het schip een minuut later ook weer aan BB zijde precies in het ketelruim. Het schip zonk zo snel dat om 11.48 uur alleen nog de voorpiek boven water was. De bemanning had nog kans gezien de beide SB reddingboten te vieren. Onmiddellijk werd appel gehouden, waarbij bleek dat vier leden van de bemanning vermist werden. Naast Willem KRAMER waren dit: Willen NOORDUIJN (29 jaar) (NL), 3e machinist; MARSHALL (UK), Galley Boy; Jacob ROSENKRANZ (19 jaar) (PL), Able Seaman. Zij vonden een zeemansgraf .... De overige bemanningsleden zetten met hun reddingboten koers richting de kust van Venezuela, door voor dat deze bereikt was werden de overlevenden opgepikt door het ss. "Ivan" een Joegoslavisch schip onder bevel van kapitein Franc ILLIC. Zij werden in minder dan 24 uur aan land gebracht in het circa 100 mijl zuidoost gelegen Port of Spain te Trinidad. Hanno FAIL (42 jaar) (NL) een van de overlevende die zwaar gewond aan wal werd gebracht is tijdens zijn transport naar Amerika aan boord van het passagiersschip de ss. George Washington op woensdag 20 mei 1942 aan zijn verwondingen overleden. Hij heeft zijn laatste rustplaats gevonden op het Cypress Hills Cemetery te Brooklyn, New York, USA. Enkele bronnen: "Scheepsrampen in oorlogstijd" Het Nationaal Zeemansfonds Uitgave: J.F. Duwaer & Zonen, Amsterdam 1947 oorlogsgravenstichting.nl uboat.net www.aukevisser.nl www.rijerkerk.net
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo apr 16, 2017 6:31 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Cornelis (Kees) COMMANDEUR (58 jaar). Foto: Oorlogsgravenstichting Kees is geboren op dinsdag 16 november 1886 te Wognum (NH) Zoon van Pieter COMMANDEUR en Marijtje KARSTEN Kees wilde bakker worden en leerde het vak bij een bakker in Blokker. Na een periode als bakker gewerkt te hebben op Texel ontmoette hij in Burgerbrug, Gemeente Zijpe (NH), Afra Johanna (Afie) SCHILDER. Zij trouwden op dinsdag 26 mei 1914 op het Gemeente huis van Zijpe, te Schagerbrug. Schager Courant, dinsdag 12 mei 1914 Kees en Afie namen in Burgervlotbrug een bakkerij over. Ons Blad, donderdag 30 maart 1916 Uit hun huwelijk werden vijf kinderen geboren in Burgerbrug; Piet (Petrus Jacobus Antonius) op 23 januari 1916, Alie (Alida Maria) op 16 juli 1917, Marie (Maria Johanna) op 7 januari 1919, Jaap (Jacobus Johannes) op 2 october 1920, Jans (Johanna Christina) op 26 februari 1922. Ons Blad, dinsdag 25 februari 1919 In Burgervlotbrug ging het zakelijk gezien niet erg voor de wind en daardoor werd er besloten op 23 maart 1923 te verhuizen naar Westwoud, nabij Hoorn, waar een bakkerij te koop stond. Schager Courant, dinsdag 23 januari 1923 In Westwoud werd Kees ernstig ziek, hij kreeg longontsteking en ook pleuritis. Gelukkig herstelde hij, maar door zijn longproblemen kon hij het bakkersvak niet meer uitoefenen. Dat was te zwaar geworden voor hem. Kees vond een baantje als koster bij de Rooms Katholieke parochie van Hoogwoud (NH). Het gezin verhuisde naar Hoogwoud waar ze hun intrek namen in de kosterswoning. Kees moest zich omscholen van bakker naar koster en dat zal niet gemakkelijk zijn geweest. Hij diende onder Pastoor Bitter die bekend stond als een zeer moeilijk persoon. In de kosterswoning was tevens een kleine kruidenierszaak gevestigd. Naast de kruidenierswaren werden ook religieuze artikelen verkocht zoals rozenkransen en kerkboeken. Foto: Boeiende West-Friezen Naast zijn werk op en om de kerk te Hoogwoud, bouwde Kees en Afie een eigen klantenkring op waar zij hun kruidenierswaren aan verkochten. De kosterscarrière van Kees heeft helaas niet lang mogen duren. Na een ruzie met Pastoor Bitter vertrok het gezin na drie jaar naar Obdam (NH). Vanuit een kamertje in de oude boerderij waar het gezin was ingetrokken werden de oude klanten uit Hoogwoud en ook de nieuwe klanten uit Obdam voorzien van hun boodschappen. In 1933 kwam toch Hoogwoud weer in beeld. De groente- en fruitwinkel in De Boekel (thans Burgemeester Hoogenboomlaan) stond te koop. Kees en zijn gezin vonden daar hun stek in hun kruideniers winkel "De Rijstvogel". Om het gezin te kunnen onderhouden moest Kees meer zijn dan enkel en alleen kruidenier. Ook de kinderen hielpen mee om de zaak draaiende te houden, o.a. door kranten te bezorgen en koeien te melken. Als er in een boerengezin een baby werd geboren en de boer kon niet zelf melken, dan werd Kees geroepen. Ook maakte hij koestallen schoon, hielp met hooien en schrobde elke week de plaatselijke bakkerij. Kees Commandeur, een veelzijdig man, naast bakker, koster, kruidenier en boerenknecht deed hij ook, als vrijetijdsbesteding, houtsnijwerk aan speculaasplanken voor de bakkerij. Op 26 mei 1939 vierde Kees en Afie hun 25 jarige huwelijksfeest Foto: Boeiende West-Friezen OorlogstijdDe oorlog was voor eenieder een moeilijke periode, voor het gezin kwam daar ook het overlijden van moeder Afie bij. Haar gezondheid was al zwak toen ze in 1939 het zilveren huwelijksfeest vierden. Op vrijdag 2 april 1943 moest men voorgoed afscheid nemen van haar ... Dagblad voor Noord-Holland, Westfriesche editie, 6 mei 1943 Zonder zijn vrouw wist Kees toch het leven weer op te pakken, maar als man alleen werd het al moeilijker om aan eten te komen in die tijd van voedselschaarste. Kees was niet verbonden aan een verzetsorganisatie maar verleende wel onderdak aan enkele verzetsmensen. Hierdoor wist men gezamenlijk aan meer eten te komen. De mannen zijn ongeveer een jaar bij hem in huis geweest, maar dit alles heeft voor Kees geleid tot zijn einde. Het vermoeden bestaat dat er vanuit de Wieringermeer boeren waren die beslist geen vrienden waren van de twee bij Kees ondergedoken verzetsmensen omdat er door de ondergrondse nogal eens voedselvoorraden werden opgeëist. Maandag 23 april 1945Het was algemeen bekend wat het schuiladres was van die twee en zo kon gebeuren dat er op maandag 23 april 1945 een groep Landwachters door Hoogwoud fietste en bij het gemeentehuis vroegen waar Kees Commandeur woonde. De NSB-burgemeester Jan de Vries heeft het woonadres gegeven en Kees werd in zijn huis overvallen. Kees was 's-morgens nog bij zijn inmiddels getrouwde dochter Jans aan het werk geweest. De Wieringermeer was onder water gezet, hierdoor zijn vele gezinnen dakloos geworden. Dochter Jans en haar man Willem boden onderdak aan een gezin van 13 personen die door de onderwaterzetting hun huis waren kwijt- geraakt. De zolder van Jans en Willem was in de ogen van Kees niet sterk genoeg om deze groep mensen te bergen. Thuis had hij nog wat hout om de zolder te versterken. Op het moment dat hij thuis het hout ging halen drongen de Landwachters zijn huis binnen en hebben hem met een stuk hout geslagen. De mannen van de ondergrondse vonden ze niet op het adres maar wel deze toch wel al wat oudere man. Foto: Boeiende West-Friezen Kees werd door de Landwachters gedwongen om op zijn transportfiets te stappen en mee naar het bureau in Hoorn te fietsen. Voordat zij ver- trokken vulden de Landwachters nog snel de transportkist met spullen uit de winkel. Kees heeft zijn trouwring nog af kunnen doen, die is later tussen de spullen in zijn winkel gevonden. Nadat Kees was gearresteerd oordeelde de commandant van de groep Landwachters, W.A. van der Spek dat het beter was al Kees nooit in Hoorn zou aankomen. Zo fietste Kees, onwetend maar misschien wel vermoedend, voor de laatste maal door Hoogwoud, zijn dood tegemoet. "Op de vlucht neergeschoten ...."
Bij de kruising van Spanbroekerweg en Wuiver te Spanbroek hebben ze Kees linksaf laten slaan terwijl de overige Landwachters rechtsaf gingen. Tijdens deze "ontvluchtingspoging" is Kees van achteren in koelen bloede neergeschoten ... Nadat Kees was doodgeschoten en de Landwachters de omwonenden hadden bevolen het slachtoffer van de openbare weg te verwijderen, pakte een van Landwachters de fiets van Kees en vervolgde zijn weg richting Hoorn. Kees kreeg in de schuur van Bobbeldijk de laatste sacramenten nog toegediend door Kapelaan Oostrom en is op de bakwagen van Piet Deken naar zijn huis gebracht. De kinderen Commandeur hadden geen vader meer en Hoogwoud geen kruidenier. Bidprentje: 1940-1945 Oorlogsherinneringen Op de avond van donderdag 26 april 1945 is hij begraven op het Rooms Katholieke Kerkhof te Hoogwoud, waarbij mensen van de ondergrondse saluutschoten afvuurden en de volgende morgen, vrijdag 27 april werd de requiemmis opgedragen. Men vond het niet verstandig het samen te doen omdat de bezetter wel leden van de ondergrondse bij de uitvaart verwachtte en er een overval kon plaatsvinden. De moordenaars van Kees Commandeur zijn in 1947 veroordeeld tot de doodstraf. De straf werd later omgezet tot levenslang en of langdurige gevangenisstraf De Waarheid, donderdag 19 juni 1947 . De Waarheid, woensdag 2 juli 1947 ------------------- Het Vrije Volk, vrijdag 31 december 1948 W.A. van der Spek heeft zijn omzetting naar levenslange gevangenisstraf niet geheel uitgezeten. Hij heeft zichzelf in zijn cel van het leven beroofd. Het graf van Kees op het Rooms Katholieke Kerkhof te Hoogwoud is jaren geleden geruimd. Kees COMMANDEUR staat bijgeschreven in Gedenkboek nr.43 van de Oorlogsgravenstichting. Monument te Hoogwoud Het oorlogsmonument in Hoogwoud (gemeente Opmeer) bestaat uit een sculptuur van een vogel, die het wapen van de voormalige gemeente Hoogwoud vasthoudt. Het beeld is op een gemetselde bakstenen zuil geplaatst, waarop een bronzen plaquette is aangebracht. Het monument is opgericht ter herinnering aan drie medeburgers die tijdens de bezettingsjaren door oorlogshandelingen om het leven zijn gekomen. Het monument staat tegenover het voormalige raadhuis aan de Burgemeester Hoogenboomlaan (voorheen De Boekel) in Hoogwoud. Foto's: André Reijniers (17 april 2017) Enkele bronnen: “Boeiende West-Friezen” (Jaarboek 2006) ‘Kees Commandeur en Afie Schilder, Leven in moeilijke tijden’ B. de Haan-Appel Uitgave: St. Hoochhoutwout, Hoogwoud, 2006 1940-1945 Oorlogsherinneringen Spanbroek - Opmeer E. Mooij (red.) Uitgave: St. Hoochhoutwout en St. Historisch Spanbroek-Opmeer, 2005 oorlogsgravenstichting.nl www.4en5mei.nl www.regionaalarchiefalkmaar.nl www.westfriesarchief.nl www.westfriesgenootschap.nl www.wiewaswie.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo apr 23, 2017 12:05 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Libbe NAUTA (22 jaar). Foto: Oorlogsgravenstichting Libbe is geboren op dinsdag 8 augustus 1922 te Kollum (FR) Zoon van Ale NAUTA en Froukje van der HORN Libbe was ongehuwd en woonde aan het Lavendelhof 4 te Eindhoven. Hij was fabrieksarbeider bij Philips Nederland N.V. te Eindhoven. Libbe was tewerk gesteld in Duitsland. Tijdens de heftige eindgevechten om Berlijn in april 1945 werd de zieke Libbe Nauta in een kelder- verdieping van een ziekenhuis gelegd. Het gebouw werd op maandag 30 april 1945 getroffen door een voltreffer, waarbij Libbe door vallend puin werd gedood. Libbe Nauta is begraven op het Friedhof Lilienthalstraße te Berlin-Neukölln aan de Lilienthalstrasse 7, te Berlijn, Duitsland, in Vak V Rij 1 Nr. 139 Friedhof Lilienthalstraße te Berlijn, Ingang 7, ToegangspoortFoto: Carsten Juliusberg (17 juni 2002) Foto: Frank Schubert (19 juli 2014) Monument voor de Gevallenen te EindhovenHet Monument voor de Gevallenen is opgericht ter nagedachtenis aan vier werknemers van Philips die door de bezetter werden gefusilleerd. Zij hadden met vele anderen het werk neergelegd als spontaan protest tegen de deportatie van Joodse collega's. Ook worden met dit gedenkteken andere slachtoffers herdacht die tijdens de Tweede Wereldoorlog zijn omgekomen. Het monument is een bronzen sculptuur van een liggende vrouwenfiguur, geplaatst op een granieten muur. De tekst op de muur luidt: '1940 - AAN ONZE GEVALLENEN - 1945'. Op deze muur zijn tevens de namen van vele oorlogsslachtoffers aangebracht. Het monument is door Federico Antonio Carasso (1899-1969) ontworpen en onthuld op 30 december 1950. Dit monument bevindt zich op het voormalige Philipsterrein in Eindhoven (Strijp-S) naast de Portiersloge en het Videolab aan het Klokgebouw hoek Glaslaan. Het monument heeft daar nu een permanente plek gekregen en is vrij te betreden Foto's: Alex Kok (5 mei 2014) Enkele bronnen; "Een laatste saluut", Fryslân in de oorlog J. Kooistra Uitgeverij PENN, Leeuwarden, 2005 commons.wikimedia.org de.wikipedia.org nl.wikipedia.org oorlogsgravenstichting.nl www.allefriezen.nl www.eindhoveninbeeld.com www.online-begraafplaatsen.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo apr 30, 2017 5:30 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
D. GELDERMAN (4 jaar)=.= Geen foto beschikbaar =.= Geboren in 1941 Overleden op maandag 7 mei 1945 Herbegraven op het Nederlands Ereveld Pandu te Bandung, West-Java, Indonesië in Vak III Nr. 97 Foto: Oorlogsgravenstichting (2005) Nederlands ereveld Pandu te BandungFoto: Oorlogsgravenstichting (augustus 2008) Ereveld Pandu ligt in Bandung op West Java. Op dit ereveld rusten militairen van het Koninklijk Nederlands- Indisch Leger (KNIL), die omkwamen in de strijd tegen de Japanners, maar ook vele burgers uit de interne- ringskampen in en rond Bandung. Ook in de onrustige tijd na de capitulatie van Japan in 1945 waren vele slachtoffers te betreuren, burgers zowel als militairen waaronder velen van de Koninklijke Landmacht. Zij waren als oorlogsvrijwilliger of als dienstplichtige uitgezonden om orde en rust te brengen. Foto: Oorlogsgravenstichting (augustus 2008) Op het hoogste punt van het ereveld Pandu staat het vlaggenmonument met in de voet de namen van de plaatsen waar slag is geleverd. Rond dit monument bevinden zich gedenkplaten met de namen van de gesneuvelden van de Ciater- en Subangstellingen, de laatste verdedigingslinies voor Bandung. Tevens staan hier het KNIL-monument en de tombe voor de 'onbekende soldaat' en voor de 'onbekende burger'. Ereveld Pandu telt ruim 4.000 graven. Foto: Bandungbandungdailyphotos.blogspot.nl (14 november 2013)
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
zo mei 07, 2017 7:45 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Antonius Gerardus Hubertus (Antoon) THIJSSEN (27 jaar) . Foto: Onze Dooden Geboren zaterdag 8 februari 1913 te Swolgen, gemeente Meerlo (LB) Zoon van Christiaan Hubertus THIJSSEN en Wilhelmina Huberta VERMEULEN Religie: Rooms Katholiek Beroep: Timmerman Woonplaats: Swolgen, Grootestraat C. 110 Sinds 1929 was Antoon lid van de voetbalvereniging Swolgen. Hij was zes jaar lang aanvoerder van het tweede elftal en speelde als rechtshalf in het eerste elftal. Antoon diende als Dienstplichtig Grenadier bij 1 - 2 - 3 - I R.Gr. (1e Groep, 2e Sectie 3 Compagnie Ie Bataljon Regiment Grenadiers) en was gelegeerd in Den Haag. 10 mei 1940In de vroege ochtend van 10 mei 1940 viel het (hulp)vliegveld Ockenburg, waar op dat moment enkele niet gevechtsklare vliegtuigen van het Luchtvaartbedrijf verspreid stonden opgesteld, in handen van Duitse valschermtroepen. Toch zagen Nederlandse troepen kans om na hevige gevechten en ten koste van zware verliezen het vliegveld Ockenburg nog diezelfde dag te heroveren. Sportcomplex Ockenburg maart 1938 Foto: www.haagsebeeldbank.nl Antoon behorende bij de groep van 2e Luitenant J. A. van Min en sneuvelde op 10 mei 1940, na de landing van Duitse parachutisten, door granaatvuur bij de gevechten aan de Kijkduinsestraat, te Loosduinen nabij het Park Meer en Bos, aan het begin van de herovering van het vliegveld Ockenburg. Vliegveld Ockenburg mei 1940 na de Duitse landingFoto: bugs.ptenb.nl Op maandag 13 mei 1940 is Antoon begraven te Loosduinen in een massagraf bij het Zwartewegje. Vrijdag 17 mei 1940 is Antoon herbegraven op de Gemeentelijke Begraafplaats aan de Kerkhoflaan 12 te Den Haag in het Militaire Erehof, monument, regel 4 Nieuwe Venlosche Courant, donderdag 23 mei 1940 Nieuwe Venlosche Courant, zaterdag 17 augustus 1940 Nieuwe Venlosche Courant, dinsdag 20 augustus 1940 Militaire Erehof te Den HaagHet Militaire Erehof op de Gemeentelijke Begraafplaats aan de Kerkhoflaan te Den Haag. Op het Erehof staat een monument met daarop 167 namen van gesneuvelde militairen. In de Slag om de Residentie sneuvelden zeker 547 Nederlandse militairen. Samen met enkele militairen die elders sneuvelden, liggen op dit Militaire Erehof 167 militairen begraven. Foto: bugs.ptenb.nl Antoon staat vermeldt op het linker panaal van het monument Foto: oorlogsgravenstichting.nl Oorlogsmonument te SwolgenTe Swolgen op de Rooms Katholieke Begraafplaats achter de H.Lambertus kerk aan de Mgr. Aertsstraat is een monument geplaatst ter herdenking van de oorlogsslacht- offers. Antoon staat vermeldt op één van de glazen naamplaquettes. Foto: www.tracesofwar.nl Foto: www.tracesofwar.nl Monument voormalig vliegveld OckenburgDe portierswoning (Wijndaelerweg 5, 7 en 9) is het enige gebouw dat nog her- innert aan het vliegveld Ockenburg. Het gemeentelijk monument bestaat o.a. uit vier plaquettes met namen ter nagedachtenis aan de Nederlandse militairen die hier zijn gesneuveld. Foto’s: Walkuraxx (9 maart 2014) Enkele bronnen: "Nederlandse gesneuvelden in de meidagen 1940" J.W. de Leeuw. Uitgeverij Aspekt, Soesterberg 2012. "De Slag om de Residentie" E.H. Brongers Uitgeverij Asperkt b.v., Soesterberg, 8e druk 2004. "Algemeen overzicht van de strijd om en in de Vesting Holland en de strijd tegen de Luchtlandingstroepen rondom 's-Gravenhage, Mei 1940" C.D. Kamerling. Staatsdrukkerij en Uitgeversbedrijf, 's-Gravenhage 1954. "Gedenkboek Grenadiers en Jagers 1939 - 1954" St. Traditie der Grenadiers en Jagers, 's-Gravenhage 1954. "Onze Dooden 1940 - 1945", K.N.V.B. Afdeling Limburg L.H. Beurskens Maastricht, 1947. commons.wikimedia.org haagspraak.nl oorlogsgravenstichting.nl www.delpher.nl www.haagsebeeldbank.nl www.oorlogsgravendenhaag.com www.tracesofwar.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
wo mei 10, 2017 4:55 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Faas van ELK (27 jaar). Foto: geneakatwijk.webtrees.net Faas werd geboren op dinsdag 27 augustus 1912 te Woerden (UT) Zoon van Jan van ELK en Neeltje LOKHORST Het Gereformeerde gezin heeft uit totaal tien kinderen bestaan, waarvan dochter Johanna op 1 jarige leeftijd is overleden. Faas was het vijfde kind en de tweede zoon in het gezin. Later werden er nog twee zoons geboren. Faas doorliep de lagere school zonder problemen en mocht zelfs naar de Ulo. Voor een kind van een arbeider bijzonder. Toen hij aan het eind van de jaren twintig het diploma behaalde, ging hij bij Gemeentebedrijven Woerden werken. Later ging hij werken bij het verzekeringskantoor Verenigde Verzekeringsmaatschappijen aan de Maliebaan op nr. 46 in Utrecht. . Foto: devanelkjes.nl ---------------- Het Weekblad, zaterdag 1 februari 1936 Faas bekwaamde zich in boekhouden en belastingen en verdiende zo ook wat bij, gelet op een advertentie die hij in het Woerdensch Weekblad in februari 1936 plaatste. Faas klom op tot souschef van de afdeling waar hij werkte. Faas onderging het lot van alle Nederlandse jonge mannen: hij kreeg te maken met het ministerie van Oorlog. Hij werd op maandag 21 maart 1932 als dienstplichtige ingelijfd bij het 4de Regiment Infanterie, lichting 1932 uit de gemeente Woerden onder nr. 112. Na een opleiding en parate tijd van enkele maanden kreeg hij Groot Verlof op zondag 4 september 1932. Hij was waarschijnlijk al de militaire lessen al weer vergeten, toen hij van donderdag 10 september 1936 tot en met zondag 27 september 1936 op herhaling moest. Alsof het niet genoeg was, diende hij nog geen jaar later alweer op te komen: van donderdag 15 september 1938 tot zondag 2 oktober 1938 mocht hij weer op her- haling i.v.m. de Sudetencrisis. Op dinsdag 29 augustus 1939 volgde de algehele mobilisatie van de Nederlandse strijd- krachten en werd Faas weer onder de wapenen geroepen. Faas was ingedeeld bij de 4de sectie van de mitrailleurcompagnie onder leiding van de reserve-kapitein L. Verleun. Deze mitrailleurcompagnie was onderdeel van het 3de bataljon van het 4de Regiment Infanterie met als bataljonscommandant de majoor J. Mallinckrodt. (4 - M.C. - III 4 R.I.) Het 3de bataljon waarbij de eenheid van Faas was ingedeeld lag in de omgeving van het vliegveld Valkenburg bij Katwijk (ZH) en was belast met bewakingsdiensten van het in aanbouw zijnde vliegveld. Een mars van de 4de sectie M.C. - III 4 R.I. in de omgeving van Leiden Foto: Heemtijdingen Voor thuis een statiefoto van Faas in Katwijk tijdens de mobilisatie … Foto: Heemtijdingen Als Faas verlof had, kwam hij over het algemeen naar huis, herinnert zijn jongste zus Adrie zich. "Dan kwam hij langs, dan kwam hij naar huis. Daar was zijn thuis". Maar hij had ook nog in Katwijk een kamer gehuurd bij de gereformeerde familie Schoneveld. Daar kon hij studeren aan een cursus op administratief gebied voor zijn werk. Adrie omschreef haar broer ook als een intellectueel "die alles las wat los en vast zat". Ook liep Faas , zoals zij het omschrijft, "in der vaderen spoor". Het is niet verwonderlijk dat het kerkelijk leven Faas ook in zijn mobilisatieplaats niet losliet. Hij werd een gewaardeerd lid van de Jongelingsvereeniging op een Gereformeerde grondslag in Katwijk Het seminarie te Katwijk aan de Rijn Foto: Valkenburg mei 1940 Najaar 1939, de mitrailleurcompagnie van het 3e bataljon in het Seminarie Foto: www.mei40.nl De mitrailleurcompagnie van Faas was ingekwartierd in het R.K. Seminarie van Katwijk. Faas was op vrijdag 10 mei 1940 echter met de 4e sectie van de MC, onder commando van de Adjudant Onderofficier Instructeur De Jong, ingedeeld bij het detachement dat het vliegveld bewaakte. Nederlandse troepen, bij vliegveld Valkenburg met een zware mitrailleur M.08/15 Foto: Valkenburg mei 1940 Het vliegveld Valkenburg (ZH) lag op een afstand van circa 1000 meter zuid-west van het gelijknamige dorp was in mei 1940 nog niet in gebruik genomen omdat de bodem te slap was voor normaal gebruiken. Het vliegveld leek daarom geen aanvalsdoel te zijn, maar werd al wel sinds 20 april 1940 wel bewaakt. Van de gebouwen aan de rand van het grote grasveld waren er nog niet veel in gebruik. 10 mei 1940Het verloop van de strijd om Valkenburg is bekend. Vanaf 04.15 uur werden er bommen afgeworpen en vanaf circa 04.30 uur landden er Duitse parachutisten in de omgeving vanwaar zij oprukten naar het veld en deels in de richting van de dorpen Katwijk aan de Rijn, Katwijk aan Zee en Valkenburg. Ook rukte een deel van de parachutisten op in richting van Wassenaar en de Haagse Schouw. Duitse toestellen na de landing op vliegveld Valkenburg 10 mei 1940 Foto: www.oudvalkenburg.nl Waar en wanneer Faas door Duitse parachutisten werd gevangengenomen, samen met veel andere militairen van de bewakingseenheid van het vliegveld is echter onduidelijk. De Duitsers brachten hun krijgsgevangenen naar o.a. de Hervormde kerk van het dorp Valkenburg wat door hun bezet werd gehouden. Beschieting door eigen artillerie op het dorp Valkenburg als reactie op de Duitse bezetting. De krijgsgevangenen, 200 tot 300 man, waaronder Faas, hebben tijdens deze beschieting door eigen artillerie, een ontsnappingspoging gedaan. Faas is waarschijnlijk bij die poging geraakt en overleed op zaterdag 11 mei 1940. Eén van zijn medesoldaten schreef pal na de gevechten op een minuscuul briefje hoe Faas overleden was en dat hij vlak voor hij stierf "alles met de dominee in orde had gemaakt". Het briefje was, waarschijnlijk bij gebrek aan een exact adres, gericht aan de Woerdense gemeentepolitie. Een van de agenten bracht het briefje naar de Gereformeerde predikant, dominee C. van Reenen. Deze had de moeilijke taak om naar de winkel van moeder Neeltje aan de Rijn te gaan en het nieuws te vertellen. Zijn jongere broer Gijs reisde als enige inwonende man in huis af naar Valkenburg voor de identificatie. "Ze waren in een massagraf begraven". Gijs was de enige die dat doen kon. In Valkenburg was Bram Brinkman die heeft tegen Gijs gezegd: "Gijs, daar moet je niet naar kijken. Hij is het …." ”Op Faas z’n kist lag zijn vulpen en nog wat andere dingen van hem. Dat is zo verschrikkelijk. Dat raak je nooit meer kwijt .......” Hoe Faas zijn toenmalige vriendin, boerendochter Mijntje Verburg, te horen heeft gekregen dat hij was gesneuveld, is niet bekend. Aanvankelijk werd Faas op woensdag 15 mei 1940 in de tuin achter de oude pastorie in Valkenburg begraven. De oude pastorie (voorzijde) na de strijd Het 1e graf van Faas in de tuin achter de oude pastorie Foto's: Valkenburg mei 1940 De familie kreeg wel de mogelijkheid om Faas in Woerden te laten begraven, maar moeder Neeltje koos er bewust voor om de stoffelijke resten van Faas in Valkenburg te laten. Volgens haar jongste dochter Adrie heeft moeder Neeltje gezegd dat zij de begrafenis niet aan kon. Adrie wist zich te herinneren dat Neeltje regelmatig het graf in het dorp Valkenburg heeft bezocht. Er volgde een tweede tijdelijk graf op vrijdag 2 augustus 1940 in graf 7 achter de Noodkerk (Hulpkerk) Het 2e graf van Faas Foto: geneakatwijk.webtrees.net Foto en plattegrond: Valkenburg mei 1940 Faas kreeg uiteindelijk op maandag 23 oktober 1961 zijn definitieve rustplaats (3e graf) in graf nr.8 op het Militaire Ereveld bij de Hervormde kerk in het dorpje Valkenburg, te midden van nog 34 andere gesneuvelde militairen. Foto's: André Reijniers (2 september 2012) Faas kreeg postuum het Oorlogsherinneringskruis met gesp voor bijzondere krijgsverrichtingen: “NEDERLAND MEI 1940”. Het werd toegekend op donderdag 19 februari 1948, nr. P.458. Monument voor Woerdense OorlogsslachtoffersDe naam van Faas van ELK staat vermeld op het monument voor de oorlogsslachtoffers uit Woerden Ook staat de naam van Faas zijn oudste broer Jan van ELK, geboren 26 november 1906, zijn oudste vermeld op het monument. Jan lid van het verzet werd op 25 augustus 1943 gearresteerd en is door ontberingen op 25 februari 1945 in concentratiekamp Dachau overleden. Het monument is geplaatst op de Algemene begraafplaats, gelegen aan de Meeuwenlaan in Woerden. Foto: Elly Waterman (25 juli 2012) Enkele bronnen: "Jan en Faas overleefden de oorlog niet" Bert van Elk Heemtijdinghen, 50e jaargang, nr. 4, december 2014 "Nederlandse gesneuvelden in de meidagen 1940" J.W. de Leeuw. Uitgeverij Aspekt, Soesterberg 2012. "Valkenburg mei 1940", de strijd om het vliegveld en het dorp D. Harff en P. Harff. Uitgave P.E. Harff, Eindhoven, 2012. "De Slag om de Residentie" E.H. Brongers Uitgeverij Asperkt b.v., Soesterberg, 8e druk 2004. "Herleefd verleden", Strijd om Valkenburg ZH in mei 1940 J. Portengen. Uitgeverij Eburon, Delft 1995 "Algemeen overzicht van de strijd om en in de Vesting Holland en de strijd tegen de Luchtlandingstroepen rondom 's-Gravenhage, Mei 1940" C.D. Kamerling. Staatsdrukkerij en Uitgeversbedrijf, 's-Gravenhage 1954 commons.wikimedia.org devanelkjes.nl geneakatwijk.webtrees.net katwijkinoorlog.nl oorlogsgravenstichting.nl rhcrijnstreek.nl shhv.info www.4en5mei.nl www.kazemattenmuseum.nl www.mei1940.nl www.oudvalkenburgzh.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
do mei 11, 2017 5:55 am |
|
|
arwanda1465
arwanda1465
Geregistreerd: za sep 18, 2010 8:40 pm Berichten: 611 Woonplaats: Ergens in Nederland
|
Re: Ter herinnering aan..
. Freerk (Freek) DIJKS (20 jaar). Foto: Oorlogsgravenstichting Geboren op maandag 27 october 1919 te Emmen (DR) Zoon van Johannes DIJKS en Aaltje VERBEEK Woonplaats Arcen en Velden (LB) Ongehuwd Bediende ZM, Koninklijke Marine, Stamboeknummer 12858 Z Overleden op 12 mei 1940 te Vlissingen (ZL) aan boord Hr.Ms. Bulgia Hr.Ms. Bulgia Foto: beeldbank-defensie Hr.Ms. Bulgia, gebouwd in 1879 als rivierkanonneerboot, werd in 1925 omgebouwd tot mijnenlegger. Gedurende de mobilisatie en meidagen van 1940, deed de Bulgia dienst als mijnenlegger/wachtschip/ mijnenlichter 12 Mei 1940De Bulgia lag in de Binnenhaven van Vlissingen als mijnenlichter/wachtschip. Gedurende een Duits bombardement werd de Bulgia getroffen en zonk naar de bodem van de haven. Alle aan boord zijn de 13 opvarenden, waaronder Freerk DIJKS kwamen hierbij om het leven. Nieuwe Venlosche Courant, zaterdag 1 juni 1940 Nadat er voldoende zwaar materiaal was aangevoerd werd het schip op last van Duitsers op woensdag 31 juli 1940 gelicht en konden de slachtoffers welk nog in het schip vertoefden worden geborgen . Het lichten van de Bulgia, op de voorgrond het zusterschip, de Vidar Foto: www.dutchfleet.nl Provinciale Zeeuwsche Courant, woensdag 31 juli 1940 De slachtoffers werden onder grote belangstelling begraven in Vak A, verzamelgraf A, tijdens een algemene dienst op donderdag 1 augustus 1940 op de Noorderbegraafplaats te Vlissingen . Foto's: www.marinematen.com Limburgs Dagblad, donderdag 1 augustus 1940 Op dinsdag 4 mei 1954 is Freerk DIJKS herbegraven in het Erehof op de Noorderbegraafplaats Foto's: Oorlogsgravenstichting Provinciale Zeeuwsche Courant, vrijdag 16 augustus 1940 Bronnen o.a.: "Nederlandse gesneuvelden in de meidagen 1940" J.W. de Leeuw. Uitgevrij Aspekt, Soesterberg 2012 "Gedenkrol van de Koninklijke Marine 1939-1962" en het "Niet gepubliceerde Supplement" op deze Gedenkrol H.J. Floor †, Weesp, 2004 beeldbank.defensie.nl oorlogsgravenstichting.nl photobase.vlissingen.nl www.dutchfleet.nl www.marinematen.com www.zeeuwsebibliotheek.nl
_________________ Alles sal reg kom as ons almal ons plig doen
|
vr mei 12, 2017 4:55 am |
|
|
Wie is er online |
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 10 gasten |
|
Je mag geen nieuwe onderwerpen in dit forum plaatsen Je mag niet antwoorden op een onderwerp in dit forum Je mag je berichten in dit forum niet wijzigen Je mag je berichten niet uit dit forum verwijderen
|
|
|